The Only Pearl Of SECTION Z ( UNDER REVISION )

Chapter 13

Memories

Kenji's POV

I really want to have a date with her. My fiancè. I miss her, so damn much. After searching for her for so many years. Here I am, infront of her. Her real name is Trinity Velor Samaniego Morales. I don't know why her brother hid her real name, I need to find out. Her parents aren't really dead. They're hiding, I don't know where but I'll find that one too.

If she only knew that I'm her fiancè. Maybe I'll do everything just to protect her from this cruel world, but for now. I need to protect her secretly. Their parents has enemies. Hinahanap nila ang anak ng mga ito. Kaya siguro tinago ang pangalan ni Trinity. To protect her.

" Hey! I'm done. " said by the most beautiful girl I've ever seen.

" Tara na. Tulala ka pa diyan e. Buti pumayag yung mga teacher na hindi tayo pumasok? " takang tanong nito bago pumasok sa sasakyan ko. She's wearing a flowy floral dress. Pinatungan ko ng hoodie ang hita niya. Nakikitaan na kasi siya.

" May meeting sila. " tanging sagot ko bago ko paandarin ang sasakyan. I'm sure that this day will be fun. Specially when I'm with her.

" Kenji? " tawag nito sa pangalan ko. Pag galing sakaniya ito feeling ko nasa ulap ako. I really like this girl, no I really love her.

" Hmm? " sagot ko sakaniya. Nakatitig lang ako sa kalsada habang siya ay nakatingin sakin. Tinitingnan niya ako ng maigi at masinsin. Don't do this My Queen, it's tempting. Pag hindi mo ito tinigilan baka hindi ako makapagpigil at maangkin ko ang labi mo.

" Bakit ang cold and distant mo? " tanong niya na ikinakunot ng noo ko. Ganon na pala talaga ako sa paningin ng iba. Nag simula ito nang mawalay siya sakin, nang ilayo siya ng magulang niya sakin.

Trinity's POV

" Bakit ang cold and distant mo? " tanong ko sakaniya samantalang siya ay tutok sa kalsada.

" I don't know either. I don't want to get attached to people, so I build a wall just to protect my self and my feelings. I want someone who is willing to break those walls just to get close to me. " seryosong sagot nito sakin. Biglang dumaan sa mga mata nito ang lungkot pero agad itong napalitan. Wala na siyang emosyon ngayon at nakatitig sa kalsada. Minsan talaga naguguluhan din ako sa lalaking 'to. Bipolar ka ba?

" Saan tayo pupunta? " saad ko. Bigla namang tumigil ang sasakyan sa isang....Park?

" I guess your question is already answered? " tanong nito at ngumisi. Tumingin ako sa paligid at nakita ang mga batang nag tatakbuhan, naglalaro, at mga magulang, teenager na nag eenjoy. Tumingin ako sa katabi ko at nakitang nag lalakad siya papalapit sa nag bebenta ng cotton candy. Lumapit ako sakaniya at tumabi. " What color do you want? " tanong nito saakin habang sinusuri ang iba't ibang kulay ng cotton candy. Tinuro ko ang kulay mint.

" Two please. " nag puppy eyes pa ako sakaniya pero agad din naman siyang bumigay. Matapos niyang kumuha at binayaran hinawakan niya ang kamay ko at hinila papunta sa isang bench. Umupo kami doon at pinag masdan ang mga batang naglalaro.

" Do you remember anything from your past, Triyx? " saad nito habang kumakain ng cotton candy. Tumingin siya sa mata ko, kita ko ang kagandahan ng mata niya. Hindi ko alam pero parang gusto ko nalang itong palaging tingnan. " I'm asking you. Stop staring. " nawala naman ako sa pag iisip nang pinitik niya ang noo ko. Ngumiti pa siya sakin.

Loko!

" U-uh? you're asking about my past right? I don't remember anything. Simula nung sinabi sakin ni Kuya na naaksidente daw ako sa sasakyan kasama ang parents ko. Ako lang daw ang nakaligtas, sila Mama at Papa daw ay namatay at sumabog kasama nung sasakyan. I was 4 years old back then, so I don't know what's happening. " malungkot na saad ko.

" I'm sorry. " tugon niya pero winasiwas ko lang ng mahina ang kamay ko. Para iparating sakanya na okay lang. Ayaw ko lang talagang naalala yung nangyari.

" Let's go. We're going somewhere. " ngumiti siya sakin at hinila ulit ako. Hindi na ako pumalag dahil date rin naman ito. Pero hindi ibig sabihin gusto namin ang isa't isa ha! Issue.

Dinala kami ng mga paa namin sa isang forest. Hindi ito yung karaniwang forest na alam ko, napakaganda ng paligid. Ang mga bulaklak ay animoy umiilaw at ang mga paru-paro ay makukulay. Ang mga puno, ito'y berdeng berde. Mukhang may nag aalaga sa forest na ito. Kita ko ang pag tulo ng butil na luha kay Kenji. Agad niya iyong pinunasan at tumingin sakin.

" This is my favorite place. You're the second person I brought here. " kita ko ang pag kislap ng mata nito habang nakatitig sa mga mata ko. I don't know but this is exactly what happened when I was singing. His eyes are glowing.

" Sino naman yung pang-una? " inosenteng sagot ko. Lumungkot ulit ang mata niya at napatitig sa paligid. He roamed his eyes and something caught his attention. Bago niya sagutin ang tanong ko ay pinasunod niya muna ako sa isang tree house. May upuan ito sa baba kaya dito kami umupo.

" She lost her memory. And one of those is this. Nakalimutan niyang merong nag hihintay sakaniya. " tumingin siya sa itaas at animoy pinipigilan ang mga luhang babagsak. Ngayon ko lang siyang nakitang ganito, siguro nga ay sobrang mahalaga ang babaeng 'yon sakaniya. She's so lucky that she has Kenji.

Lumapit ako sakanya at niyakap siya. Walang malisya, baka mabatukan ko 'to pag nilagyan niya. Yumakap siya pabalik at ramdam ko ang pag tulo ng mga luha niya sa balikat ko. " Kenji, for now. Please be fragile, don't worry I won't tell anyone that you cried. Iiyak mo lang 'yan. "

Tumagal ang yakap na iyon ng ilang minuto at naramdaman ko nalang ang pag kalas niya sa yakap ko. I'm glad, baka tuluyan na akong hindi makahinga.

" Thank you for staying here with me. " saad niya at kita ko naman ang pagiging sincere nito. Ngumiti ako sakaniya para sabihing wala 'yon.

" I will cherish this moment. Specially when I'm with you, I can be everything I want. "

~~~

Chapter 13 is done! Please vote and comment, Thankshie! [05/16/24]