စစ်ဆေးမှုတစ်ခုလုံးက အလွန်ပင် ချောချောမွေ့မွေ့ဖြစ်ခဲ့သည်။
ထွင်ထျန်းဟာက နေ့လည် နှစ်နာရီခန့်တွင် စမ်းသပ်ခန်းမှ ထွက်လာနိုင်ခဲ့သည်။
၎င်း၏စမ်းသပ်မှု ပုံရိပ်များကို လူသိရှင်ကြား ထုတ်လွှင့်မပြသခဲ့ပေ။
ထွင်ထျန်းဟာက သိုသိပ်သိသိပ် နေရန်သာ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပြီး စမ်းသပ်ပြီးနောက်တွငိ ချက်ချင်း ထွက်ခွာလာခဲ့သည်။
ဤအဆင့်အကဲဖြတ်မှုသည် မူလကတည်းက ထွင်ထျန်းဟာ နှင့် ဝမ်လင်း အတွက် အဓိပ္ပါယ်မရှိပေ။
ထွင်ထျန်းဟာက ၎င်း၏ ကိုယ်ပိုင်တန်ဖိုးနှင့် ပတ်သက်၍ အလွန် ရှင်းလင်းစွာ နားလည်သည်။
ဤကဲ့သို့ အကဲဖြတ်မှုလေးက သူ့အတွက် မည်သို့ လုံလောက်ပါမည်နည်း။
အရည်အချင်းစစ် အကဲဖြတ်မှု စာမေးပွဲပြီးသည်နှင့် အရည်အချင်းစစ် လက်မှတ်ကို သုံးရက်အတွင်း အိမ်သို့ ပို့ပေးမည် ဖြစ်ရာ ထွင်ထျန်းဟာ အနေဖြင့် စောင့်ဆိုင်းရုံသာ ရှိတော့သည်။
ထွင်ထျန်းဟာက ထိုအကြောင်းကို တွေးတောရင်း အကဲဖြတ်စင်တာ၏ တံခါးမှ ထွက်ခွာလာခဲ့ရာ ဝေ့ကျစ်က ကျောက်စာတိုင်ကို မှီ၍ သူ့ကိုစောင့်နေမှန်း သိလိုက်ရသောအခါ အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။
အစောပိုင်း စာမေးပွဲခန်းထဲက ထွက်လာစဥ် ဝေ့ကျစ်ကို မတွေ့ရသောကြောင့် သွားနှင့်ပြီဟု သူထင်ခဲ့၏။
ဝေ့ကျစ်က ဤနေရာတွင် စောင့်နေမည်ဟု ဘယ်တုန်းကမှ မမျှော်လင့်ထားမိပေ။
"အိုး.. ညီနောင်ခွေး.. တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ.. စာမေးပွဲပြီးတာနဲ့ ထွက်ချလာတာ.. နောက်တစ်ခါ ပြန်ဆုံမယ်လို့ မထင်ခဲ့မိဘူး"
ဝေ့ကျစ်က လက်ဝှေ့ယမ်းပြ၍ ပြောလိုက်သည်။
ထွင်ထျန်းဟာ "..............."
[ဒီလို အရှက်မဲ့တဲ့ ဗြောင်လိမ်ဗြောင်စားကောင်ကို တစ်ခါမှ မကြုံဖူးဘူး]
သူက ဝေ့ကျစ်ကို အမှန်တကယ် မနှစ်သက်သော်လည်း ဤဖော်ရွေသော ကောင်လေးက အနည်းငယ် စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းသည်ဟု ခံစားမိသည်။
