ဤမြင်ကွင်းက လူအများကို အံ့အားသင့်စေခဲ့သည်။
ပုံမှန်ပစ်မှတ်ကို ပစ်ချိန်အတွင်း သူ့ပစ်ချက်က တိကျသော်လည်း လျှပ်တပြက် ဆက်တိုက် ပစ်ခတ်မှုများ ပြုလုပ်ပြီးနောက်တွင် ပစ်မှတ် ဘောင်ခတ်သူ အဖြစ် ပြောင်းလဲသွားသည်...
[ဒါက ဘယ်လိုမျိုးလဲဟ]
အဆုံးသတ်တွင် ကျန်းပိုင်က ကလေးဘဝကတည်းက သူ့အဖေ၏ လွှမ်းမိုးမှုကိုခံခဲ့ရသူ ဖြစ်၏။
သူက မီးဖိုချောင်သုံးဖြင့် ဓားပျံစွမ်းရည်ကို လေ့ကျင့်ခဲ့ပြီးနောက်တွင် မည်သူ့ကိုမဆို မောင်းထုတ်နိုင်လောက်သည် အထိ ကျွမ်းကျင်လာခဲ့သည်။
ကျန်းပိုင် ကျင့်သုံးခဲ့သည့် ပစ်မှတ်များ အားလုံးမှာ ကျင့်ကြံသူ စစ်စစ်များ ဖြစ်၍ ထိခိုက်အောင်လုပ်ရန် နည်းလမ်းမရှိပေ။
သို့သော် အဓိကပြဿနာမှာ ကျန်းပိုင်က သူတို့ကို ကျင့်ကြံသူတွေမှန်း မသိခဲ့ခြင်းပင်။
သူက ဝမ်လင်း ကဲ့သို့ မွေးစကတည်းက သတင်းအချက်အလက် အမျိုးအစား အားလုံးကို အလိုအလျောက် သင်ယူ လက်ခံနိုင်မည် မဟုတ်ပေ။
ကလေးအများစုသည် ငယ်ရွယ်စဉ်တွင် ကျင့်ကြံသူများ၏ စွမ်းရည်ကို နားမလည်ခဲ့ကြသော်လည်း မီးဖိုချောင်သုံးဓားဖြင့် ထိခိုက်မိလျှင် သွေးထွက်ခံရနိုင်သည်ကိုမူ သိရှိထားကြသည်။
ကျန်းဟိုင်ဖူက ကျန်းပိုင် ငယ်စဥ်ကတည်းက မီးဖိုချောင်သုံးဓားများဖြင့် လေ့ကျင့်သင်ကြားပေးခဲ့ပြီး မည်သူ့ကိုမျှ မတော်တဆ ထိခိုက်မှု မဖြစ်စေရန် အတွက် အဓိကထားစေခဲ့သည်။
ယင်းက ကျန်းပိုင်၏ အံ့ဖွယ်စွမ်းရည်များကို ကန့်သတ်လိုက်သလို ဖြစ်စေခဲ့၏။
သူ၏ လေ့ကျင့်ပေးမှုက သူ့သားကို ပစ်မှတ်ဘောင်ခတ်သူ ဆရာသခင် အဖြစ် ပြောင်းလဲပေးလိမ့်မည်ဟု ဘယ်တုန်းကမှ ထင်မိမည် မဟုတ်ပေ။
"ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ...သူက လျှပ်တပြက် ဆက်တိုက် ပစ်ခတ်မှုတွေကို ကောင်းကောင်း မလုပ်နိုင်သေးဘူး"
ဆရာယီက သက်ပြင်းတစ်ချက်ကို နာကျင်စွာ ချလိုက်သည်။
အမှန်တကယ်တွင် ဆက်တိုက် ပစ်ခတ်မှုသည် တစ်ချက်တည်း ပစ်ခတ်ခြင်းထက် ပို၍ အာရုံစူးစိုက်ရ၏။
