(+18) Yetişkin içerik, şiddet öğeleri, istismar ve küfür içermektedir. Yaş farkı vardır.
Yaşım 17, bu yaştaki normal bir insanın korkusu nedir? Okuyacağı okul? Gireceği sınav? Olabilir. Ama benim korkum bunlardan biri değil. Eğer bu topraklardaysanı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bedenimden sanki ruhum çekilmiş gibiydi. Ağlasam, gözyaşım; bağırsam, sesim kalmamıştı. Gözlerimin önünde elbiselerim valizlere yerleştirilirken tek yaptığım gözlerimi kaçırmadan Ayşe Teyzeyi izlemekti.
Ayşe Teyze sonunda doğruldu. Dolabımı nerdeyse boşaltmıştı, içinde az buz, götürmeme değmeyecek şeyler kalmıştı. Geldi yanıma, geniş kanepede yanıma oturdu.
"Benim bir kızım yok ama sen benim kızım oldun, canımdan, oğlumdan ayırman seni, bilirsin" dedi, sesi ve elleri titriyordu. Başı yanımda eğikti, herkes başını eğerek yanıma yaklaşıyordu. "Gelinliğini görmeyi Allah nasip etmedi, hayırlı dualarla istemen de olmadı ama üzülme, isyan etme yavrum. Senin de kaderin böyleymiş demek ki!" dedi. Sustu bir süre sonra devam etti.
"Beni hanımım gönderdi. Git biraz öğret en azından kimin kim olduğunu bilsin dedi. Mirzan Ağa, ağa olalı herhalde bir altı ay kadar oldu, en büyük oğuldur. Anası Berivan Hanımağa biraz garip bir kadındır, pek seveni yoktur ama Ata Ağayı sende bilirsin iyi adamdır. Dün yanında gelenlerden biri kardeşi, İlyas diğeri de kuzeni Asaf. Tek kız kardeşi de Mustafanın kaçırdığı kızmış, ismini bende yeni öğrendim Güler'miş."
Biraz soluklandı, o da kafasında toplamaya çalışıyordu, bende anlamlandırmaya yeni yaşayacağım insanları bilmeye çalışıyordum.
"Mirza Ağa annesine çok düşkünmüş, öyle duydum. Birde halk çok acımasız adam diyor, aslı nedir bilmem. Allah sana vicdan gösteren koca nasip etsin kızım" dedi, sanki acımasız olduğunu duymamış gibi, acımasız adamdan vicdan bekledi. "Dün akşam İlyas'la kavga etmişler, dikkat et o çocuğu pek gözüm tutmadı!" sanki benim isteyerek gidiyormuşum gibi birde dikkat et diyordu, annemin kaçışları bu kadına patlıyordu hep.
"Annen dedi ki, yaşı küçük diye sakın karılık yapmamazlık yapmasın. Annende babanla evlendiğimde onbeşlikmiş oğlan doğurunca omuzlarda taşınmış. O da ne yapsın ne etsin oğlan doğurmaya baksın dedi." bana baktı, elimi tuttu "Kızım, sen korkmayasın e mi? Öyle çok büyük bir mesele değildir. Yaşın küçük ama olgun kızsın sen her şeyi kaldırırsın, başarırsın." önüne döndü, biraz düşündü. Dedikleri bir kulağımdan giriyor ötekinden çıkıyordu, ne tepki verebiliyor, ne de dediklerini anlamlandırabiliyordum.
"Ama senin hayallerini bilirim, bunlar değildi, ağa mağa istemezdin sen. Allah ya ol dedi oldu. Yapacak bir şey yok. Gelen gelin Güler de aşiretlerindeki diğer kızlar da en fazla ortaokul mezunu o yüzden fazla umutlanmasın dedi dayen"
Annem, yokluğu bile canımı yakıyor.
"Şimdi güzelce yıkan, abdestini al he mi kızım? Bir iki saate gelecekler düğün olmayacakmış ama hayrınıza kurbanlar kesildi. Sen üzülme Allah kaderini böyle yazmış. Bundan sonra da bahtın güzel olsun kuzum" dedi. Annemin sadece bir kere okşadığı saçlarımı okşadı alnımdan öptü, gitti.
Öylece oturdum.
Ben daha 17 yaşındayım, neden kimse bana sormuyor diye içimden geçire geçire, içimden bağıra bağıra, sessizce ağladım.
