ဝမ်လင်း အနေဖြင့် သူတော်စင်သားရဲသွေး လိုအပ်ခြင်းအတွက် သူ့ကိုယ်ပိုင် အကြောင်းပြချက် ရှိသည်။
တစ်နည်းအားဖြင့် ထွင်ထျန်းဟာ၏ အလွန်အမင်း အိပ်ငိုက်စေသော ရောဂါသည် "နတ်ဆိုးဘုရင်နှလုံးသားကျမ်း" ၏ ပြန်လည် ပြင်ဆင်ထားသော ဗားရှင်းကို ကျင့်ကြံခြင်းနှင့် များစွာသက်ဆိုင်၏။
ဝမ်လင်းက ၎င်းကို ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးဟု ခေါ်ရမလား မသိသော်လည်း ထိုသို့ အလွန်အမင်း အိပ်ငိုက်သော ရောဂါက ကောင်းမွန်သည့် ကိစ္စတော့ မဟုတ်ပေ။
အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ထွင်ထျန်းဟာက တစ်ချိန်က လူသေကဲ့သို့ အိပ်ပျော်သွားကာ ခဏတာ သတိလစ်သွားခြင်းကြောင့် ဖြစ်သည်။
ရှေးခေတ်က ရေးသားခဲ့သော မှတ်တမ်းများအရ သူတော်စင် သားရဲ၏ သွေးသည် ဤအခြေအနေအပေါ် အံ့ဖွယ် အကျိုး သက်ရောက်မှု ရှိသည်။
ထွင်ထျန်းဟာက သူတော်စင်သားရဲ၏ သွေးထဲတွင် စိမ်နေသရွေ့ ဤထူးခြားသော ရောဂါ အမျိုးအစားကနေ သက်သာလာနိုင်၏။
သို့ရာတွင် ဝမ်လင်းက နည်းနည်းလေးမှ စိတ်မချမ်းသာခဲ့ပေ။
ဤသားရဲသွေးက သူ့အတွက် ခေါက်ဆွဲခြောက်ထုပ် နှစ်ဆယ်ခန့် ကုန်ကျသောကြောင့်ပင်။
ယင်းက သူ့အတွက် တကယ်ကို ကြီးမားသည့် ဆုံးရှုံးမှု ဖြစ်သည်။
ထွင်ထျန်းဟာ အိပ်ပျော်နေစဉ် သူ၏ သင်ခန်းစာကို ပြန်လည်လေ့ကျင့်ရန် ဝမ်လင်းက တွေးထားသော်လည်း ပထမထပ်မှ ဖေဖေဝမ်၏ ခေါ်သံကို သူ ရုတ်တရက် ကြားလိုက်ရသည်။
အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာသောအခါ မေမေဝမ်က စားပွဲပေါ်တွင် အိပ်ပျော်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။
မေမေဝမ်က ယနေ့တွင် တစ်နေကုန် အပြင်သွားပြီး ဖိုးဖိုးဝမ်နှင့် အတူ ညနေခင်းတွင် ဟင်းပွဲများစွာကို စားပွဲအပြည့် စီစဥ်ခဲ့ရ၍ ပင်ပန်းသွားပုံရသည်။
ဖေဖေဝမ်က မေမေဝမ်၏ ခါးစည်းကို ဂရုတစိုက် ဖြုတ်ပြီးနောက် မင်းသမီးလေး ကဲ့သို့ ပွေ့ချီကာ ဝမ်လင်း ထံသို့ လှည့်၍ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။
