Büyük bir holding iş sahibi Pars Aras. Ve en alt rütbede çalışan onun güzeller güzeli küçük kızı Lidya Özer.
X Gerçek baba kız hikayesi değildir!
X Yaşı küçükler için uygun değildir.!
Bu hikaye +18 sahneler içermektedir ve tamamen kurgudan ibaret olup hiç bir olay örgüsü gerçek değildir.
Ayrıca hikaye karakterleri büyük bir yaş farkı içermektedir...
Hikaye örgüsünde gelişen aldatmalar, sigara ve alkol gibi vs olaylar desteklenmemektedir.
Kalanlar için iyi okumalar dilerim...
...LP...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Baktığım gökyüzü manzarasından uzaklaşan güneşle ayağa kalktım masadan. Ofisin ışıklarını yaktığımda Seda Hanım ile göz göze gelmiştik.
"İyi oldu yaptığın, a'ferim ben söylemeden yap böyle şeyleri." Tekrardan telefonuna çevirdiği gözleri ile göz devirdim.
Tekrar onun masasına geçip dosyalara göz gezdirmeye başladım. Onun yapması gereken işleri yine bana kilitlemişti. Sıkıntıyla yaptığım bu işin bana hiç bir katkısı olmamasına rağmen maaşım için yapmaya devam ediyordum.
Biz A&A Holding'in en alt departmanında çalışıyorduk. Burası otuz katlı büyük bir iş yeriydi. Her bir kat, çalışanların seviyesine göre hazırlanmıştı. Bu yüzden burada çalışan herkes daha fazla yol kat etmek için büyük bir hırs ve gayretle daha fazla çalışıyorlardı.
Ve biz birinci kat çalışanları, biz unutulanlardık.
İkinci katta çalışanlar yeni başlayan çalışanlar olurken, biz bile onlardan aşağıdaydık.
Seda Hanım'ın burada kalma sebebi rahatlığı sevmesi iken, benim burada olmamın sebebi onun asistanı olmamdı. Burada bir yıldır onun asistanlığını yapıyordum. Aramızda bir sorun yoktu bu yüzden bu da beni rahatsız etmiyordu.
"Evet, ek ücret taleplerini de yerine getirdik. Dosyaya imzanızı atıp onlara geri yolladım.."
"Her neyse işte..." dedi bunu da umursamazken. Kendisi varlıklı bir ailenin tek kız çocuğuydu. Babasının mirasında bir yeri olması için beş yıl boyunca bir şirkette çalışıp işleri öğrenmesi istenmişti.
Ne kadar öğrenebildiği ise meçhuldu.
Tüm işleri üst üste koyup masayı topladım. İşler bitmişti. Eve gitme vaktiydi.
"Seda Hanım, çıkış saatimiz geldi." Seda Hanım ayağa kalkarak esnerken üzerini düzeltti. "Nihayet, hiç bitmeyecek sandım!" Ona yine boş gözlerle baktıktan sonra birlikte odadan çıktığımızda odayı kitledim. Kimseler buraya uğramasa bile bazen içimde şüphelerin oluşmasını engelliyordu.
