Your Unconditional love

CHAPTER 4

CHAPTER 4

~CLARISSE POV~
NAGISING ako dahil sa ingay ng isang bata napa bangon ako nakita ko yung mukha niya halata ko sa mukha nito na kasing edad ko lamang siya.

"Ok kalang ba miss?" Tanong niya.

Bahagyang napapikit ang mga mata ko ng naging dahilan nang pagka bagsak ko narinig ko yung sinasabi ng lalaki sigaw ito ng sigaw at nanghihingi siya ng tulong.

"Bata! Bata!" Inaalog ako ng lalaki at patuloy parin siya sa pag-sigaw.

"Tulong! May bata rito!" Sigaw ng lalaki.

"Anong nangyari dyan" saad naman ng isang babae, na animo'y nasa 30+ ang edad.

Ramdam ko ang pag buhat nila sa akin.Dalawa silang pinag tulungan na buhatin ako sana makaya nila ako.

"Bata" mahinahon na saad sa akin ng babae.

Muli akong nagising nasa isa na akong papag. Napatingin ako sa kanila kita ko ang kanilang pag aalala at nakita ko yung babae na nakahawak sa aking palad samantalang yung lalaki naman ay nakatingin lamang sa akin.

"Ginagawa ko'po rito?" Tanong ko sa kanila.

"Nakita kita sa isang malaking puno ang dami mong sugat kaya nanghingi na ako ng tulong kay Nanay" saad naman nung lalaki.

"Pinunasan na kita iha at ginamot kona rin yung mga sugat mo" mahinhin niyang saad."Oh s'ya aalis muna ako ikaw muna ang bahala sakanya" saad niya sa batang lalaki.

"Sige po Nay" saad nung lalaki.

"Bago po kayo umalis maari ko'po bang malaman ang pangalan ninyo?" Tanong ko.

"Ako si Jorie Inggrid" pagpapakilala niya.

"Nice to meet you mrs.Inggrid, and thank you for helping me" nakangiti kong saad.

"Walang anuman iha" nakangiti niya ring saad. Nagpaalam na siya sa amin at umalis na.

Kami nalang nung lalaki ang naiwan lumapit siya sa akin at tumabi sa papag na kina-uupuan ko.

"Kamusta yung lagay mo?" Tanong niya sa akin.

"Medyo ok naman" nakangiti kong saad.

"Ah ako nga pala si Steffano Inggrid, ako yung nakakita sayo na walang malay" pagpapakilala niya.

He is handsome and his eyes are small then the skin will become smooth and above all, taller. And his voice even makes him handsome and his nose is very sharp.

"Nice to meet you Steffano, btw my name is Clarisse," pagpapakilala ko.

"Nice name btw can I call you Iris?" He smiled at his request.

"Nice Nickname.... Sure" I accept.

The nickname he gave me is so beautiful, no one has given me a nickname like that before.

"'Yun oh kung ok kana tawagin mo nalang ako" He smirked and winked at the same time.

Maya maya lang ay biglang kumalampag ang aking tyan gutom na ako gusto kona kumain kaso nahihiya ako mag sabi kay Steffano, kahit na sinabi niya sa akin na mag sabi lamang ako sakanya pag may kailangan ako.

Napayuko nalang ako at pilit na pinipigilan ang aking gutom.

"Gusto mo kumain?" Tanong niya. Napatanong nalang ako sakanya.

"Pano mo nalaman" simplikadong tawa ko.

"Gutom na nga siya" He just laughed softly. "Tara na kumain na tayo" aya niya sa akin.

Tumayo na ako sa kinahihigaan ko at lumapit ako sakanya inalalayan niya ako papasok sa kusina nila at agad akong pina-upo sa hapagkainan.

Binigyan niya ako ng plato at siya narin ang nagsandok sa akin ng pag-kain ang gentleman naman nito. Ngayon lang ako naka experience ng ganitong klasing treatment sa isang lalaki.

"Pagpasensyahan mona kung puro gulay hindi kasi kaya ng badyet namin yung mga karne o kaya manok kakagaling ko lang kasi sa ospital kaya hindi pa kami masyadong nakakabangon hanggang ngayon lubog padin kami sa hirap" His face frowned.

"Ano kaba kumakain ako ng gulay" nakangiti kong saad.

"Talaga? Hindi kasi halata sa itsura mo ang ganda mo mukha kang galing mansyon tapos ang puti mo'pa kaso puno ka ng pasa tapos ang tangos pa ng ilong mo ang ganda rin ng buhok mo tapos yung mga mata mo singkit na brown grabe pinag pala ka naman"  bati niya sa akin, bakit ganon din naman siya hindi ko lang masabi sakanya kasi nakaka akward pag kumakausap ako ng lalaki.

"Grabe ka naman sa pina pala" napatawa ako.

"Bakit? Totoo naman" nawala yung tawa ko.

"Pinagpala nga ako sa kagandahan pero hindi naman ako pinag pala sa maayos na buhay, I mean wala ako sa maayos na pamilya hindi ko naranasan yung princess treatment sa magulang ko puro nalang mga kapatid ko palibhasa middle child ako"  malungkot kong saad.

"Mahirap ba magkaroon ng kapatid?" Tanong niya.

"Medyo..." Sagot ko.

"Ah buti nalang only child ako" napatingin ako sakanya nakangiti ito sa akin.

"Nakukuha mo naman yung gusto mo?" Tanong ko.

"Hindi rin kasi mahirap lang kami at hindi nila nabibigay yung mga gusto ko pero nabibigay naman nila yung quality time at pagmamahal mula sa magulang ko" saad niya.

Napa-isip nalang ako bakit kung sino pa yung mga anak na hindi nabibigay yung gusto sila pa yung masaya at hindi nakakaranas ng lungkot samantalang ako mayaman nga yung pamilya ko kaso hindi ko naman nakukuha yung pagmamahal at ligaya na gusto ko.

Siguro kung nasa kalagayan lang ako ni Steffano, masaya yung buhay ko hindi ako makakaranas ng lungkot at pasakit hindi narin siguro ako napapaiyak tuwing gabi at palaging tinatanong sa aking sarili kung ano ba ang nagawa kong mali? Bakit ganon nalang lagi yung buhay ko? Bakit hindi ko naranasan maging masaya?.

"Ang swerte mo naman" mahina kong pagkasabi.

"Hah? Ano 'yun?"

"Wala... Hayaan mona 'yun kumain nalang tayo" sumandok ako sa aking kutsara at isinubo ko ito.

"Halatang gutom ka ah" napa inom nalang ako ng tubig.

"Halata bang gutom na gutom na ako?" Tanong ko.

"Oo.. Ano ba ang nangyari sayo?" Siya naman ang nagtanong.

"S-sila Lola at Precious, pinatay sila" napatingin ako sakanya.

"Hala sorry Napa-iyak pa kita huy tumahan kana" nilapitan niya ako. Umupo siya sa aking harapan at tumingala sa akin habang pinupunasan ko ang aking mga luha.

"Ang sakit ng ginawa sa kanila" mas lalo pa akong napa hagulgol sa pag-iyak.

"Sorry kung natanong ko pa gusto ko lang naman kasi alamin yung nangyari sayo e' kung bakit ka napunta rito" saad niya.

Pinunasan ko ang aking mga luha at muling tumingin sakanya namumugto pa ang aking mga mata, kitang kita sakanya ang pag-aalala niya siguro first time niya lang mag-paiyak ng babae.

"Ok lang stef, ayoko lang kasi maalala yung nangyari masyado lang masakit sa akin" pagsasaad ko.

PURPLEMOON 💜