Büyük bir holding iş sahibi Pars Aras. Ve en alt rütbede çalışan onun güzeller güzeli küçük kızı Lidya Özer.
X Gerçek baba kız hikayesi değildir!
X Yaşı küçükler için uygun değildir.!
Yeni bir bölümle daha sizlerleyim. Keyifler on üzerinden kaç??
Bölümde +18 sahneler olup, yaşı küçükler için uygun değildir.
Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyor olacağım, iyi okumalar dilerim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Havanın sıcaklığı kendimi iyi hissetmeme sebesizce neden okurken yataktan doğruldum. Hemen yanımda yatan babamın yanağına yumuşak bir öpücük bırakıp yataktan kalktım. Odama geçip üzerimdekileri çıkartmaya başladığımda, beyaz bir buluz ve kısa kot eteğimi dolaptan çıkartıp giyindikten sonra saçlarımı tarayıp gevşekçe bağlamıştım. Odamdan çıktığımda odasından çıkan Pars ile karşı karşıya kalmıştık. Gözlerimiz kesiştiğinde gülümsedim.
"Senin için bir şey aldım..." dediğinde ondan ayrılıp elinde tuttuğu kare kutuyu gösterdi.
"Bu ne için?" dediğimde kaküllerime dokundu.
"Geçen gün bizim için aldığın hediye için, beni çok mutlu ettiğini bil diye..." dediğinde güldüm.
"Öyleyse hep hediyeler almalıyım!" Bana gülerek hediyenin kutusunu açtığında gözlerimdeki parıltılarla aldığı kolyeye baktım. Sağ tarafından dizili olan beyaz inci taneleri vardı. Ortada bir kurdele detayı ve sol tarafına doğru gelen zinciri...
"Bu çok güzel..." dediğimde tekrar boynuna sarılıp onu öptüğümde sıkıca kollarını belime sardı. Aldığım nadir hediyeler vardı. Hiç arkadaşım olmamış ve doğum günüm bile neredeyse hiç kutlanmamıştı. Şimdi ise karşımdaki bu adam, tanıştığımız o günden bu güne kadar sevgisini bakışlarıyla yada sözleriyle veya dokunuşlarıyla göstermesi yeterince kalp kırizi etkisi yatamıyormuş gibi bana hediyeler alıyordu.
İnanılmaz biriydi.
Aşık olmamak mümkün müydü? Kesinlikle değildi.
"Takmamı ister misin?" dediğinde ondan ayrılıp başımı salladım. Pars'a sırtımı döndüğümde saçlarımı bir omzuma topladım ve onun boynuma kolyeyi takmasını bekledim. Kolyeyi takıp saçlarımı düzelttiğinde başıma bir öpücük kondurdu. "Dön bakalım." dediğinde kolyeme dokunarak ona döndüm.
"Çok güzel oldu..." dedi derin bir hayranlıkla.
"Asla çıkartmayacağım, teşekkür ederim!" Onun dudaklarına hızla kapandığımda beni tutkuyla karşılayarak öpmeye başladı. Onun dudakları beni aşkının sonsuzluğuna doğru çekerken nefes nefese dudaklarımı ayırdım.
"İşe geç kaldım!"
. . .
Asansörden indiğimde masama doğru yürümeye başladım. Zamanında işe gelmeyi başarabilmiştim. Zaten geç kalmaktan oldum olası hoşlanmazdım.
