Büyük bir holding iş sahibi Pars Aras. Ve en alt rütbede çalışan onun güzeller güzeli küçük kızı Lidya Özer.
X Gerçek baba kız hikayesi değildir!
X Yaşı küçükler için uygun değildir.!
Farkettim ki bizim aramızda kullanabileceğimiz güzel bir lakabımız yok bu beni üzdü 😢
Sizce ne koyalım? Oy birliğiyle karar verelimm...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Pars Aras;
İnsanların hayat çizgisi, doğumdan ölüme kadar olan süreçtir. Elbette bu iki çizginin arasında bir çok zaman dilimi sığabilir. Belki atmış yıl, belki doksan ve belki yüz yıl kadar.
Düşündüğümde otuz yaşında bir adamdım. Ve üç senedir de evliydim. Başarılarım? Elbette takip edemeyeceğim kadar çoktu. Bir sürü insan için yardım vakıfları kurmuş, kadınlar ve çocuklar için şirketin gelir kısmının bir kısmını ayırmıştım. Bazı sokakta insanlar için ücretsiz cadırlar açtırmış ve bazı hayvanları da unutmamıştım.
Ülkenin en iyi iş adamlarından biri olarak anılıyor ve hayatım hayranlıkla izleniyordu. Karşıma çıkan çoğu insan bana hayran kaldığını söylüyor ve sırrımı merak ediyordu...
Elbette ki yoktu.
Zorla evlendirilmiş ve zoraki bir öğrenimle şirketin başına koyulmuş bir adamdım ben. Kazanıyor olmak, her şeyi başarıyor olmak elbette büyük haz veriyordu fakat artık iyi gelmemeye başlamıştı. Hayatım gözlerimin önünden geçtiğinde, artık bunlar bana yetmiyor, sıkıcı gelmeye başlıyordu.
Bir heyecanım yada normal bir insanın hissettiği basit duyguları bile unutmaya başlamıştım.
Hissettim en iyi duygu ne miydi?
Belki hissizlik. İçimde bir yerlerde hep benimle gelen bir boşluk. Tamamlanamama...
Kapım çalındığında başımı kitabımdan kaldırıp içeri giren Sezen'e baktım. Bir şey söylemeden arkasından kapıyı kapatıp bana baktı. Üzerinde kırmızı saten bir sabahlığı ve içinde dantelli dekolteli mini bir geceliği vardı.
Böyle giyinip yanıma gelmesi bir ilkti.
"Bir şey yoksa çık dışarı." dediğimde omuzlarını düşürerek yanıma geldi.
"Önce bir neyin var de değil mi?" Yatağın kenarına oturduğunda gitmeyeceğini anlayıp kitabımı kaldırdım.
"Neyin var?" Bana göz devirdiğinde oflayarak üzerindeki sabahlığı çıkarttı.
"Çocuk yapacağız!"
"Tamam nerden alınıyorsa al." yanımdaki gece lambamı söndürüp yastığıma başımı koyduğumda üzerimden uzanıp ışığı geri açtı.
"Alınsa alırdık heralde!" diyerek cırladıktan sonra boğazını temizledi. "Yani annen çok üzerime geliyor! Sabahtan akşama kadar bırakmıyor yakamı!"
