Ślady miłości otwartej księgi

15

Schodząc rano po schodach przechodził mnie dreszcz zakłopotania. Moją głowę oplatały tysiące myśli, jak zacząć rozmowę, zareagować na zachowanie. Panika przeszywała moje ciało, tak bliska mi osoba w pewnym momencie stała się kimś zupełnie obcym.

Prawie bezszelestnym krokiem udałem się do kuchni, zaparzyłem kawę i zacząłem przygotowywać śniadanie. Świeże pomarańcze same pchały mi się do rąk, aby wycisnąć z nich co się da. Słońce już całą swoją mocą zaczęło przedzierać się przez okna tarasowe. Oparty o futrynę podziwiałem jak ogrzewają kąciki ust Faustyny. Z każdym kolejnym łykiem kawy, suchość gardła powodowana stresem traciła na sile.

- Bartek ? - zwróciła się do bohatera Fausti, lekko zaspanym głosem. - Na górze są worki z twoimi rzeczami, odśwież się. Śniadanie na stole, pójdę do małej aby nie doznała szoku. - odpowiedział.

Poczułam silną dawkę stresu, który mieszał się z przykrością. Muszę się ukrywać przed własną córką, przecież to jest komedia. Zabawa w kotka i myszkę, każdy ruch musi być przemyślany i precyzyjnie odegrany.

Chwilę po Bartku udałam się na piętro, delikatność jasnej wykładziny koiła moje stopy. W pokoju gościnnym stały worki, wypełnione moimi rzeczami. Na komodzie zostały porozstawianie pamiątki, kosmetyki. Żadna, nawet najmniejsza rzecz nie trafiła na śmietnik. Pokazuje to, jak ogromny szacunek nosi w swoim ciele Bartek.

Wybrałam sukienkę, która nosiła znamiona Bartka ulubionej. Za każdym razem gdy mnie w niej widział, to pojawiał się błysk w jego oczach. Motylki w jednym momencie zaczęły taniec w moim brzuchu. Podchodzę do niej  z sentymentem, to właśnie w niej pewnego dnia lata powiedziałam brunetowi iż zostanie tatą. Pamiętam jakby to było wczoraj...

Bohaterka cofnęła się w czasie wspomnieniem...

- Mmmm, uczta bogów kochanie! Arbuz, czereśnie, truskawki, maliny... Widzę, że mimo wakacji pozostajemy fit. - zaśmiał się pod nosem i ucałował czoło blondynki. - Mam już po dziurki w nosie karkówki i kiełbasy z grilla. Każdy wieczór praktycznie kończymy tymi specjałami. Przy tak pięknej pogodzie, aż szkoda nie zjeść czegoś lekkiego i poczuć coś więcej niż ból żołądka. - dodała.

- Masz rację, w pełni się zgadzam. Nasze ukochane miejsce, plaża, kocyk, słońce, przekąski i my! Nic więcej do szczęście nie potrzebuję. No może poza wskoczeniem jeszcze na deskę wczesnym wieczorkiem. - właśnie ten fakt sprawił, iż brunet pokochał Chałupy. - Wiesz co, jest taka jedna rzecz o której zawsze marzyłeś. - podała mu małe pudełeczko. - Uwierz mi, że sprawi iż definicja szczęścia delikatnie się poszerzy...

Gdy do Bartka dotarło jak zawartość pudełeczka zmieni ich życie, łzy zaczęły delikatnie spływać po jego policzkach.

- Naprawdę ? - nie mógł uwierzyć. - Będę tatą ? - ułożył dłoń na policzku wybranki i przysunął jej twarz do siebie. Patrząc głęboko w oczy przelewał słone łzy na policzki Fausti, zamykała oczy i delikatnymi pocałunkami gładziła jego skórę twarzy.  - Naprawdę...

Leżeliśmy aż do zachodu słońca przytuleni do siebie, Bartek cały czas gładził mój brzuch a stopy otulały obijające się o brzeg fale.

Głos Bartka wyrwał mnie z rozmyślań. Szybko doprowadziłam się do porządku i zeszłam na dół. Nikogo nie było, śniadanie kusiło swoim zapachem. Za głosem głodu zaczęłam podążać do stołu. Przekładając jajecznicę z patelni na talerz usłyszałam kroki, spięłam się i zawartość spadła na stół.

- Spokojnie, kogo jak kogo ale mnie nie musisz się bać. - delikatnie podniósł kąciki ust. - Dobrze wiedzieć. - odpowiedziała. - Kawy ? - zapytał trzymając w dłoni filiżankę. - Chętnie, dziękuję. Dawno mnie tutaj nie było, mimo tego to miejsca w dalszym ciągu przyciąga i błaga o pozostanie w nim. - zwróciła się do bruneta posyłając uśmiech. - Trudno się nie zgodzić, proszę kawa dla ciebie. - podał brunetce filiżankę. - Dziękuję, skoro mamy komplet to smacznego.  - dodała. - Smacznego...

Niezręczna cisza, którą próbowała przebić chrupkość tostów nie dawała za wygraną. Mimo splotu spojrzeń twardo stała przy swoim. Dopiero dźwięk odsuwania krzesła przerwał ciszę.

- Bartek! Poczekaj, usiądź jeszcze na chwilę. Jest jedna z wielu rzeczy, która zdarzyła się niedawno i nie daje mi spokoju. - po słowach Fausti, brunet postanowił ponownie usiąść do stołu. - Słucham, co takiego się wydarzyło ? - zapytał. - Już wcześniej chciałam się z wami spotkać. Byłam pod przedszkolem, przechodziłam obok was. Minąłeś mnie jak obcą osobę, czy to było celowe ? - ostatnie słowo podkreśliła. - Na pewno nie było. Po pierwsze nie jestem tego typu człowiekiem a po drugie nie pamiętam tej sytuacji. Zresztą trochę się zmieniło, prawda ? - zasiał nutę niepewności. - Masz na myśli mój wygląd ? - wywnioskowała po spojrzeniach byłego partnera. - Nie obraź się, ale zapamiętałem cię w innym wydaniu.  Byłaś blondynką o dłuższych włosach a teraz króluje brąz i krótsza długość. - wyraził swoje zdanie Bartek. - Nie podoba ci się ? - zapytała zaniepokojona. - Tego nie powiedziałem, jest po prostu inaczej. Każda zmiana wymaga przyzwyczajenia. - odpowiedział delikatnie, aby nie urazić płci pięknej.

Nagle przed nimi stanęła Aurelka, tuląc swojego pluszowego misia.

- Pani...

Dzieeeeń dobry w majówkę! 🤍

Jak wasze plany ? Odpoczynek w domku czy może wyjazdowo ? 🌸

Przytulam i życzę słoneczka! 🤍☀️