ထိုအချိန်တွင် ငွေရောင်လေးက အလွန် စိတ်လှုပ်ရှားနေပုံရသည်။
ဝမ်လင်းက အခန်းကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် တင်ပျဉ်ခွေထိုင်နေ၏။
သူက ယခုအချိန်တွင် သူ၏ သင်ခန်းစာများကို ပြန်လည်သုံးသပ်နေဆဲ ဖြစ်၍ မည်သူမျှ သူ့ကို အနှောင့်အယှက် မပြုရဲပေ။
ဝမ်လင်း ကိုယ်တိုင် ငွေရောင်လေးကို ဖတ်ခေါ်ခဲ့သော်လည်း မွန်းစတားဘောပင်နှင့် မှင်စာခဲဖျက်တို့က တင်းကြပ်စွာ စောင့်ကြည့်နေသည်။
အသွင်ပြောင်းမှင်စာများသည် လူသားများနှင့် ဝိညာဉ်သားရဲများနှင့်မတူပေ။
၎င်းတို့တွင် တမူ ထူးခြားသော စွမ်းအင်များ ရှိသောကြောင့် ကျင့်ကြံသူများ အနေဖြင့် အကြမ်းဖျင်း နားလည်ရန် ခက်ခဲသည်။
သို့သော် သူတော်စင် သားရဲဖြစ်သည့် ငွေရောင်လေး၏ ဆဌမအာရုံက အလွန်စူးရှ၏။
ဤညီအစ်ကိုနှစ်ဦးက သာမန်လူများ မဟုတ်ကြောင်းသဘောပေါက်ရန် သူ့အတွက် အချိန်အများကြီး မယူလိုက်ရပေ။
လက်ရှိ သူ၏အာရုံက ဝမ်လင်း၏ ခြေရင်းတွင် အိပ်ပျော်နေသော ထွင်ထျန်းဟာဆီ ရောက်ရှိနေ၏။
ဤအမွေးစိမ်းခွေးထံမှ ထွက်ပေါ်လာသော ဝိညာဉ်စွမ်းအင် လှိုင်းလုံးများက သာမန် မဟုတ်ကြောင်း ငွေရောင်လေးက ခံစားနိုင်ခဲ့သည်။
ခြုံပြောရလျှင် ဤအခန်းထဲ၌ သူ့ကို စောင့်ကြည့်နေသူများ ရှိနေမှန်း သူ သတိထားမိလိုက်သည်။
ထို့အပြင် အခန်းထဲ၌ လူသား တစ်ယောက်မှ မရှိမှန်းလည်း ချက်ချင်း သဘောပေါက်သွား၏။
[လင်းကျန်းရန်ကိုရော လူသားလို့ ယူဆလို့ ရရဲ့လား]
[သူဘယ်လိုတောင်ကျင့်ကြံခဲ့တာလဲ]
[သူက အရမ်းသန်မာလွန်းတယ်]
[လင်းကျန်းရန်က သေချာပေါက် နတ်ဘုရားတစ်ပါးပဲ]
...................
ငွေရောင်လေးက အချိန်ကို ကြည့်လိုက်သည်။
ငါးမိနစ်လောက် အကြာတွင် ဝမ်လင်းက စာကျက်၍ ပြီးစီးသွားပြီး သူ့စာအုပ်ကို ပိတ်လိုက်သည်။
