ကျွန်တော်က စိတ်ဖတ်နိုင်တယ် but (ဘာသာပြန်)

Chapter 22

👾Chapter 22
"ဗိုလ်ချုပ်၏စပယ်ရှယ်ထမင်းပွဲ"

ဟယ့်ယွင်ထင် သူ့ညစာကို အခန်းထဲသို့လာပို့ရန် စစ်သားတစ်ယောက်အား ခိုင်းလိုက်၍ ထိုထိန်းချုပ်ခန်းထဲမှာပင် တစ်ယောက်တည်း ဆက်နေနေလိုက်သည်။ လုအန်းဟယ်ထွက်သွားပြီးမှပင် ခုနက အဖြစ်အပျက်ကို သေချာစဉ်းစားချိန်ရတော့သည်။

သူ လင်းဟန်အား သေနတ်ပေး၍ အခြေခံအသုံးပြုနည်းများကို သင်ပေးနေရခြင်းမှာ လင်းဟန် သူ့ကိုယ်သူကာကွယ်နိုင်ရန်မှလွဲ၍ အခြားရည်ရွယ်ချက်မရှိပေ။

လုအန်းဟယ်ပြောသည့် မြင်မြင်ချင်းချစ်မိသွားသည့်အချစ် ဆိုသည်ကို သူ မယုံသော်လည်း သူ လင်းဟန်ကို ကြိုက်နေမိသည်ကိုတော့ ဝန်ခံရပေမည်။ သူသာ လင်းဟန်ကို မကြိုက်လျှင် လင်းဟန်၏ဖယ်ရိုမုန်းအနံ့အကြောင်းကို စဉ်းစားနေမိမည်မဟုတ်ပေ။ လင်းဟန်အား တစ်ချိန်လုံးတွေ့ချင်နေမိမည်မဟုတ်ပေ။ လင်းဟန်အား ပါတီပွဲသို့ ဖိတ်ခေါ်ခဲ့မိမည်မဟုတ်ပေ။

ထိုအိုမီဂါလူငယ်သည် သူ့အတွက် အခြားလူများနှင့်မတူပဲ ထူးခြားနေသည်ကိုတော့ ဟယ့်ယွင်ထင် ကိုယ်တိုင်သိနေသည်။

သူသည် စစ်တပ်ထဲသို့ အလွန်ငယ်သေးသောအရွယ်တည်းက ဝင်ရောက်လာသူဖြစ်သောကြောင့် အင်ပါယာအတွက် ဝာာဝန်ထမ်းဆောင်ခြင်းကသာ သူ၏ တစ်ခုတည်းသောအလုပ်တာဝန်အဖြစ်သတ်မှတ်ကာ ဤစစ်တပ်ထဲ၌ပင် ကိုယ်ရော စိတ်ပါ မြုပ်နှံထားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဟယ့်ယွင်ထင်ကဲ့သို့ လူပေါင်းများစွာ၏စောင့်ကြည့်ခြင်းခံရကာ တာဝန်များဖြင့် ဖိနှိပ်ခြင်းခံထားရသော လူသည် သာမာန်လူတစ်ယောက်က မည်ကဲ့သို့ ပြုမူတတ်သည်ကို မေ့သွားတတ်သည်။

သာမာန်လူကဲ့သို့ ပြုမူရန်မပြောနှင့်၊ သူ၏ခံစားချက်များကိုပင် ပါးစပ်မှ ထုတ်မပြောတတ်ဖြစ်နေလေသည်။

သာမာန်အယ်လ်ဖာတစ်ယောက်၌ မည်ကဲ့သို့သော ခံစားချက်မျိုးရှိမည်နည်း။ ထိုသာမာန်အယ်လ်ဖာများသည် သူတို့ကြိုက်နှစ်သက်သောအိုမီဂါများရှေ့၌ မည်သို့ ပြုမူတတ်ကြသနည်း။

ထိုအိုမီဂါများအား မည်ကဲ့သို့ ဆက်ဆံတတ်ကြသနည်း။ သူတို့အချင်းချင်းရော ဘာများလုပ်တတ်ကြသနည်း။