Nefeli: The Reincarnated Villainess

Kabanata Nueve

"WHAT are you talking about?" Tinulak ko ito at naglakad ng isang hakbang paatras. Hindi siya nagbigay ng sagot at tumitig lang sa mukha ko.

"Are you the one ruling this Kingdom?" Pinalitan ko ang tanong.

"Hmm." Tipid niyang pagtango.

"You're indeed a dangerous man," hindi ko napigilan at naikumento.

"Do I look hideous to be called dangerous?"

"A fine face doesn't mean harmless."

Bahagyang umangat ang sulok ng kanyang labi. Tumigil siya sa paghakbang palapit sakin at tinitigan na lang ako.

"Are you afraid of me?" He asked. Pinapanood nito kung ano ang magiging reaksyon ko.

"No," kunot nuong tugon ko. At totoo ang nararamdaman kong 'yon. I just find him dangerous, but I'm not afraid of him. There's something in him that makes me feel safe in spite of the ominous dark aura he's emitting.

"Then why are you stepping away?"

"I..uh-.." Napaiwas ako ng tingin nang walang maapuhap na idadahilan sakanya. Bakit nga ba? Hindi ko naman pwedeng sabihin na bumibilis ang tibok ng puso ko tuwing nasa malapit siya. That's so weird. E hindi ko nga rin maintindihan bakit ganito ang nararamdaman ko.

"Excuse me Your Highness, but you have visitor. And he's insisting of coming in. I'm afraid he might break the barrier of the Kingdom," may isang lalaki ang nag salita na galing kung saan. Nakasuot ito ng itim na kasuotan pangkawal.

"It looks like your brother already found where you are," mayroong malamig na ngisi ang labi ni Osiris nang sambitin niya ang mga salitang 'yon.

"Wha--"

Naputol ang tangka kong sasabihin nang may marinig kaming pagsabog.

"Don't tell me.. that came from a monster again?" Nakangiwi kong sambit.

"More dangerous than a monster Mistress," makahulugang tingin ang binigay sakin ni Damian.

Mayamaya pa'y biglang dumilim ang kalangitan- animo'y nagbabadyang umulan ng malakas.

At sa isang iglap, may isang panang gawa sa puting enerhiya ang bumubulusok papunta kay Osiris.

"WATCH OUT!" Mabilis akong napatakbo palapit sakanya at sinangga ang bagay na dapat ay tatama sakanya. Agad din iyong nawala na parang bola.

"Kuya Ciel?" Nakakunot ang nuo ko nang makita ang kapatid kong pababa mula sa kalangitan. Napaawang ang labi ko nang mapagtantong siya ang may gawa ng bagay na iyon.

"Get out of the way Nefeli. That man deserve some beating," galit na utos sakin ni kuya.

Naguguluhan man ay talagang ginawa ko ang utos ni kuya. But Osiris is to swift that he immediately snaked his arm on my waist to pin me in front of him, as if I am shield that could protect him from my brother's madness.

"What are you doing?" I tried breaking through from his grip but he's too strong for my likes.

"Ano ba.. bitawan mo ako. Mababatukan ako ni kuya Ciel nang dahil sayo e," namomoblemang maktol ko. Ang sama-sama na ng tingin ni kuya sakin- I mean.. more like on Osiris' arm snaked on my waist.

Kulang nalang ay muli niya 'tong panain gamit ang kapangyarihan niya.

"Then don't go home. Just stay here. He can't hurt you here."

"You don't get it. My brother is so pissed right now. So let me go before he destroy this place."

"No," he firmly said. Mas lalo pang humigpit ang pagyakap nito sa bewang ko.