ကျွန်တော်က စိတ်ဖတ်နိုင်တယ် but (ဘာသာပြန်)

Chapter 4👾

👾Chapter - 4
[ခင်ဗျားတစ်ခုခုလိုချင်လို့လား]

နောက်ဆုံးတွင် တစ်ဖက်လူသည် အင်ပါယာ၏ဗိုလ်ချုပ်ဖြစ်သည့်အတွက် ထိုသူနှင့် လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ခြင်း၌ လက်အိတ်ဝတ်ဆင်ထား၍ မရနိုင်ပေ။

သို့သော် သူ့ထံတွင်လည်း ဗိုလ်ချုပ်၏ အတွင်းစိတ်ကိုဖတ်ရန်အတွက်  ရည်ရွယ်ချက်မရှိချေ။

လုအန်းဟယ်က သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေဆဲပင်။

လင်းဟန်သည် တစ်ခဏမျှတောင့်တင်းသွားရပြီး ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ သို့မဟုတ် မရည်ရွယ်ပါဘဲ ၎င်းတို့အား လှမ်းကြည့်နေကြသည့်အနီးပတ်ဝန်းကျင်ရှိ အထင်ကြီးလေးစားဖွယ် နာမည်ကျော်ကြားသူများ၏အကြည့်များကို အသာဝှေ့ယမ်းကြည့်လိုက်သည်။

' ဘာမှသိပ်မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီတိုင်း လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ရုံပါပဲ ' သူက ခေတ္တတုံ့ဆိုင်းသွားသော်လည်း နောက်ဆုံးတွင် သူ့လက်အိတ်ကို ချွတ်ကာ လက်ကို ထပ်မံဆန့်တန်းလိုက်သည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်က တိတ်ဆိတ်နေပေသည်။

တစ်ဖက်လူ၏ နတ်ဘုရားကဲ့သို့ ချောမောကာ ပြိုင်ဘက်ကင်းသော မျက်နှာနှင့်အကြည့်သည် သူ၏အကြည့်နှင့် ဆုံတွေ့ရန် အနည်းငယ်မျှ သက်ဆင်းလာသည်။ လင်းဟန်သည် ထိုသူ၏အပြာရောင်မျက်ဝန်းများကိုကြည့်လိုက်ရင်း ယမန် နေ့ညက မော့ကြည့်ခဲ့သော အင်ပါယာ၏ကြယ်ရောင်စုံကောင်းကင်ကြီးကို ရုတ်တရက် တွေးမိသွားလေသည်။

' ဧကန္တ ကြယ်တွေစုံတဲ့ကောင်းကင်ကတော့ မပြောင်းလဲလောက်ပါဘူး '

လင်းဟန်သည် အကြောင်းပြချက်ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမရှိ ထိုကဲ့သို့ တွေးမိသွားသည်။

လင်းဟန်၏လက်ချောင်းများမှာ ရှည်လျားသွယ်လျပြီး ဟယ့်ယွင်ထင်၏လက်ပေါ်တွင် ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး  တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် တင်လိုက်ကာ သူ၏လက်မက တစ်ဖက်လူ၏လက်ဖဝါးကို အသာအယာ ပွတ်တိုက်လိုက်သွားမိသည်။

"မင်္ဂလာပါ"

သူက စကားဝိုင်းကိုအစပြုလိုက်သည်။ လင်းဟန်မှာ ဘယ် သောအခါကမှ ကျန်းမာရေးကောင်းသည်ဟူ၍ မရှိခဲ့သောကြောင့် သူ့လက်‌ ချောင်းများမှာ အမြဲလိုလို အေးစက်နေတတ်သည်။