စာသင်နှစ်၏ ၁၁ ပတ်မြောက်၊ အင်္ဂါနေ့သည် ဇူလိုင် ၄ ရက်နေ့ ဖြစ်သည်။
ရွှေကုံးဂိုဏ်း၏ အဖြစ်အပျက် အဆုံးတွင် ရှေးဟောင်း စာအုပ်ကြီး နှင့် တာအိုဆရာတောက်တိ တို့က ၎င်းတို့ကြားရှိ ရာစုနှစ်ပေါင်းများစွာ လိပ်ခဲတည်းလည်း ဖြစ်နေသော အထင်အမြင်လွဲမှားမှုများကို ဖြေရှင်းနိုင်ခဲ့သည်။
သို့ရာတွင် ရှေးဟောင်းစာအုပ်ကြီးမှာ ဘလက်ဂါ့ဇ်၏ အုတ်ဂူရှေ့၌ အမွှေးနံ့သာ ပူဇော်ရခြင်းမှ မလွတ်မြောက်နိုင်ခဲ့ပေ။
ထို့ကြောင့် ဤအဖြစ်အပျက် ပြီးဆုံးသည့်နေ့တွင် ရှေးဟောင်းစာအုပ်ကြီးသည် တစ်ပတ်လုံး ခွင့်ယူလိုက်ပြီး နှစ်စဉ် ရရှိသည့် ခွင့်ရက်အားလုံးကို ကုန်ဆုံးစေခဲ့သည်။
အမှတ်(၆၀) အထက်တန်းကျောင်းမှ ကျောင်းသားများမှာ ထိုအကြောင်းကို အဆက်မပြတ် ညည်းတွားခဲ့ကြသည်။
အကြောင်းရင်းမှာ ဆရာဝမ်ထံမှ အတင်းအဖျင်းများ မကြားရတော့သလို သမိုင်းချိန်တွင် အိမ်စာများကို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် မလုပ်နိုင်ကြတော့၍ ဖြစ်သည်။
ရွှေကုံးဂိုဏ်း၏ အဓိက အဖွဲ့ဝင်များသည် တာအိုဆရာ တောက်တိ၏ ချုံးချီဂိုဏ်းမှ လက်အောက်ငယ်သားဟောင်းများ ဖြစ်ကြောင်း နောက်ပိုင်းတွင် လူသတ်ဆရာ ထံမှ ဝမ်လင်း သိခဲ့ရသည်။
သူတို့၏ တစ်ခုတည်းသော ရည်ရွယ်ချက်မှာ ရှေးဟောင်းစာအုပ်ကြီးကို တွန်းအားပေးရန် အတွက် စုန့်ဟိုင်မြို့တစ်ခုလုံးကို ဇောက်ထိုးမိုးမျှော် ဖြစ်အောင် လုပ်ရန်ဖြစ်၏။
သို့သော် အစီအစဥ် တစ်ခုလုံးက ချောချောမွေ့မွေ့ ဖြစ်မလာခဲ့ပေ။
စင်စစ် ညစျေးတွင် မီးလောင်ကျွမ်းသွားသောလူမှာ ဝိညာဉ်အသီးကို စမ်းသပ်နေသည့် ချုံးချီဂိုဏ်းဝင် တစ်ဦးသာ ဖြစ်ပြီး ထိုလူက ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးကြောင့် ရူးသွပ်သွားခဲ့သည်။
၎င်းက ဝိညာဉ်အသီး၏ ပထမဆုံး စမ်းသပ်ဗားရှင်း ဖြစ်၍ မတည်မငြိမ် ဖြစ်ခဲ့ခြင်းပင်။
လက်ရှိ ဝိညာဉ်သစ်သီးသည် တာအိုဆရာ တောက်တိ ကိုယ်တိုင် စေ့စေ့စပ်စပ် တီထွင်ထားသည့် ဒုတိယဗားရှင်း ဖြစ်သည်။
