မြေပြင်ပေါ်တွင် လဲလျောင်းရင်း ထွင်ထျန်းဟာ ဖောင်ဖြည့်ပြီးနောက်တွင် ဝေ့ကျစ်က ဖောင်ကို ယူကာ ဧည့်ကြိုကောင်တာထံ ပေးလိုက်သည်။
ထိုစာပေါ်တွင် ရေးထားသော လက်ရေးကို မြင်သောအခါ အားလုံးက အလွန် အံ့ဩသွားကြ၏။
ဤသည်က လူတော်တော်များများ အတုခိုးဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း အောင်မြင်ဖို့ သေချာပေါက် ခက်ခဲသည့် ရွှေချည်မျှင် စာရေးဟန် ဖြစ်နေသည်။
စာလုံးများက ခွေးခြေသည်းဖြင့် ရေးထားသော်လည်း အလွန်သပ်ရပ်ပြီး ပုံနှိပ်ထားသလို ဖြစ်နေ၏။
"ဒီလောက် ပြီးပြည့်စုံအောင် ဘယ်လိုတောင် လေ့ကျင့်ခဲ့တာလဲ"
ဝေ့ကျစ်က ယခုအခါတွင် ထွင်ထျန်းဟာ အကြောင်းကို ပို၍ သိချင်လာသည်။
ဤခွေးက ဒဏ္ဍာရီထဲမှ ခွေးတစ်ကောင်ဟု သူခံစားရ၏။
"ငါ နေ့ရောညပါ လေ့ကျင့်တယ်လေ"
ထွင်ထျန်းဟာက ခပ်အေးအေးသာ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
စကားပြောနေစဉ် ထွင်ထျန်းဟာ၏ မျက်လုံးများက အနည်းငယ် ကျေနပ်နေပုံရသော်လည်း ၎င်း၏ မျက်နှာတွင် စိတ်လှုပ်ရှားသော အရိပ်အယောင် သိပ်မရှိပေ။
လင်းကျန်းရန် နှင့် အချိန်အတော်ကြာ နေထိုင်ခဲ့သောကြောင့်လား မသိရသော်လည်း ထွင်ထျန်းဟာ၏ မျက်နှာအမူအရာက ဟန်အမူအရာ သိပ်မရှိဘဲ အေးတိအေးစက် ဖြစ်နေသည်။
"မင်းက တကယ် စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းတယ်.. ဖြစ်နိုင်ရင် မင်းရဲ့ပိုင်ရှင်ကို ငါတကယ် တွေ့ဖူးချင်တယ်"
ဝေ့ကျစ်က ပြောလိုက်သည်။
"ကြုံကြိုက်ရင် တွေ့ခွင့်ရမှာပါလေ"
ထွင်ထျန်းဟာက အလွန်ယဉ်ကျေးစွာ တုံ့ပြန် ပြောဆိုလိုက်သည်။
ဤတုံ့ပြန်မှုကြောင့် ဝေ့ကျစ်က ထူးဆန်းသော အမွေးများရှိသည့် ဤခွေးသည် ၎င်း၏ပိုင်ရှင်နှင့် တွေ့ဆုံရန် မည်သည့်အခါမျှ ကူညီပေးလိမ့်မည် မဟုတ်ကြောင်း ချက်ချင်း နားလည်သွားခဲ့သည်။
သို့သော် ဝေ့ကျစ်က ခွေး၏ အကူအညီ မပါဘဲ ပိုင်ရှင်ကို ရှာတွေ့နိုင်ဆဲဟု ခံစားခဲ့ရသည်။
