Academia Soul (CTR series #3)

chapter 16

"Kumain ka naman, Lian."

Tinignan ko si Lyric na kanina pa ako kinukulit. "Mamaya na, Lyric."

"Papatayin mo ba sarili mo?" She asked nang may halong galit sa boses.

"Ano nanaman ba?" Pagod kong tanong.

"You're already studying and doing plate for almost twelve hours without eating! Magpahinga ka naman." Sabi niya.

Tumawa ako nang mapait. "Who cares about their self if there's already a chance that I will fail this last sem?"

That's true. Delikado ang mga grades ko this semester, pwede akong matanggal sa dean's lister.

Ginugol ko ang sarili ko sa paga-aral, naghahabol din ako ng mga plates na hindi ko naipasa on time.

It's hard, pero kakayanin ko.

Parang hindi ko na nga rin sarili ko dahil sa pinagbago ko. Hindi naman ako 'to e. I just loved studying, pero parang hindi ko na iyon nararamdaman ngayon.

"Miss Cenatar, maihahabol mo pa ba?"

"Ihahabol ko po, ma'am! Kailan po ba pwedeng ipasa?"

"Tomorrow."

And that's it. I made the plate in just one night. Fifteen minutes lang ang tulog ko kaya puyat na puyat akong pumasok kinaumagahan.

Hinanap ko si Professor Simpson para ipasa 'yung plate ko. Buti ay nakita ko siyang naglalakad sa hallway.

"Miss Cenatar, you're starting to fail. By the end of the final exam, a week after siguro non ay ia-announce na ang final dean's listers for freshmans. Delikado ka pa ring makapasok. Please work hard. You're also funning for the rank one position."

The night one of my professors told me that, I cried and cried. Pagkatapos umiyak ay nag-aral ako para ma acknowledge lahat ng lessons namin.

I'm so lost with my self. Parang anytime ay susuko na ako, babagsak na ako. Pagod na pagod na ako, kulang kulang na ako sa tulog, wala na akong maayos na kain kung hindi pa ako pinipilit ni Lyric.

I was busy noting the important details on the lessons when someone knocked. Hindi na ako tumugon dahil nakabukas naman iyong pinto.

"Anak..." It was Mom.

Sinulyapan ko siya at tipid na ngumiti bago nagpatuloy sa ginagawa.

"I received a call from your head professor..."

Parang napantig ang tenga ko sa narinig. Hindi ko na naigalaw ang kamay kong nagsusulat.

Naramdaman ko ang pag-upo ni Mommy sa kama ko. Katabi lang ng study table ko.

"May problema ba 'nak? Please tell us."

I bit my lower lip when I felt a tears surrounded in my eyes. Pinipigilan kong tumulo iyon.

Narinig ko ang pagbukas ulit ng pinto. May pumasok ulit, si Mama siguro.

"Is it all about Sullivan?" Tanong naman niya.

Hindi ako nakasagot. Hindi ko alam ang isasagot.

"Kapag siya... ay talaga naman."

"Maddi" Suway ni Mommy.

"Sorry hehe"

"Did you already talk?"

Tumango ako.

"A real talk, Lian." Dagdag ni Mama.

Nag-isip ako. Umiling din naman ako sa huli.

"Talk to her. But please anak, magpahinga ka muna. You've been focusing on your studies nowadays."