This I Promise You

34

Itinuro ko sa kanya kung saan ako nakatira kaya naman sinunod nya lang ang instruction ko sa kanya.

Nang makarating kami sa labas ng malaking gate ng bahay nina ate, napakunot ang noo ko nang biglang bumukas ang pinto at dire diretso siyang ipinasok ang sasakyan sa loob bago itinigil iyon nang makalapit kami sa naghihintay na driver nina ate.

Walang salitaan nyang binuksan ang pinto ng driver's seat at lumabas na siya mula roon. Ibinigay nya sa driver ang susi ng kotse nya bago siya pumihit sa kabila at pinagbuksan ako ng pinto. Naguguluhan akong inabot ang kamay nyang nakalahad na ngayon sa harap ko bago ipinatong ang isa nyang kamay sa ulo ko para hindi ako mauntog kagaya ng ginawa niya kanina.

Inalalayan nya akong mabuti at kinuha na rin ang bag ko sakin at siya na ang nagbitbit. Inalalayan nya akong mabuti hanggang sa isarado nya ang pinto bago kami pumasok sa loob ng bahay.

Nang makapasok na kami ng tuluyan, sumalubong sakin ang pamangkin ko habang kumakain ng spaghetti na niluto ni ate para sa kanya kanina. Agad lumipad ang tingin nya sa amin at agad siyang napakunot noo nang mapansin na hindi ako nag iisa.

Napabuntong hininga ako at naglakad ako palapit sa kanya at agad namang sumunod si Yuki sakin. Naupo ako sa tapat ng inuupuan ni Tiffany habang si Yuki naman ay naupo sa dulo ng inuupuan ko.

Ibinaba ni Tiffany ang mangkok na hawak nya na naglalaman ng spaghetti. Uminom siya ng tubig sa baso nya bago bumaling ng tingin kay Yuki na nakangiti na sa kanya.

"Are you the boyfriend of Tita?" She asked, undoubtedly while looking directly at Yuki.

"Soon," he answered, chuckling lightly and turned his gaze on me. My eyes widened when he flashed his cute smile at me.

Pasimple kong pinakiramdaman ang sarili ko, pero natigil ako sa ginagawa nang bigla kong maramdaman ang hindi ko dapat maramdaman.

I feel like I'm cheating on Mizuki. I feel that this is wrong. I shouldn't feel this way because we're already over years ago.

Napaubo ako at tumayo na, dahilan para bumaling din sakin maging si Tiffany.

"Aakyat muna ako," pagpapaalam ko sa kanila.

"How about your suitor, Tita?" Tiffany asked me innocently. My forehead knotted when Yuki didn't even say a word. He didn't even deny it!

"He can stay here. I'll just go to my room and change clothes," I explained. I maintain my calm face, even though I have the guts to show her my resting bitch face.

"Oh! Alright! I'll just chit chat with him, then," she answered before he got the bowl of her spaghetti and started eating again.

Hinayaan ko lang silang mag usap at nauna na akong maglakad papunta sa hagdan. Ayokong mag elevator dahil gusto kong sa hagdan mismo umakyat.

Napapabuntong hininga akong umakyat ng hagdan. Hindi ko lubos maisip na talagang nandito si Yuki, pero bakit?

Hindi pa nya sinasagot ang tanong ko kanina kung bakit siya nandito sa New York. Maybe because of his patients here? I don't know.

Hindi naman kami nag uusap ni Yuki sa chat at sa text dahil hindi nya alam ang account ko sa socmed at ang number ko kaya imposibleng nandito siya dahil alam nyang nandito din ako. Hindi ko siya nakakausap simula noong huli naming pag uusap sa ospital, kaya naman nakakapagtaka na nandito siya ngayon.

Ah! Baka nagbabakasyon siya ngayon dito!

Pero bakit sa dinami-rami ng lugar, dito pa talaga siya napadpad?

Bakit? Ikaw lang ba ang may karapatang magpunta rito? Oo nga! Bakit ba ako nag iisip nang ganito? Nag aassume ba ako na ako ang ipinunta nya rito?

What the fuck?