(+18) Yetişkin içerik, şiddet öğeleri, istismar ve küfür içermektedir. Yaş farkı vardır.
Yaşım 17, bu yaştaki normal bir insanın korkusu nedir? Okuyacağı okul? Gireceği sınav? Olabilir. Ama benim korkum bunlardan biri değil. Eğer bu topraklardaysanı...
Bu bölüm; hikayem silindiğinde ve devam etmek için enerjim kalmadığında yanımda olan hepinize! (Yukarıdaki ismimlere özellikle teşekkür ediyorum <3)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözleri emin olmak istemiş gibi yüzümde gezindi. Sanki bir yanıt bulmuş gibi omuzlarını indirdi. "Sanırım birlikte uyuma fikri mantıklı değil." dedi. Ben bu adama tam olarak ne yaşatmıştım?
"Neden?" dedim. Muallakta kalmak benim için daha kötü olacağından "Bir şey mi yaptım?" diye de ekledim. Gözlerini üzerimde gezdirdi. Büyük ihtimal sutyenimi tam olarak görüyordu. Göğüslerim süt dolduğu için, daha büyüktü. Kendime detaylıca bakmamıştım ama taşan yerlerini de görüyor olabilirdi. Şu an kalbim, yanaklarımda atıyor da olabilirdi.
"Sabrımı sınıyorsun." elini kaldırıp yanağıma değen saçımı kenara itti. Ürperdim. Tenime karıncalanma gibi bir his bindi. "Ve bazı konularda inan, hiç sabırlı değilimdir." dudaklarını yalayınca gözlerim ister istemez oraya kaydı. Ve yine ister istemez yutkundum. Söylediği cümlelere odaklanamayacak kadar bulanmıştı zihnim.
"Ne?" dedim, kendimden çıktığına emin olamadığım bir sesle. Ediz çenemi baş ve işaret parmakları arasına sıkıştırıp yukarı doğru ittirdi. Gözlerim anca dudaklarından kopmuş, gözlerine odaklanmıştı.
"Sabırlı biri değilim diyorum Arin." sesi hep böyle kışkırtıcı mıydı yoksa uykudan yeni uyandığından mı böyle geliyordu.
"Hala ne olduğunu anlamadım." dedim safa yatarak. Sanki az önce adamın dudaklarına aç aç bakmamışım gibi masumlukla çıkmıştı cümle. Oysa bakışlarımın bile değiştiğinden emindim. Hiç göstermediğim tepkiler veriyordum. Sonum umarım hayırlı olurdu.
"Anlatayım." dedi aramızdaki son boşluğu da kapatarak. Bedenlerimizin arasında ufak bir boşluktan başka hiç bir şey yoktu. Yüzüme doğru eğilmiş, başını yana yatırmıştı. "Bir daha, kalçanı olmaması gereken yerlere koyarsan, üstüne üstük hareketsiz durmazsan." yutkundu, adem elmasına gözlerim kaydı. Kalçamı tam olarak nereye koymuştum? "Dün geceki gibi arkamı dönüp uyumam." elini yüzüme yasladı. Nefesim kesiliyor gibiydi, biraz sonra düşüp bayılabilirdim. "Seni de uyutmam." gözlerim büyüdü bu adam bana neyin imasını yapıyordu şu an!
"Ne diyorsun sen be." dedim. Sesim gür değil aksine bebek gibi çıkmıştı. Yine sinirlenmiştim ama cilve yapıyormuşum gibiydi. Bu adam ve etkisi...
"Bence sen ne dediğimi gayet iyi anladın karıcığım." dedi, sanki önünde hiç bir engel olmadığını anlamam için karıcığım derken özellikle baskı yapmıştı. "Şu an bile kendimi tutuyorum olayların daha da iç içe girmemesi için. Ama sen işimi hiç kolaylaştırmıyorsun." parmağının kenarıyla dudağımın köşesine dokundu. Sanki elektrik akımına kapılmış gibi titredim. Öyle bir etkisi vardı ki, etki altına girmekten kendimi alamıyordum. "Üstelik hala daha, gözlerime böyle bakıyor, önümde ıslak kıyafetlerinle duruyorsun." bu sefer yutkunan ben oldum.
