“បងនិយាយថាបងស្រឡាញ់ឯង ស្រឡាញ់ឯងតាំងតែពីស្គាល់ដំបូង បងមិនដឹងនោះទេថាវាជាអារម្មណ៍បែបណាតែនៅក្បែរឯងកាន់តែយូរបងក៏កាន់តែមានអារម្មណ៍ថាមិនចង់បាត់បង់ឯង បងខ្លាចថាមនុស្សដែរឯងព្យាយាមកាន់ចិត្តនិងវិលត្រឡប់មករកឯងវិញ បងខ្លាចថាបងលែងមានឱកាសក្នុងការនៅក្បែរឯងបន្តទៀត”ទឹកភ្នែករាប់លានដំណក់បានស្រក់ចុះមកទាំងមិនបានព្រៀងទុក ដោយបានសន្ដាប់ការរៀបរាប់ចេញពីមាត់ជេយ៍មនុស្សដែរនាយធ្វើបាបចិត្តកន្លងមក រីឯជេយ៍ក៏ចាប់ដៃរបស់នីគីមកផ្អឹបនិងផ្ទៃមុខរបស់នាយ នីគីពេលនេះទឹកភ្នែកហូរមកដូចទឹកបាក់ទំនប់ ក្នុងចិត្តមិនដឹងថារំភើបត្រេតអរឬក៏អាណិតនោះទេ
“ចុះបងដែរគិតថាចង់កាត់ចិត្តឬក៏អត់?”នីគីចោទសួរទាំងអួលដើមកចុះបើសិនជាសម្លើយនោះមិនសមប្រកបដូចអ្វីដែរគិត រាងក្រាសបានក្រោកអង្គុយសម្លឹងមើលនីគី ជេយ៍បានឆ្លើយតប
“កុំនិយាយបែបនេះអី បងមិនគិតថានិងបំភ្លេចឯងនោះទេបងស្រឡាញ់ឯងជាងអ្វីៗទាំងអស់”នីគីយំកាន់តែខ្លាំងហាក់ដូចជារណភើបរកអ្វីស្ដីថាមិនត្រូវ
“ហេតុអ្វី?ហេតុអ្វីបងស្រឡាញ់ខ្ញុំ មានមនុស្សស្រីជាច្រើនគេស្រឡាញ់បង ចុះហេតុអ្វីខ្ញុំដែរជាអ្នកដែរបងរើស?”
“ក៏ព្រោះតែពួកនាងមិនដូចជាឯង ឯងពិសេសខ្លាំងណាស់Nishimura riki ឯងមានដឹងខ្លួនទេ?អឹម.....”ជេយ៍និយាយទាំងស្រវឹង(បើដឹងថាស្រវឹងហើយនិយាយការពិតចិត្ត កាមីននាំទៅផឹកតាំងពីយូរ)រីឯនីគីមិនចាំឲ្យជេយ៍និយាយបន្តក៏ចាប់កញ្ចឹងកឲ្យមកជិតខ្លួនបន្តិចដើម្បីគ្រប់គ្រងបបូរមាត់ក្រាសទាំងទឹកភ្នែកហូរមកដូចទឹកបាក់ទំនប់អស់មួយសន្ទុះធំទើបប្រលែងឲ្យបបូរមាត់មានសេរីភាព
“អញ្ចឹងស្រឡាញ់គ្នាទៅល្អទេ អូននិងមិនប្រលែងឲ្យបងទៅអ្នកណានោះទេ”នីគីឧទានទាំងញញឹមលាយទឹកភ្នែក ជេយ៍ញញឹមបន្តិចមុននិងអោនទៅគ្រប់គ្រងបបូរមាត់តូចក្រមិចម្ដងទៀត នីគីមិនបានប្រកែកតែក៏តបស្នងទៅយ៉ាងពេញចិត្តតែម្ដង បបូរទាំងពីរកម្រើកតិចៗបឺតជញ្ជក់យករសជាតិ អណ្ដាតអត់ឆ្អឹងប្រលែងគ្នាឥតក្រែង ដៃមាំបែកសរសៃររវៀមលូកចូលក្នុងអាវរបស់រាងតូចបង្កើតបានជាសម្លេងថ្ងួចថ្ងូរយ៉ាងពិរោះរណ្ដំ10នាទីក្រោយមកសម្លៀកបំពាក់បានរបូតចេញពីខ្លួនអស់គ្នាសល់ កញ្ចឹងកជុំវិញរបស់រាងតូចសិទ្ធិសឹងតែមានស្នាមជាំពាសពេញ អណ្ដាតអត់ឆ្អឹងបានធ្វើការបំបោសអង្អែលពាសពេញរាងកាយនាំឲ្យអ្នកខាងក្រោមស្រើបស្រាលជាខ្លាំង ដៃស្រឡូវដូចបន្លាក្រូចបានអង្អែលសក់អ្នកនៅពីខាងលើ
“អាស៎”សម្លេងរាងតូបន្លឺឡើងនូវពេលដែរជេយ៍បញ្ចូលកូនប្រុសរបស់នាយចូលក្នុងកន្លែងតូចចង្អៀត
