အုန်းသီး အဖိုးကြီး ပြောသလိုပင်။
သံသရာဝဋ်ဆင်းရဲ၏ ဘေးဒုက္ခကို ခံရဖို့ နည်းလမ်း အမျိုးမျိုး ရှိသည်။
လူဝင်စား ဂိတ်တံခါးကို ဝင်သွားသည့် ဝိညာဉ် တော်တော်များများမှာ မိုးကြိုးကပ်ဘေး ကဲ့သို့သော သမားရိုးကျ လမ်းစဥ်ကိုသာ ရွေးချယ်လေ့ရှိကြသည်။
သဘာဝအားဖြင့် ၎င်းမှာ အန္တရာယ်အနည်းဆုံး ဖြစ်သည်။
ယင်းက တခြား ထူးခြားသည့် နည်းလမ်းတွေထက်တော့ ပိုကောင်းနေပါသေးသည်။
ဥပမာအားဖြင့် အုန်းသီး အဖိုးအိုက ကောင်းကင်အက်ကွဲကြောင်းထဲတွင် နေထိုင်သလိုမျိုး ဖြစ်သည်။
ထိုပုဂ္ဂိုလ်က ရုပ်ပွားတော် တည်ဆောက်မှုမပြီးမီ ဤနေရာသို့ တပည့်တစ်ယောက် လာရန် စောင့်မျှော်နေရ၏။
အခန့်မသင့်လျှင် ငရဲပြည်က အေးခဲသွားသော ကာလထိတိုင်(မဖြစ်နိုင်သည့်အချိန်ကာလ) စောင့်ရနိုင်သည်။
ဝမ်လင်းက အက်ကွဲကြောင်းထဲမှ ပြန်ထွက်လာပြီးနောက် ရှေးဟောင်း ကျောက်စိမ်းတုံးကို ဖက်တီးလောထံ ပစ်ပေးလိုက်၏။
ဖက်တီးလောက သူ့ကို မျှော်လင့်တကြီး စိုက်ကြည့်နေသည်။
"လင်းကျန်းရန်.. အဲဒါက တကယ်ပဲလား"
ဝမ်လင်းက ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
'ဖက်တီးလော'က ဤကဲ့သို့သော ရတနာကို အမှန်တကယ် ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့သည်။
ဝမ်လင်းက အချိန်အများကြီး မရှိသဖြင့် ကောင်းကင်အက်ကွဲကျောက်တုံးအတွင်း၌ မည်သည့် အမည်ခံဥပဒေ ပါရှိသည်ကို မဆုံးဖြတ်နိုင်ခဲ့ပေ။
ဝမ်လင်း၏ အဖြေကိုကြားလျှင် 'ဖက်တီးလော'က ဆိုးယုတ်စွာ ပြုံးလိုက်သည်။
"ဟားဟား.. ငါ အချဥ်ဖမ်းပြီး ဝယ်ထားတဲ့ ပစ္စည်းက ဒီလောက်တန်ဖိုးကြီးတဲ့ ရတနာတစ်ခု ဖြစ်သွားမယ်လို့ ငါတကယ် မယုံနိုင်ဘူး"
ဖက်တီးလောက သဘာဝကျစွာ ပျော်ရွှင်နေသော်လည်း ဝမ်လင်းကမူ နည်းနည်းလေးမှ မပျော်ပေ။
သူက ကောင်းကင်အက်ကွဲကျောက်တုံး အစစ် ဟုတ်၊ မဟုတ်ဆိုသည်ကို တစ်ဖက်လူအား ကူညီပေးချင်ရုံသာ ဖြစ်သည်။
