ဤကမ္ဘာပေါ်ရှိ လေ့ကျင့်ရေးဆရာအချို့သည် ခန္ဓာကိုယ်လှုပ်ရှားမှုကိုသာ အဓိကထား၍ လေ့ကျင့်ခဲ့ကြသည်။
"မင်းက ဘာလို့ ခန္ဓာကိုယ် လှုပ်ရှားမှုကိုပဲ ကျင့်ထားတာလဲ"
ဝေ့ကျစ် ရှင်းပြလိုက်သည်။
"အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန် လေ့ကျင့်ပေးသူတွေက တိုက်ပွဲဝင်ဖို့အတွက် စိတ်ဝိညာဉ် အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်တွေကို အားကိုးကြတယ်.. ငါတို့အတွက် အရေးကြီးဆုံးအရာက အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်ကို တိုက်ပွဲအတွင်း ညွှန်ကြားမှုပေးဖို့နဲ့ တစ်ချိန်တည်းမှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ကာကွယ်ဖို့ပဲ"
"ဒါကြောင့် ငါ ငယ်ငယ်လေးကတည်းက တခြားအရာတွေထက် ခန္ဓာကိုယ်လှုပ်ရှားမှုကိုပဲ သင်ခဲ့တယ်.. ငါကောင်းကောင်း ရှောင်တိမ်းနိုင်သရွေ့ ငါ့ကိုရိုက်နိုင်တဲ့သူ မရှိဘူးလေ"
ထွင်ထျန်းဟာ အံ့အားသင့်သွားသည်။
".............."
ယင်းက အနည်းငယ် အဓိပ္ပါယ် မရှိသလို ထင်ရသော်လည်း သေသေချာချာ တွေးကြည့်လျှင် အဓိပ္ပါယ်ရှိလှသည်။
ထွင်ထျန်းဟာ "ဒါဆို မင်းရဲ့ စိတ်ဝိညာဉ် အိမ်မွေးတိရိစ္ဆာန်တွေ ဒီကို ယူလာလား"
ဝေ့ကျစ် "မယူလာဘူးလေ"
ထွင်ထျန်းဟာ "............"
ရှောင်တိမ်းခြင်း စွမ်းရည်ကို ဆက်လက် အသုံးပြုရင်း ဝေ့ကျစ်က ရဲရင့်သော ယုံကြည်ချက်ဖြင့် ပြုံးလိုက်သည်။
"မင်းရှိနေတာပဲလေ"
ထွင်ထျန်းဟာ "............."
[ချီး.. ကလိမ်ကကျစ်ကောင်]
ဤသို့ဖြင့် တိုက်ပွဲ၏ ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးက သူ့အပေါ်သို့ ကျရောက်လာကြောင်း ထွင်ထျန်းဟာ သိရှိလိုက်သည်။
သစ်သားအိမ်လေးက ကျယ်ဝန်းသော်လည်း ဝေ့ကျစ် အနေဖြင့် တိုက်ခိုက်မှုများကို ရှောင်ရှားရန် အတွက် ခန္ဓာကိုယ် လှုပ်ရှားမှုများကို အသုံးပြုနေခြင်းမှာ ရေရှည် ဖြေရှင်းချက် မဟုတ်ပေ။
အဆုံးသတ်တွင် သူ၏ ကာယခွန်အားနှင့် ဝိညာဉ်စွမ်းအင်အားလုံးက ကုန်ဆုံးသွားမည် ဖြစ်သည်။
