Büyük bir holding iş sahibi Pars Aras. Ve en alt rütbede çalışan onun güzeller güzeli küçük kızı Lidya Özer.
X Gerçek baba kız hikayesi değildir!
X Yaşı küçükler için uygun değildir.!
Bölümde smut bir sahne bulunmaktadır, okumak istemeyenlerin bölümü atlaması rica olunur.
Hazırsak, yıldızı aydınlatmayı ve bol bol yorumlar yapmayı unutmayalım...
İyi okumalar <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Koltukta uzanmış yatıyordum. Önümde, Pars'ın verdiği leptop üzerinden film izliyordum. Kremin ağrımı hafifletmesi yaklaşık otuz beş dakika kadar sürmüştü. Tekrar krem sürdüğümüzün üstünden ise yirmi iki dakika geçmişti. Ağrılarımın uyuşup kaybolmasına ortalama on üç dakika kadar kalmıştı.
İçeriden gelen Pars'ın bağırtıları son bulduğunda adım seslerini işittim. "Sikeceğim şimdi!" Öfkeli adımları solana girdiğinde gözlerimiz buluştu.
"İyi misin kızım?" dedi şevkatle. Ne kadar sinirli olursa olsun, bana yansıtmamak için elinden geleni yapıyordu. En azından yaklaşık altı saattir...
"Evet, on iki dakika kaldı." dediğimde yanıma gelerek başıma bir öpücük bıraktı. Cebinden çıkarttığı telefonu bana uzattı.
"Çalıyordu, annen'in aradığını gördüm." dediğinde kaçlarım çatılırken elinden telefonumu aldım. "Kahvaltı yapmadın, ne yemek istersin?"
"Kahvaltılık gevrek var mı?" dediğimde gülümsedi.
"Yoksa bile var edeceğim..." mutfağa doğru gittiğini gördüğümde annemi geri aradım. Telefon hemen açıldığında acelece konuştu.
"Lidya?!"
"Efendim anne, bir şey mi oldu?"
"Kızım Osman nerde?" dediğinde tedirgin sesi ile yutkundum. Elbette Furkan Bey'in elinde olmalıydı.
"Ben bilmiyorum, bir sorun mu var?" dediğimde nefes alış verişi hızlanmıştı.
"Hastaneden çıktığımdan beri yok! Sana bir şey dedi mi?" dediğinde o gün bana dediklerini hatırladım. Aşağılık herif!
"Hayır, bana nereye gittiğinden bahsetmedi..." dediğimde bir sessizlik oldu. Onun üzgün hissetmesi beni üzerken parmağımdaki yüzüğe baktım. Bunu annemle paylaşmamıştım.
"Anne bak ne diyeceğim?" dedim onu neşelendirmeye çalışarak. "Bir şey oldu!"
"Lidya, eğer Osmandan haber alırsan bana haber ver kızım olur mu?" Telefon bir anda kapandığında öylece kaldım. Ne düşünmüştüm ki, beni dinleyecek hiç bir zaman vakti olmamıştı zaten.
Bilgisayarı kapatıp orta sehpasına koyduğumda telefonumu kurcaladım. Şirket Meselesi gurubundan bir sürü mesaj vardı. Ve Kübra da özelden yazmıştı.
