ဝမ်မင် နှင့် ကျိုးရီတို့က ချုံရှစ်စစ် နှင့် ရင်ဆိုင်နေရသော အချိန်တွင် ဝမ်လင်းက ဘာမှမလုပ်ရသေးဘဲ အေးအေးလူလူ ဖြစ်နေသည်။
ကျောင်းသားများကို ကယ်တင်ရန် ကောင်းကင်သတ္တုဓားကို အသုံးပြုရခြင်းမှာ ဝမ်မင်၏ တစ်ခုတည်းသော အလုပ်ဖြစ်ပြီး သူ၏ အလုပ်ကမူ မော်ကွန်းဝင် လူသတ်သမားနှစ်ဦးကြားမှ ပဋိပက္ခကို ပြေလည်အောင် ဖြေရှင်းပေးရန် ဖြစ်၏။
အဆုံးသတ်တွင် ဝမ်လင်းက လူသတ်ဆရာ၏ လက်ဆောင်ကို ထိုအချိန်က လက်ခံခဲ့ရာ ထိုကျေးဇူးကို ပြန်လည် ပေးဆပ်သင့်သည်ဟု နားလည်ခဲ့သည်။
ရိုးရိုးသားသား ပြောရလျှင် သူက ဤကိစ္စတွင် အမှန်တကယ် မပါဝင်ချင်ခဲ့ပေ။
ယင်းမှာ ထိုအချိန်က ခေါက်ဆွဲကြွပ်ကြော်ကို မငြင်းဆန်နိုင်ခဲ့သည့် ရလဒ်တစ်ခုပင်။
ဝမ်မင်က ရှောင်ယွမ်ချမ်းကို ကိုင်တွယ်ရန် သွားပြီကို သိရှိပြီးနောက် ဝမ်လင်း ဆေးရုံသို့ ချက်ချင်းသွားခဲ့သည်။
သူ့သီအိုရီသာ မှန်လျှင် ဤညတွင် တာအိုဆရာ တောက်တိက ဤနေရာ၌ တစ်ခုခုကို ကြီးကြီးမားမား လုပ်မည်မှာ သေချာ၏။
ယင်းက ကားထဲတွင် ဝမ်မင်ပြောခဲ့သည်နှင့် တူညီသည်။
ရှောင်ယွင်ချမ်းမှာ ၎င်းတို့၏ အဓိက အစီအစဥ်ကို မထိခိုက်စေရန်အတွက် အာရုံလွှဲသည့် ဗျူဟာ တစ်ခုသာ ဖြစ်လောက်၏။
ကျောင်းသားတစ်ဦးကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသော စိတ်ဝိညာဉ်ပေါက်ကွဲမှုကို ကိုင်တွယ်ရန်မှာ ဖြစ်နိုင်သေးသည်။
သို့သော် ဆေးရုံသာ ရန်သူ့လက်ထဲ ကျရောက်ပြီး ဤနေရာရှိ ကျောင်းသား အားလုံး တစ်ချိန်တည်းတွင် ပေါက်ကွဲသွားခဲ့လျှင်မူ စုန့်ဟိုင်မြို့က ဘေးဒုက္ခ ကျရောက် သွားလိမ့်မည် မဟုတ်ပါလား။
ဝမ်လင်းက ဆေးရုံ၏ ပန်းခြံသို့ တိုက်ရိုက် တည်နေရာရွှေ့ပြောင်းပြီးနောက် ပင်မတံခါးပေါက် ဆီသို့ ဖြည်းညှင်းစွာချဉ်းကပ်လာခဲ့သည်။
ထိုအချိန်တွင် ဆေးရုံ၏ ပင်မဝင်ပေါက်၌ အတားအဆီး အနေဖြင့် ပေါက်ကွဲမှု ဆန့်ကျင်ရေး မှော်ဒိုင်းများကို ကိုင်ထားသည့်အထူးတပ်ဖွဲ့ တစ်ဖွဲ့ ရှိနေသည်။
