သုံးလေးမိနစ်ခန့် ကြာပြီးနောက်တွင် ထွင်ထျန်းဟာက အဆုံးသတ်၌ ဝိညာဉ်အမှတ်အသားကို ဖယ်ရှားနိုင်ခဲ့သည်။
ခွေးတစ်ကောင်၏ ခန္ဓာကိုယ်က ကြောင်လောက် မပျော့ပျောင်းပေ။
ပုံမှန်အားဖြင့် အချို့သော အစိတ်အပိုင်းများကို လျက်ရန်အတွက် ခန္ဓာကိုယ်ကို ခက်ခဲသော အနေအထားအထိ ကောက်ကွေးရမည် ဖြစ်သည်။
ကံကောင်းထောက်မစွာပင် ထွင်ထျန်းဟာ၏ လျှာက ရှည်လျားသည်။
ထို့အပြင် သူက ဖားပြုပ် မျိုးနွယ်စု၏ လျှာနည်းစနစ်များကို လုံးဝ မစွန့်လွှတ်ခဲ့ပေ။
ထို့ကြောင့် ထွင်ထျန်းဟာက လျှာကို အရှည် တစ်မီတာကျော်အထိ ဆန့်ထုတ်နိုင်သည်ကို မြင်လိုက်သောအခါ ဝေ့ကျစ် အံဩသွားခဲ့သည်။
သူမျှော်လင့်ထားသည့် အတိုင်းပင် ညီနောင်ခွေးက သာမန်ခွေး မဟုတ်ပေ။
ဝေ့ကျစ်က စိတ်ထဲကနေ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
အချိန်အတော်ကြာ လှည့်ပတ် မောင်းနှင်ပြီးနောက်တွင် အနက်ရောင်ဝတ် အမျိုးသားများကို မျက်ခြေဖြတ်နိုင်ခဲ့သည်။
ထွင်ထျန်းဟာ၏ လျှာနည်းဗျူဟာက အလုပ်ဖြစ်ခဲ့သည်။
သူ့ကို ရှာဖွေရန် အနက်ရောင် ဝတ်ထားသော အမျိုးသားများတွင် အခြားသော နည်းလမ်းရှိမရှိ သူမသိပေ။
လွတ်မြောက်ခဲ့သော်လည်း ကိစ္စက မပြီးလောက်သေးဟု သူခံစားခဲ့ရသည်။
"ဒီလူတွေက ဘယ်သူတွေလဲ.. ဘာလို့ မင်းနောက်ကို အသည်းအသန် လိုက်နေကြတာလဲ"
ဝေ့ကျစ်က ကားကို ချောမွေ့စွာ မောင်းနှင်လာရင်း မေးလိုက်သည်။
"သူတို့က သူတော်စင်အဖွဲ့အစည်း အဖြစ် ဟန်ဆောင်ပြီး သားရဲတွေကို လိုက်ဖမ်းနေတဲ့ လူတစ်စုပဲ"
"သူတော်စင်အဖွဲ့အစည်းလား"
"သူတို့က ဝိညာဥ်သားရဲတွေကိုတောင် လိုက်ဖမ်းနေတာလား"
ဝေ့ကျစ်က ရယ်မော၍ပြောလိုက်သည်။
"ငါ အကဲဖြတ် စင်တာမှာရှိတုန်းက သူတော်စင်အဖွဲ့အစည်းမှာ ဝိညာဥ်သားရဲ သင်တန်းတွေရှိတယ်လို့ နည်းပြဆရာ တစ်ယောက်က ပြောခဲ့တယ်"
