Rune Nefeli was a former assassin before she died because of someone dear to her.
She already accepted her faith, which is to be dead and welcome Satan's abode, but when she opens her eyes she didn't expected to find herself inside a cold and dark p...
I'm already expecting to embrace my life in hell. But as soon as I opened my eyes darkness welcome me. The coldness of the air gives chill to my skin.
Sinubok kong gumalaw at napagtanto kong nasa loob ako ng isang kulungan.
Ganito ba ang itsura ng impyerno? Hindi ba't dapat may-
"You're finally awake."
I felt goosebumps creeping on my skin when I heard voice from a man. It's so chilling. To add it more, I could also feel his piercing gaze behind the darkness.
"Who are you? Are you Satan?"
The man snorted, as if he'd just hear the most ridiculous question ever asked.
"You already forgotten the name of your brother, Nefeli Achlys?" May sarkasmong sambit nito.
Napakunot ang nuo ko. Hindi ko maintindihan ang nangyayari. Akala ko ba'y patay na ako, pero bakit ako narito sa kulungan na napakadilim at kausap pa ang nagsasabing kuya ko raw.
At kailan pa naging Nefeli Achly ang pangalan ko? Eh Rune Nefeli naman ang pangalan ko.
"Did you perhaps hit your head on a wall and got into amnesia?" The man spoke again.
"I.. guess?" Hindi ko rin siguradong bulalas. Umismid ito.
"That's what you've got for being stubborn Nefeli. I told you to behave now look what you've gotten yourself into. Now what will I do to bring back your memories?" Nanenermon na anito.
Napanguso ako. Bakit nga pala ako nakakulong dito? At kung namatay nga ako, paano't mukhang hindi naman impyerno itong napuntahan ko.
"If I'm really your sister then why am I inside this prison?" Nakangiwi kong tanong.
"That's your punishment for being stubborn. Don't worry I'll let you out there now. Tapos naman na ang punishment mo," turan niya.
Narinig ko ang click at kasabay no'n ay ugong ng bakal na hudyat ng pagbubukas ng pinto ng kulungan.
Ngayon ko lang napagtanto na kahit madilim ay malinaw kong nakikita ang paligid kaya hindi ako nahirapang makita ang labasan ng kulungan. Isang metro lang din pala ang layo ng kuya ko raw sa akin. At kitang kita ko ang napaka gwapong mukha nito. May kataasan din siya, dahil hanggang balikat lang ako nito.
"Let's go up." Nauna siyang naglakad at sumunod na lang ako. Hanggang ngayon ay naguguluhan ako sa nangyayari.
Pangalawang buhay ko ba 'to? O.. wait kung namatay ako ibig bang sabihin na.. nareincarnate ako? Pero kanino naman kayang katauhan itong napasukan ng kaluluwa ko?
"Brother, can you tell me my name?"
"Even you're name? You forgot? You're unbelievable Nefeli," naiistress na yata si kuya sakin.
"Eih." Napakamot ako ng batok, "sa hindi ko nga maalala eh," pagrason ko. Inismiran na naman ako nito. Suplado naman nito.
Namangha ako nang makalabas kami ng kulungan, este underground dungeon pala. Ngayon ko lang naaalala ang salitang iyon nababasa ko kasi ang mga ito dati sa mga libro no'ng nag-aaral pa ako.
Para akong nakapasok sa isang kastilyo sa sinaunang panahon pero may nakikita kong may halong pagkamoderno ang interior ng buong lugar. May chandelier eh.
Tumungo kami sa isang silid. Kung hindi ako magkakamali ito ay isang sala. Napakaganda rito.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
