ဆေးရုံ၏ နားနေခန်းတွင် အမှတ် ၆၀ အထက်တန်းကျောင်းမှ ဆရာအချို့က ကော်ဖီထိုင်သောက်ကြသည်။
သူတို့အားလုံး ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာရော စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာပါ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေခဲ့သည်။
ရွှေအမြူတေအဆင့် ကျင့်ကြံသူများ အနေဖြင့် ရက်ပေါင်းများစွာ မအိပ်ဘဲနေနိုင်သော်လည်း စိတ်ပင်ပန်းမှုကိုမူ နေ့စဥ် ရက်ဆက် မခံစားနိုင်ကြပေ။
ဤကဲ့သို့ အခြေအနေမျိုး ရောက်လာလိမ့်မည်ဟု မည်သူကမှ မမျှော်လင့်ထားကြပေ။
အလုပ်ဆင်းပြီးနောက်တွင် ဆရာ၊ ဆရာမများမှာ ကျောင်းသားများကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ရန် အပြင် တုန်လှုပ်နေသော မိဘများကို နှစ်သိမ့်ပေးရန် အတွက် ဆေးရုံသို့ အမြန်သွားခဲ့ကြသည်။
မိဘအများစုက အမှန်တကယ် ကျိုးကြောင်းဆီလျော်သူများ ဖြစ်ကြသော်လည်း ထိုအထဲတွင် စုန်းပြူး မိဘအချို့မှာ မလွဲမသွေ ရှိတတ်ကြသည်။
ထိုမိဘမျိုးက ၎င်းတို့၏ ရင်သွေး ကျောင်းတွင် တစ်ခုခု ဖြစ်ခဲ့လျှင် မျှတစွာမကြည့်တတ်ဘဲ ကျောင်းနှင့် ဆရာမများကို အရင်ဆုံး အပြစ်တင်တတ်ကြ၏။
တကယ်တမ်းတွင် ချန်းချောင်၊ ကော်ဟောက်နှင့် မြေပဲလေးတို့လို ရွှေကုံးဂိုဏ်း၏ အသီးကို မှားယွင်း စားသောက်မိသည့် လူများအပြင် ပို၍ သန်မာရန်အတွက် အသီးကို စားသုံးသော ကျောင်းသားများမှာ ၎င်းတို့နှင့် ဆက်စပ်နေသည်။
ထိုကျောင်းသားများတွင် ယေဘုယျအားဖြင့် သူတို့အပေါ် အလွန် မျှော်လင့်ချက်ကြီးသည့် မိဘများ ရှိကြ၏။
ထိုကဲ့သို့ မိဘမျိုးက စာမေးပွဲများတွင် သူတို့ လိုချင်သော အမှတ်များ မရရှိလျှင် သားသမီးများကို ချက်ချင်းပင် ကဲ့ရဲ့ခြင်း သို့မဟုတ် ရိုက်နှက် ကြိမ်းမောင်းခြင်းများ ပြုလုပ်တတ်ကြသည်။
ထို့ကြောင့် အားလုံးကို ခြုံ၍ကြည့်လိုက်လျှင် သားသမီးများ အပေါ် အရမ်းကာရော ဖိအား ပေးတတ်သည့် မိဘများ၏ အပြစ်ဟုပင် ဆိုရမည်။
မိဘအများစုက သားသမီးများကို ကောလိပ်ဝင်ခွင့် စာမေးပွဲတွင် ကောင်းမွန်စွာ ဖြေဆိုစေချင်သည့် အပြင် အထက်တန်းကျောင်း မပြီးခင် ရွှေအမြူတေ အဆင့်ကို ရောက်စေချင်ကြသည်။
