Nunca

Pain.

Lando'dan;

Babamın sözleriyle içimde büyük bir heyecan oluştu. Belkide yıllardır bu anı bekliyordum, böyle bir şey kahvaltıda söylenmezdi ancak içim içime sığmayacaktı sanki.

"Bana kızdığını, seni neden bu kadar beklettiğimi düşünebilirsin. Lando, doğru anı bekledim oğlum. Her şeyi planladım."

"Ne- neyi planladın baba?"

Babam söyleyip söylememek ile kararsız kaldı ama benim ısrarcı bakışlarıma daha fazla dayanamayıp derin bir nefes verdi.

"Carlos.. senden önce her şeyi devraldı ve her şeye uyum sağladı. Bir gün karşına çıkacağını biliyordum. Onun aksine.. senin alttan yetişmeni istedim Lando. El-Matador ona bütün yükü aniden yükledi, şanslı ki oğlu fazlasıyla güçlü bir kişilik çıktı."

Babam soluklanmak için çayından bir yudum aldığında merakla onu dinliyordum. Üniversitenin son yılında burada değildim ve babamın dediği gibi Carlos üniversite başlangıcında kendi şirketlerinde boy göstermeye başlamıştı, tabiiki istekli olduğumdan değil fakat takip etmiştim o zamanlar.

"Ama sen Lando, sen ondan daha deneyimlisin. Çünkü çalışanlarımla birlikte yetiştin, bunu hak ederek kazandın. Ha ona hak etmedi demiyorum çok kıvrak zekalı bir çocuk, yine de.. sen ondan daha iyisin. İnsanları tanıyorsun, nasıl davranacağını biliyorsun. Son yaşanan olayda da bana bunu gösterdin."

Babam güvenle bana baktığında, onun benimle bir kez daha ne kadar gurur duyduğunu hissettim tüm kalbimle. Beni böyle bilinçli bir şekilde yetiştirdiği için ona minnettardım.

"Mesela Carlos çalışanlarının hata yapmayacağına inanmamış çünkü güvenmiş, büyük ihtimalle ilgilenmedi bile. Çünkü işin sonucu sana geliyordu. Bütün her şeyin hızlı olmasını istemiştir."

Babamın yaptığı ima ile gözlerimi devirdim. Bu işin peşini bırakmayacak gibi duruyordu.

"İstediği kadar çırpınsın. Onunla iş dışında aramda bir şey olmayacak."

"Yakında proje için değil, gerçekten ortak olacaksınız."

"NEY?"

İçtiğim çayı ani gelen ikinci haberle püskürtürken babama baktım. O ise bana yarılarak gülmeye başlamıştı.

"Lan Allah seni ne etmesin!"

Bana bir açıklama yapmak yerine gülen babama baktım sinirle. Ne demek onunla ortak olacaktım!?

"Baba aklından ne geçiyor bilmiyorum da, yok öyle bir şey! Hayatta yapmam onu!"

"Off.. dur çocuk çok güldüm."

Beni hiç siklemiyordu bile!

Gülmesini durdurmuş karnını tutarak sandalyede geriye yaslanmıştı. Benim sinirli bakışlarıma karşın yüzü gülerek baktı bana.

"Zaten sana sormadım. Olacaksınız dedim."

"Hani artık kararları ben veriyordum?"

"Benimde son kararım bu."

"Olmaz."

"Lando.. yakışıklı oğlum benim. Bence artık bazı şeyleri netleştirmen lazım."

"Benim için her şey çok net baba. Olmaz ve olmaz. O Carlos şerefsizinin olduğu her şeye olmaz."

"Bak şerefsiz diyorsun da, sonra lazım olmasın ilerde?"

Ay ne münasebet!

Babam dedim bağrıma bastım resmen benimle yılan gibi oynuyordu.