Obey Me

6

6.Merhaba

Gecenin bir yarısı bile kar durmadı.

Hancı Anderson, en az iki gün daha kar yağacağını söyledi.

"İki gün yapacak bir şeyin olmadığında uzun görünüyor."

Bu durum için yapabileceği bir şey yoktu.

Ancak uyurken kendini çok bunalmış hissediyordu. Herkesin ona olan bakışları bunu daha da dayanılmaz kılıyordu.

Bütün gününü pencereden dışarı bakarak geçirdi.

 Köy insanı çok sessizdi, özgürce konuşamayan yaşayan ölüler gibilerdi.

"Efendim?"

Tam uykuya dalacakken MarryAnne tarafından dürtüldü.

"Genç bayan, odanızın dışı çok kötü kokuyor. Kokunun buraya girmesine asla izin vermeyeceğim. Sizi koruyacağım!"

Kyrie, Maryanne'in eşsiz bir yeteneği olduğunu biliyordu fakat onu ilk kez böyle görüyordu.

"MaryAnne, eğer bu kadar 'tehlikeliyse', o zaman benimle dur."

"Maryanne'nin dışarıda nöbet tutması gerekiyor! Kokuyu almamak için içeride kalmalısın, her yer kokuyor!"

"Neden bahsettiğini anlamıyorum MaryAnne. Bu bir çeşit büyü mü?" MaryAnne başını salladı.

"MaryAnne Genç Bayanı koruyacak!"

Yine de MaryAnne odanın dışına çıktı.

Kyrie yataktan kalktı ve pencereye doğru yürüdü. Bir an boş boş durdu ve aniden garip bir şey fark etti.

Uzakta, köyün kenarında bir adam gördü.

"... Ne?! Bu bir halüsinasyon mu? Yoksa o sadece bir siluet mi?!"

Kyrie gözlerini kısarak pencereye yaklaştı. Zifiri karanlık olduğu için zar zor bir şey görebiliyordu, ama uzun boylu bir adamın silueti olduğundan emindi.

Tuhaf bir manzaraydı.

Çünkü gece olmasına rağmen etrafından soluk mavi bir ışık yayılıyordu.

Ayrıca yoğun kar yağışının ortasında sadece hafif bir cübbe giyiyordu, kürk manto veya herhangi bir kürk giysi bile giymiyordu.

Kyrie farkında olmadan fark etti.

Bu, insanların korktuğu gizemli adamdı.

Ondan bir mil uzakta olmasına rağmen, Kyrie havada nefes almakta zorlanmasına neden olan bir baskı hissediyordu.

Kendini, varlığını fark etmemiş canavarı gözlemleyen bir av gibi hissetti.

Geri dönmek istedi ama yapamadı, çünkü onu bu kadar uzaktan bile olsa fark edebileceğini hissetti.

Canavarı görünce donakaldı ve sadece onun geçmesini bekleyebildi.

Onun yerinden habersizdi. Bilinmeyen adam sanki yoğun kar yağışı içinde dolaşıyormuş gibi etrafta dolaştı.

Elindeki uzun bastonuna yaslandı ve kafasını kaldırarak gökyüzüne hayran kalmış gibi baktı.

O anda adam yavaşça arkasına döndü.

"Ha."

Kyrie bilinçsizce nefesini yuttu.

Oda çok karanlık değildi, bakışlarını bu tarafa çevirdiğini fark edebiliyordu.

Mavi.

Katil mavi bir bakış.

Çok uzakta olmasından gözünün rengi net bir şekilde görülemiyordu. Ancak bakışları bir kişinin ruhunu delebilecek kadar keskindi.

Sersemlemiş hissetti.

Kaçmak istiyordu ama yakalanabileceğinden korkuyordu. Adam sadece orada durdu ve Kyrie'nin yönüne baktı.

Birkaç dakika sonra sanki hiçbir şey olmamış gibi uykulu ve yavaş bir şekilde uzaklaştı.

Adam gittiğinde Kyrie rahat nefes alabildi.

"Ha, ah..."

Bacakları titriyordu, bu yüzden pencere çerçevesini tuttu ve yere yığıldı.

Canavarla yüzleşmeye hazır değilmiş gibi hissetti.

"Bu... da neydi...?"

Başını kaldırıp nefesini düzenlemeye çalışırken bir kez daha şaşırdı.

Ne kadar zaman geçtiğini fark etmemişti... Onu sadece birkaç dakikalığına gözlemlediğini sanmıştı halbuki çoktan şafak sökmüştü.

Oy vermeyi unutmayın<3