ဝေ့ကျစ်က စစ်ဆေးမေးမြန်းမှု ပြီးဆုံးပြီးနောက်တွင် ဆယ့်ခုနစ်ထပ်တွင် နေထိုင်သည့် သူ၏သူငယ်ချင်းတစ်ဦးကိုတိုက်ခန်းဖုန်းဖြင့် ခေါ်ဆိုလိုက်သည်။
အထပ်တိုင်းတွင် သီးသန့်ဖုန်းများ ရှိသောကြောင့် တိုက်ခန်းတွင် နေထိုင်သူ အချင်းချင်း အလွယ်တကူ ဆက်သွယ်နိုင်ပေသည်။
ဤကွန်ရက်မှ တစ်ဆင့် တစ်စုံတစ်ဦးကို တိုက်ရိုက် ခေါ်လိုက်ခြင်းကို ကြည့်၍ ဝေ့ကျစ်က ဤသူငယ်ချင်းနှင့် လွန်စွာ ရင်းနှီးကြောင်း သက်သေပြနေ၏။
ဖုန်းခေါ်ဆိုပြီး သုံးမိနစ်ခန့် အကြာတွင် နေကာမျက်မှန်တပ်ထားသည့် အရပ်မြင့်မြင့် အမျိုးသား တစ်ဦး ရောက်ချလာသည်။
ထိုလူက အနည်းငယ် ထူးဆန်းစွာ ၀တ်စားထားသော်လည်း ခွန်အားကမူ သာမန် မဟုတ်လောက်ပေ။
ထိုလူက ချည်နှောင်ခံထားရသည့် အနက်ရောင်ဝတ် အမျိုးသားများကို ကြည့်ကာ ဝေ့ကျစ်ကို မေးလိုက်သည်။
"ဒီကောင်တွေလား"
"ဟုတ်ပါတယ် ကျေးဇူးပြုပြီး ဆောင်ရွက်ပေးပါဦး"
ဝေ့ကျစ်က ပြုံး၍ ပြောလိုက်သည်။
ထိုလူက အနက်ရောင်ဝတ် အမျိုးသားငါးဦးကို ကြိုးဖြင့်ချည်နှောင်ကာ ဆွဲခေါ်သွားခဲ့၏။
ထွင်ထျန်းဟာ "သူက ဘယ်သူလဲ"
"ကန်းလေး"
ဝေ့ကျစ်က ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
ထွင်ထျန်းဟာ "..........."
ဝေ့ကျစ် "သူက ငါ့ရဲ့ ညီနောင် တစ်ယောက်ပါ.. မှုခင်းရဲတပ်ဖွဲ့ရဲ့ အငြိမ်းစား ဗိုလ်ကြီးလည်း ဖြစ်တယ်"
"သူက မှုခင်းရဲတပ်ဖွဲ့နဲ့ အခုချိန်ထိ အဆက်အသွယ် ရှိနေဆဲ ဆိုတော့ ဒီလူတွေကို ကိုင်တွယ်ဖို့ သူ့ဆီ ထားခဲ့တာက ပြဿနာဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး"
ထွင်ထျန်းဟာ "မင်းမှာ ရှားလေးလို့ ခေါ်တဲ့ မိန်းကလေးမိတ်ဆွေ တစ်ယောက်ရော ရှိလား"
ဝေ့ကျစ် အလွန်အံ့သြသွားသည်။
"မင်းဘယ်လိုသိတာလဲ?"
ထွင်ထျန်းဟာ "............"
................
စုန့်ဟိုင်မြို့၏ အစွန်အဖျားရှိ လူသူအရောက်အပေါက် နည်းသည့် မြို့ငယ်လေး တစ်မြို့..
