Büyük bir holding iş sahibi Pars Aras. Ve en alt rütbede çalışan onun güzeller güzeli küçük kızı Lidya Özer.
X Gerçek baba kız hikayesi değildir!
X Yaşı küçükler için uygun değildir.!
Bölümde +18 sahneler bulunmaktadır, yaşı küçükler için uygun değildir!
Yeni bir bölümle daha sizlerleyim, keyifler nasıl?
Başıma iş alarak üçüncü aktif hikayemi yayınladım bakalım neler olacak?
Hazırsanız, sizlere iyi okumalar dilerim...
...LP...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Akşam üstüydü. Gökyüzü karanlığa doğru yavaşça batıyordu. Güneş, artık bir daha gelmeyecek gibi bizi terk ediyordu.
Elbette gelecekti ama kıyamet? Bir gün kıyamet gelecek ve güneş bir daha açmayacaktı. Bunun bilgisizliği ile veda ediyorduk ona...
İçeri giren soğuk havada sadece dalga seslerinin vurduğu karanlık bir büyü vardı. Pars, hipnoz olmuşçasına cam kırıklarına bakıyor ve soğuk karanlıktan bile daha ürkütücü olan gözleriyle neler hissettiğini gösteriyordu. Bedeni kaskatı kesilmiş ve elini sıkı sıkı yumruk yapıyordu. Her an uyanabilir ve bu koca evi yıkarak denize teslim edebilirdi.
Sesimi çıkartmaya korkarak fısıldadım. "Baba?" Onun kolunu tuttuğum elime döndü bakışları. Keskin ve sertti. Tüm olanlar, engellenmez bir savaş alanına döndüğünden dolayı nefret ediyordu.
Bende ediyordum. O adam ne zamandır buradaydı bilmiyordum mesela? Bizi görmüş, izlemiş olabilir miydi? İnlemelerimi duymuş muydu? Sesim, onun kulaklarına gerçekten ulaşmış mıydı? Peki elinde bizim bir kanıtımız var mıydı? Tüm bunlardan nefret ediyordum. Tüm bu düşünceler midemi bulandırmaya başladığında tiksinerek cam kırıklarına baktım. İçeriyi doldurduğu leş koku artık midemin idare edemeyeceği kadar kötü geliyordu.
"Niye burdasın?" Sesindeki soğukluk ile yerime çivilendiğimde yatağımdan çıkmamam gerektiğini işte o zaman hatırlamıştım.
"Sen- sen ses vermeyince, ben sana bir şey-"
"LİDYA!" Bağıran sesiyle ürkerek sıçradığımda bana döndü.
"Niye o siktiğimin yatağında değilsin!" Zihnimde canlanan kabusum gözlerimin önüne geldiğinde onun kanlı bedenine bakarak gözlerimi yumdum. O iyiydi.
"Ben özür-"
"Siktiğimin özürünü dileyip durma! Sana bunu defalarca kez anlattım! Derdin ne senin?!" Sinirle soluyor ve gözlerimin içine nefretle bakıyordu. O çok sevdiğim ela gözleri karanlığa karışmış ve siyaha bürünmüştü.
Ona doğru bir adım atıp elimi yanağına koyduğumda burnundan solmaya devam ediyordu. Tepkilerinden korkarak yanağına uzanıp küçük bir öpücük kondurduğumda geri çekilmek üzereyken dudakları kulağıma yaklaştı.
