ဝမ်လင်းက အိပ်မက်ဆိုး မမက်တာ ကြာပြီမို့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းပိုင်းကို စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။
သူ၏ ဝိညာဉ်ကို စစ်ကြည့်ခဲ့သေးသော်လည်း အုန်းသီးအဖိုးအို ပြောခဲ့သည့် ဝိညာဉ်စာချုပ်ကို ရှာမတွေ့ခဲ့ပေ။
[ဒါက အတွေးလွန်နေတာဖြစ်နိုင်မလား]
ဝမ်လင်း သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်သည်။
တကယ်ပဲ အိပ်မက်ထဲက အုန်းသီအဖိုးအို ပြောခဲ့သည့် စကားက မှန်သည် ဆိုလျှင် နေရာလွတ်ထဲကို ဝင်လိုက်သည်နှင့် ဝိညာဉ်ချည်နှောင်မှု၏ အကျိုးသက်ရောက်မှုကို သူခံစားရမည် ဖြစ်သည်။
ယခုချိန်တွင် သူ့ဘဝက အနည်းငယ် ရှုပ်ထွေးနေသော်လည်း အခြေအနေတစ်ခုလုံးက လက်ခံ၍ ရနေဆဲပင်။
ဝမ်လင်းက တွေ့ကရာလူနှင့် မိတ်ဆွေမဖွဲ့ချင်ပေ။
ထို့ကြောင့် ကျင့်ကြံမှုအသိုင်းအဝိုင်းရှိ အကြီးအကဲများနှင့်လည်း ပတ်သက်မှု နည်းပါးသည်။
သို့မဟုတ်လျှင် ထိုအရာက သူ့ကို ပို၍ပင် ဒုက္ခဖြစ်စေလိမ့်မည်။
သူက မျက်မှောင်ကြုတ်ရင်း လက်တစ်ဖက်ကို မြှောက်လိုက်ရာ အခန်းပြတင်းပေါက်က ပွင့်သွားခဲ့သည်။
ဝမ်လင်းက ပျော်ရွှင်စရာ သီတင်းကျွတ်ပိတ်ရက် ဖြစ်မည်ဟု မျှော်မှန်းခဲ့သော်လည်း အုန်းသီးအဖိုးအိုကြောင့် အနည်းငယ် စိတ်မကြည်မလင် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
ပြတင်းပေါက်ကနေ အေးမြသည့် လေနုအေးက သူ့ပါးပြင်ကို ပွတ်သပ်လာသောကြောင့် မငြိမ်မသက်ဖြစ်ပြီး လှုပ်ခါနေသည့် သူ့နှလုံးသားက အနည်းငယ် ငြိမ်သက်သွားခဲ့သည်။
အပေါ်ထပ်တွင် ဝမ်လင်းက ကျောင်းစာကို အနည်းငယ်လုပ်ပြီးနောက် ကျောင်းစာအုပ်ကို ပိတ်လိုက်သည်။
ထိုအချိန်တွင် သူက ပြတင်းပေါက်မှ တစ်ဆင့် ဖိုးဖိုးဝမ်နှင့်မေမေဝမ်တို့ သုံးဘီးဆိုင်ကယ်ပေါ် တက်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ဖိုးဖိုးဝမ်က ဆိုင်ကယ်မောင်းနှင်စဥ် မေမေဝမ်က ထွင်ထျန်းဟာကို ချီကာ သုံးဘီးဆိုင်ကယ် အနောက်ဘက်တွင် ထိုင်နေခဲ့သည်။
