တစ်ချိန်တည်းမှာပင် လဲ့မုန့်မုန့်က သူ၏ စိတ်ရောဂါကုထုံးကို စနစ်တကျပုံစံဖြင့် လုပ်ဆောင်နေသည်။
ယင်းကို ဆောင်ရွက်ရန်အတွက် ညွှန်ကြားထားသူမှာ ကျောင်းပေါင်းတစ်သောင်း မဟာမိတ်အဖွဲ့မှ အတွင်းရေးမှူး တာခန်း ဖြစ်သည်။
ရွှေကုံးဂိုဏ်း၏ အသီးကို စားသုံးမိသော ကျောင်းသားများမှာ အဆုံးသတ်တွင် စိတ်ဝိညာဉ် ပေါက်ကွဲနိုင်သည် ဟူသောအချက်ကြောင့် အလွန် စိတ်ထိခိုက်နေ၏။
ထို့ကြောင့် စိတ်ရောဂါကုထုံးသည် ကျောင်းသားများနှင့်သဟဇာတဖြစ်မည်မှာ သံသယ ဖြစ်စရာမလိုပေ။
လဲ့မုန့်မုန့်က ကျင့်ကြံခြင်းတွင် ဖြတ်လမ်းမရှိဟု ၎င်းတို့အား ပြောရုံသာမက အသီးစားခြင်း၏ အမှားကို ဆင်ခြင်သုံးသပ်နိုင်စေရန်အတွက် သတိပေးခဲ့သည်။
အဆောင် ၁၂ နှင့် ၁၃ တွင် ကျောင်းသား ခြောက်ဦးကို ခွဲ၍ ထားထားသည်။
လဲ့မုန့်မုန့်က အဆောင်တစ်ခုထဲသို့ ဝင်၍ နာမည်ခေါ်လိုက်သည်။
"ကော်ဟောက်၊ ချန်းချောင်၊ စုရှောင် အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလား.. စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အကြံဉာဏ်ပေးခြင်းကို စတင်ပါတော့မယ်.. ဒါက လူတိုင်းအတွက် မသင်မနေရမို့ ကျေးဇူးပြုပြီး ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ပေးပါ"
အဆောင်ထဲတွင် သူ့စကားများကို တုံ့ပြန်ခြင်းမရှိပေ။
လေထုသည် တင်းမာနေသည်ဟုပင် ဆိုနိုင်သည်။
"................"
လဲ့မုန့်မုန့်၏ နှုတ်ခမ်းများ တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်သွား၏။
သူက မျက်နှာပေါ်မှ အပြုံးကို ထိန်းသိမ်းရန် မနည်း ရုန်းကန်နေရသည်။
အဆောင်ထဲတွင် သူက ဂိမ်းစက်တစ်ခုစီကို ကိုင်ထားသည့်ကော်ဟောက် နှင့် ချန်းချောင်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။
သူတို့နှစ်ဦးစလုံးက အွန်လိုင်းဆက်စီဂိမ်းအချို့ကို ဆော့ကစားနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။
လဲ့မုန့်မုန့်က ကုတင်ဘေးကနေ စူးစမ်းလိုက်ရာ ၎င်းတို့နှစ်ဦးစလုံး၏ မျက်နှာက အလွန်အမင်း နီရဲသွားကြသည်။
