(+18) Yetişkin içerik, şiddet öğeleri, istismar ve küfür içermektedir. Yaş farkı vardır.
Yaşım 17, bu yaştaki normal bir insanın korkusu nedir? Okuyacağı okul? Gireceği sınav? Olabilir. Ama benim korkum bunlardan biri değil. Eğer bu topraklardaysanı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bugün, gerçekten yeni bir güne uyandığımı hissettiğim nadir günlerdendi. Normalde yataktan çıkmaktan hiç zorlanmazdım ama bugün beni yatağa çeken etkenler vardı.
Lilya, sağ tarafımdan göğsüme sıkı sıkı sarılarak yatmış, Ediz'le aramda etten duvar oluşturmuştu. Lilya'ya sardığım sağ kolum Ediz'e temas eden tek parçamdı. Ediz, saatlerdir düz bir yüz ifadesiyle, üzerinde İlay'la uyuyordu.
İçim gidiyordu. Şu manzara... hayallerimde bile böylesi yoktu. İki tatlı kız çocuğu ve bir adam iki ay öncesinde bana çok uzaktı, şimdiyse burnumun dibindeydi.
Lilya tüm gece bana sıkı sıkı sarılmış, hiç bırakmamıştı. Bende dolayısıyla hiç kalkamamıştım yerimden. İlay uyanınca Ediz soluma kızını yatırmış, emzirince de kaldırmış, uyutmuştu. Dün gece o kadar güzeldi ki, düşüncelerimde bile böyle bir erkek profili yoktu.
Çünkü hiç görmemiştim. Karısına yardımcı olmayı geç, bir gece kendi çocuğunu uyutmuş baba bile bizim orda ender bulunan bir şeydi.
Dün gece öyle güzeldi ki, düşüncelerimde bile böyle harika iki kız çocuğu yoktu. Lilya bana gitgide daha çok bağlanıyordu, dilinde olmasada biliyordum ki beni bir yerlere koymak için can atıyordu.
Erken miydi bilmiyorum ama Ediz'le bunu konuşmak istiyordum. Lilya'ya olan bağlılığım İlay kadar çok değildi ama biliyordum ki zamanla aramızda kopmayacak bir bağ olacaktı.
Ediz'in hareketlendiğini hisseder hissetmez hemen gözlerimi kapattım. Niye bilmiyorum uyanıkken yakalanmak istememiştim. Ediz'in doğrulduğunu hissettim, sanki gözleri bana bakıyor gibi geliyordu. Öyle bir ağırlık çökmüştü vücuduma. İç çekiş sesini duydum, zaten hemen sonrasında da yataktan kalkıp odadan çıktı.
Gözlerimi aralayamadan kollarımdan çıkıp yanağıma hızlı bir öpücük konduran bedenle irkildim. Gözlerim hemen minik kızımın mavi gözlerini buldu. Gözleri cam gibi parlıyordu.
"Günaydın da ben bebek değiyim ki Ayin!" tatlı tatlı güldü. Onu bağrıma basıp benim minik bebeğimsin diyesim gelmişti. "İlay bebek! Ben kocaman kız oydum!" ona bir kez daha gülümseyip küçük bedenini hızla kavrayıp ayaklandım. Ani hareketimle bana iyice sarılıp sessiz odaya gülüşlerini bahşetti.
"Benim bebeğimsin!" dedim onu etrafımda döndürürken. O sevinç çığlıkları atarken yüzümde tebessümle onu dinledim. Başı dönmesin diye duraksayınca ofladı.
"Of devam et Ayin! Çok eylenceyi!" kucağımda zıplayınca düşmesin diye daha sıkı tuttum.
"Olmaz, başımız döner sonra." bana nazlı nazlı alttan baktı, omuzlarını silkti. Yinede devam etmediğimi görünce somurttu.
"Babam neyde?" dedi boş yatağa bakarak.
"İlay'ı odasına götürdü güzelim." dedim. Hemen utandı. Göğsüme sindi, güzel yüzünü görmemi engelledi.
