Büyük bir holding iş sahibi Pars Aras. Ve en alt rütbede çalışan onun güzeller güzeli küçük kızı Lidya Özer.
X Gerçek baba kız hikayesi değildir!
X Yaşı küçükler için uygun değildir.!
Yeni bölüm beklediğinizin ve bölümün de geç geldiğinin farkındayım. Şunu diyebilirim ki, bir oturuşta bir bölüm yazamıyorum maalesef (dikkat dağınıklılığı sorunu) ve bölümün uzun kalması için de bi hayli uğraşıyorum. Bu yüzden umarım beklediğinize değiyordur.
Şimdi çok uzatmadan bölüme geçelim, iyi okumalar dilerim... 🎀
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Geceleri uykumun sürekli olarak bölünmesi sonucunda balkona çıkmış ve karanlığın ıssızlığı ile yere çökmüştüm. Sırtımı yasladığım duvar bana destek olurken, gözlerimi kapatıp sessizliğe ayak uydurmuştum.
"Sadece bir kaç gün." diyerek fısıldadım kendime. Buna kendimi inandırmaya çalışıyor gibiydim.
Bu anı bedenimde bir dejavuya tanık olurken, eski geçnişimi hatırladım. Seslerden kaçmak için taktığım kulaklığımı ve köpeğimi... Gerçekten benim küçük Karamelim şimdi neredeydi acaba? Ya Luci? Luci ne yapıyordu şimdi?
Hayat benim için bile bu kadar zorken, dilsiz canlılar için çok daha zor olmalıydı.
Bir kaç saat balkonda uyuya kaldığımda bedenimin üşümesi ile birlikte tekrar içeri girip kapıyı kapattım. Üzerimdekileri çıkartıp dolabın içinden kendim için yeni kıyafetler seçtim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sabah oluyordu. Yarım yamalak uykulu bir gece sonrasında yine erkenden kalkmış bulunmaktaydım. Şimdi istesem de tekrar uyuyamazdım.
Tanrım, artık beni biraz görsen ve hayatımda şu zamana kadar çıkan tüm sorunların aksine, artık benim karşıma güzel şeyler çıkartsan?
Gökyüzüne bakan bakışlarımı rahatsızca indirim. Gökten iyilik dilemenin anlamı yoktu. Dünyaya yanlışlıkla gelmiş gibiydim. Unutulmuş ve başı boş bırakılmış bir ruha hapsolmuştum.
Kahretsin...
Aynanın karşısında kendime bakarken karnıma gitti elim. "Ruh seni korkutuyor mu anneciğim?" Karnımdan bir ses gelmedi elbette. Karnımı okşayarak onu kucağıma aldığım günü düşledim.
