This I Promise You

25

Ngumiti siya sakin nang tawagin ko siya.

"Nice to see you again, Daichi," he said while smiling.

"Magkakilala kayo, Doc?" Tanong ng babaeng doctor sa kanya.

"Yes," walang pag aalinlangan na sagot niya sa babae. "In fact, she's my first love."

Nagulat ako at hindi inaasahan ang sinabi niya sa babae.

"Wait, what? What are you talking about? Tsaka, doctor ka? Akala ko ba IT ka? Bakit bigla kang naging doctor?" Gulat na tanong ko sa kanya. He chuckled and lifted the chart that he's holding.

"I'm older than you, Daichi. I bet, I'm six years older than you. I faked my age before. And, maaga talaga akong nag aral, kaya nakaya ko pang pumasok ng IT dahil sa pagka bored ko nang matapos na ako sa psych," pagpapaliwanag nya. Mas lalo kong hindi inaasahan ang sinabi niya.

"You're a psychology student?!" Gulat na bulalas ko. Natawa ang babae at napailing. Nilingon nya si Yuki na proud na nakangiti.

"I guess she doesn't really know you that much yet," anas ng babae habang nakatitig na sa akin.

Si Sakura ay nakatingin lang sa dalawang doctor na para bang hindi makapaniwala at lutang parin.

"So, before anything else, nandito kami para sabihin ang resulta ng tests na ginawa sayo noong wala kang malay," panimula ng doctor na babae. "By the way, I'm Doctora Shiniellia Mactoga. And I guess kilala mo na si Doc Daisuki, so no need to introduce him."

"Wait, may sakit ka Daichi?" Naguguluhang tanong ni Sakura. Napalunok ako at nakahinga lang ako ng maluwag nang sila na ang sumagot sa tanong ng babae.

"Regarding your test, Ms. Pelagio, you don't have to worry about your heart because it's healthy. Wala kang sakit sa puso," paliwanag ng doctor. "But regarding to you mental health, napag alaman namin na may doctor ka sa ibang bansa na si Doc Rafriguel Alfiah. Kung hindi kami nagkakamali, psychiatrist mo siya, tama ba?" Tumango ako bilang sagot. "Noong nasa America ka pa, regular ka bang nagpapaconsult sa kanya?"

"Yes," I shortly answered.

"Until now ba ina-advise ka nyang ituloy ang pag inom ng antidepressants?"

"Yes, because of my panic attacks."

"Umiinom ka parin ba ng gamot mo?" Si Yuki ang nagtanong sakin. Seryosong seryoso siya habang nakatitig sakin.

"H-Hindi na," mahinang sagot ko, dahilan para marahas siyang mapabuntong hininga, para bang stress na stress.

"Tigas ng ulo," mahinang bulong niya, pero sapat na para marinig ko.

"So, dahil itinigil mo ang pag inom mo ng gamot, malaki ang epekto nito sayo," paliwanag ng babaeng doctor. "Naninibago ang katawan mo, kaya sa tuwing nakakaramdam ka ng mga panic attacks, hindi mo na ito matukoy hanggang sa mahimatay ka katulad ng nangyari sayo. Ms. Pelagio, kaya nandito si Doc Maroto ay dahil siya ang irerecommend kong magiging psychiatrist doctor mo. I'm warning you, he's very strict when it comes to his patients. Kapag hindi ka sumunod sa mga sinasabi nya, asahan mo ng pagagalitan ka nya dahil inaasahan nyang susundin siya ng mga pasyente nya lalo na sa pag inom ng gamot."

"Doctora Mactoga was right, Daichi. You better follow me or else, pagagalitan kita hanggang sa sumunod ka sakin. O baka naman gusto mong ako ang magpainom ng gamot sayo? I can do that for you. Tutal, ikaw na 'yan," ibinulong nya pa ang huling sinabi nya, kaya hindi ko iyon narinig.

"Grabe naman magmahal ang isang Doc. Maroto. Iparanas mo nga sakin," nakangising biro ni Dra. Mactoga sa lalaki.

"Shut up," he said while glaring at her. "Where's your parents? I want to talk to them about your condition."