"ကျနော်မလိုက်လို့မရဘူးလား...."
"မရဘူး..."
ရှောင်းကျန့်က တိုတိုပြတ်ပြတ်ပြောကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွား၏။သူ့အတွက်ဝတ်စုံကို သေချာရွေးထုတ်ပေးထားပေမဲ့ ကိုယ့်အတွက်ကျ ဘာဝတ်ရမှန်းမသိကာ ရိပေါ်ခေါင်းရှုပ်နေမိသည်။
အဝတ်ဗီရိုကို ဆွဲဖွင့်လိုက်ရင်း ဘာဝတ်မည်ဟု စိတ်ကူးမရှိပါဘဲ သုံးထပ်လူံးကို ဝေ့ဝဲကြည့်လိုက်သည်။
"အခုထိ အဝတ်စားမလဲရသေးဘူးလား...."
ရှောင်းကျန့်ရေချိုးပြီး ပြန်ထွက်လာသည့်တိုင် ရိပေါ်က နေရာမရွေ့ဘဲ ဗီရိုရှေ့ရပ်နေဆဲမို့ သူမေးလိုက်မိသည်။
"ရှောင်းကျန့်ရယ် ကျနော်မလိုက်လို့မရဘူးလား....အဲ့လိုပွဲမျိုးတွေ မသွားချင်ဘူးပါဆို....."
မျက်နှာလှလှလေးက ရှုံ့မဲ့ကာ ဆူပုတ်ပုတ်လေးပြောလာတဲ့ ရိပေါ်က သူ့အမူအရာကိုသတိမထားမိပေမဲ့ ကြည့်နေမိတဲ့ ရှောင်းကျန့်ကတော့ အသဲယားမိသည်။
"မရဘူးလို့ ကိုယ်ပြောပြီးပြီလေကွာ.... Companyနှစ်ပတ်လည်နေ့မှာ Xiao Groupရဲ့သားမက်ဖြစ်သူကမတက်လို့ရမလား....ဒီတခါတော့ လိုက်ခဲ့ပါကွာ....မဟုတ်ရင် ဖေဖေလဲစိတ်မကောင်းဖြစ်နေလိမ့်မယ်...."
လေပြေလေးနဲ့ချော့မော့ကာ ပြောလာသည့် ရှောင်းကျန့်စကားက မှန်နေသည်မို့ ရိပေါ်သက်ပြင်းရှိုက်လိုက်ရင်းမှ
"အင်းပါ....အဲ့မှာ ခင်ဗျားအတွက် အဝတ်စားထုတ်ထားတယ်....."
တဖန်ဗီရိုဘက် ပြန်လှည့်သွားပေမဲ့ ဘာကိုဆွဲထုတ်လို့ ထုတ်ရမှန်းမသိပေ။ဒင်နာပွဲဆိုတာမျိုးတွေမှာ အသောက်အစားတွေပါတက်သည်မို့ ရိပေါ်မလိုက်ချင်ပါ။
ဤပွဲလိုနေရာမျိုးမှာ ဘယ်လိုဝတ်စားဆင်ယင်ပြီးသွားရမှန်းသိပေမဲ့ ရှောင်းကျန့်နဲ့အတူတကွ သွားလာခဲ့မျိုးမရှိခဲ့ပေ။မှတ်မှတ်ရရ လက်ချင်းတွဲလို့ တက်ခဲ့သည့်ပွဲဆို၍ သူတို့ wedding dinnerတုန်းက တခါသာရှိခဲ့သည်။
ငိုတက်တဲ့ကလေး စားရသည်ဟု စကားပူံလိုပင် မရနိုင်မှန်းသိတာမို့ မတောင့်တတက်ခဲ့တာများလားမသိ။သူ့ဘက်ကလဲ အရေးတယူနဲ့ မခေါ်ခဲ့သလို ရိပေါ်ဘက်ကလဲ လိုက်ချင်ပါသည်သွားချင်ပါသည်လို့ တခွန်းမဟခဲ့ဖူးပါ။