“អើស...បងជេយ៍ អូនឈឺ”
“បងក៏ឈឺមិនចាញ់អូនប៉ុន្មានដែរ អូនរឹតបងខ្លាំងណាស់”
“អាស៎...បងជេយ៍ ថ្នមៗ...អឺស មិនបានទេហេស”រាងតូចថ្ងូរឡើងទាំងពិបាកដោយនេះជាលើកដំបូង ក៏ប៉ុន្មានជេយ៍មិព្រមបន្ធូរបន្ថយឲ្យនាយសោះ
“ថ្នមមិនបានទេ អូនសម្លាញ់ អឺស ទ្រាំបន្តិចទៅ”ជេយ៍ឆ្លើយតបតែចង្កេះដោតមិនឈប់សោះ
“អើស អាស៎ Daddy អើស”នីគីថ្ងួញថ្ងូរមិនដាច់ពីមាត់ធ្វើឲ្យជេយ៍ញញឹមយ៉ាងពេញចិត្ត
“អើសៗ នីគី សម្លេងរបស់អូនពិតជាពិរោះណាស់”ពួកគេក៏បន្តធ្វើរឿងនោះជាមួយគ្នា(ខ្ចិលសរសេរតណាស់គិតខ្លួនឯងខ្លះទៅ)
+Morning
ព្រះចន្ទបានលិចបាត់រូបរាងប្ដូរមកជាព្រះអាទិត្យដែរពន្លឺសុះសាយពេញផ្ទៃលោកកា បានភាយពន្លឺមកកាន់បន្ទប់ apartment របស់ជេយ៍ នាំឲ្យយើងបានឃើញមនុស្សពីរនាក់កំពុងគេងអោបគ្នាយ៉ាងស្អិតរមួតសឹងតែក្លាយទៅជាមនុស្សតែម្នាក់ទៅហើយ
“ហឹម.....!”សម្លេងសម្លេងរាងតូចបានបន្លឺឡើង រាងតូចបានបើកភ្នែកសន្សឹមៗនិងបានបែរទៅរកមនុស្សដែរនាយបានបង្កាត់ភ្លើងស្នេហ៍ជាមួយកាលពីយប់មិញ
“មើលបែបនេះក៏សង្ហារដែរទេតា៎”រាងតូចនិយាយទាំងញញឹម តែមិនបានចាប់អារម្មណ៍ថាអ្នកដែរនាយកំពុងសរសើរនោះភ្ញាក់មុននាយពីពេលណាក៏មិនដឹង
“សង្ហារប៉ុណ្ណាទៅ?”ជេយ៍ឧទានឡើងដៃមាំបែកសរសៃរបានទាញចង្កេះមួយក្ដាប់មកអឹមនិងរាងកាយដែរសុទ្ធតែសាច់ដុំកងៗ រីឯរាងតូចវិញអៀនឡើងថ្ពាល់ក្រហមដូចម្ទេសទុំ ជេយ៍សើចក្នុងបំពងកបន្តិចព្រោះក្មេងនេះអៀនឡើងឈ្មោលខ្លួននៅក្រោមទ្រូងរបស់នាយ ក្មេងអើយក្មេង
“ហាហាហា!អៀនធ្វើអី?យប់មិញអ្នកឲ្យដៃបងសោះ”ជេយ៍ឧទានបន្ត នីគីមិនចាំយូរនោះទេគឺសម្លក់1-0តែម្ដង
“អាបងជេយ៍ឆ្កួត ឆើស”នីគីក្រោកអង្គុយអោបដៃងាកមុខចេញធ្វើចរឹកឡើងខ្មើត
“ឱណា!កុំធ្វើបែបនិងមិនគួរឲ្យស្រឡាញ់ទេណា សឺត...”ជេយ៍បានឈោងដៃអោបពីក្រោយ ព្រមទាំងថើបថ្ពាល់ទន់ៗដូចMochi
“មិនបាច់មកលួងទេ”នីគីក្រវាសដៃរបស់ជេយ៍ចេញ តែ គីម ជុងស៊ុង ជាមនុស្សឆ្លាតរឿងអ្វីរកវិធីលួងក្មេងមិនបាននោះ ណាមួយអ្វីក៏នាយដឹងដែរអំពីនីគី
“បើមិនបាត់ខឹងទេបងមិនជូនទៅញុាំBrownieទេណា”ជេយ៍អោបដៃធ្វើជានិយាយឲ្យនីគីទន់ចិត្តតែវាពិតជាបានផលពិតមែន
“ឈប់ខឹងហើយ បងនិយាយហើយណាថានាំអូនទៅ”នីគីញញឹមមួយរំពេច ធ្វើឲ្យជេយ៍ក៏រាងអស់សំណើចបន្តិចដែរ
“បានឆាប់ទៅងូចទឹកទៅ”
“ដើរអត់រួចផង”នីគីពេបមាត់ ជេយ៍ក៏រហ័សលើកបីម្ចាស់ចិត្តចូលទៅបន្ទប់ទឹក។
Be to continue.
ខមិនម្នាក់មួយមកជាកម្លាំងចិត្ត🙏✨
