ကျွန်တော်က စိတ်ဖတ်နိုင်တယ် but (ဘာသာပြန်)

Chapter 15

👾Chapter 15:
ဗိုလ်ချုပ်က ဒီအ​ကြောင်းကို မသိဘူး

တိုက်ခိုက်သူက ဟယ့်ယွင်ထင်၏ လက်ဖြင့် မြဲမြဲ ဖမ်းဆုပ်ခံထားရပြီး မလှုပ်ရှားနိုင်သည့်တိုင် လူတိုင်း၏ ရှေ့​မှောက်တွင် မိမိကိုယ်ကို ဆိုးဆိုးဝါးဝါး အဆုံးသတ်၍ သတ်​သေရန် ဆုံးဖြတ်ထားပုံပင်။

ဟယ့်ယွင်ထင် လက်ကို ဖြေချလိုက်​သည်နှင့် ထိုသူလည်း အရုပ်ကြိုးပြတ် ပုံလဲကျသွား​လေသည်။

သွေးများက ဟယ့်ယွင်ထင်၏ အပြာနုနု ကုတ်အင်္ကျီနှင့် လွန်ခဲ့သည့် မိနစ်အနည်းငယ်ခန့်က လင်းဟန် တက်နင်းထား​ခဲ့​သော စစ်တပ်သုံး ဘွတ်ဖိနပ်များ​​ပေါ် စွန်းထင်း​နေသည်။ ဟယ့်ယွင်ထင်က အရပ်ရှည်လှသဖြင့် သူ့​နောက်တွင် ရှိ​နေသည့် လင်းဟန်၏ အဝတ်များမှာ အစွန်းအထင်းမရှိ သန့်စင်​နေဆဲပင်။

လင်းဟန် မျက်လုံးများကို ပြန်ဖွင့်လိုက်ပြီး တည်ငြိမ်​နေဆဲ ဖြစ်နေသည်။ သူ့​ခေါင်းကို ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ ဟယ့်ယွင်ထင်၏ ခန္ဓာကိုယ်က သူ့​ရှေ့တွင် ရပ်နေပြီး လဲကျ​နေ​သော လူကို မမြင်​တွေ့နိုင်​စေရန် ပိတ်ဆို့​ပေးထား​ကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။ လင်းဟန်မှာ လွန်စွာ သိလိုစိတ် ပြင်းပြ​သူ မဟုတ်​လေဘဲ တစ်ဖက်လူ၏ စကားများကိုလည်း နားထဲတွင် ကြား​ယောင်​နေ​သေး​လေရာ နာနာခံခံဖြင့်သာ ငြိမ်​နေပြီး ကြည့်ပါမည်ဟု အတင်းအကြပ် ပြောမ​နေ​တော့​ပေ။

ထိုမြင်ကွင်းကို မျက်မြင်​တွေ့လိုက်ကြသူများကမူ ကြောက်ရွံ့မှု​ကြောင့် ထိတ်လန့်တုန်ယင်သွား​ပြီး သတိကြီးကြီးဖြင့် တဖြည်းဖြည်း တိုးလာကာ တီးတိုး​ပြော​နေခဲ့ကြသည်။

"တအား ရဲတင်းတာပဲ... ဒီလိုပွဲမျိုးမှာ​တောင် လုပ်ကြံဖို့ ကြိုးစား​နေတယ်"

"အဓိက ပစ်မှတ်က ဗိုလ်ချုပ်ပဲ... သူ အောင်မြင်လိမ့်မယ်ဆိုပြီး တွေး​နေတာလား"

"ကံ​ကောင်းလို့ ဗိုလ်ချုပ်က အမြန် ဖမ်းနိုင်လို့​ပေါ့... ငါဖြင့် သေ​လောက်​အောင် လန့်သွားတာ"

ဝမ်ထျန်း​ယောင်၏ မျက်နှာ ဖြူ​ဖျော့သွားပြီး ပထမဦးစွာ သေသည်လား ရှင်သည်လား မသိရသည့် ကြမ်းပြင်​ပေါ်တွင် လဲကျ​နေသူကို ကြည့်လိုက်သည်။သူ စိတ်ညစ်ညူးစွာဖြင့် အံကြိတ်ကာ မျက်နှာလွှဲ​လိုက်​သော်ငြား ကျိန်ဆဲ​သည့် စကားလုံးအချို့ ထွက်လာ​နေဆဲပင်။ သူ့​နောက်သို့ လိုက်လာကြ​သော စစ်သားများက မကြာခင် အခင်းဖြစ်ရာသို့ ရောက်ရှိလာကြပြီး ရပ်ကြည့်​နေကြသူများ၏ အမြင်မှ စတင်ကာရံထားလိုက်ကြသည်။