ကျွန်တော်က စိတ်ဖတ်နိုင်တယ် but (ဘာသာပြန်)

Chapter 37

👾Chapter 37
: ဂုဏ်ကျက်သ​ရေနဲ့ အောင်နိုင်မှုဆိုတာ ငါတို့အတွက်ပဲ

လင်းဟန်က အမှတ်တရများကို ပြန်​တွေးကြည့်လိုက်မိသည်။

"များများစားစား မရှိဘူး ထင်တာပဲ... ကျွန်​တော့်အ​မေ ရှိတုန်းက​တော့ ကိတ်မုန့်တစ်လုံး ဝယ်ပြီး ကျွန်​တော့်ကို ဆု​တောင်းခိုင်းတယ်"

လင်းဟန်က အနည်းငယ် ရှက်ရွံ့​နေဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

"ဒါ​ပေမယ့် အရင်နှစ်​တွေတုန်းက ကိစ္စ​တွေပါ... အခုဆိုရင် တော်​​တော်​​လေး က​လေးဆန်သလို ဖြစ်သွားပြီ... အဲ့အချိန်တုန်းက ဆု​တောင်း​တွေကလည်း ရိုးရိုးရှင်းရှင်​လေး​တွေပဲ... ဘာ​တောင်းမိမှန်း​တောင် မမှတ်မိ​​တော့ဘူး"

သူက နှုတ်ခမ်း​ထောင့်​လေးများကို ကွေးလိုက်ပြီး ဟယ့်ယွင်ထင်အား တဖန်ပြန်ကြည့်လိုက်ရာ တစ်ဖက်လူ၏ အမူအရာက မ​ပြောင်းမလဲ ရှိ​နေ​သေး​သော်ငြား မျက်လုံးများကမူ အ​တွေးများ ပြည့်​​နေပုံပါပင်။ သူက ဟယ့်ယွင်ထင်အား အ​နှောက်အယှက် မ​​ပေးချင်သဖြင့် သူကပင် အစပြုကာ ပြောလိုက်သည်။

"ကျွန်​တော်တို့ မနက်ဖြန် ထွက်ရ​တော့မယ်... အခုဆို ဗိုလ်ချုပ်လည်း အလုပ်များ​နေမှာပဲ... ကျွန်​တော့်ကို မွေး​နေ့ဆု​တောင်း​ပေးတာကတင် ကောင်းလွန်း​နေပါပြီ" လင်းဟန် ပြောလိုက်သည်။ "နောက်ထပ် ဘာမှ ပြင်​ပေးစရာ မလိုပါဘူး"

"ဒါ​ပေမယ့်" ဟယ့်ယွင်ထင် စကား​​ပြောလာပြီး အရိုးရှင်းဆုံး​သောစကားကို ပြော​နေသည့်အလား အသံအ​နေအထားက တိုးညှင်းကာ နိမ့်ဆင်း​နေသည်။

“…မစ္စတာလင်းက အခုထိ ဆုမ​တောင်းမ​သေးဘူးလေ... ကြယ်​​ကြွေတဲ့အခါ ဆု​တောင်းရင် ဆု​တောင်းပြည့်တယ်လို့ လူ​တွေ ပြောတာ ကြားဖူးတယ်" ဟယ့်ယွင်ထင် ပြော​လေသည်။

လင်းဟန်က ဟယ့်ယွင်ထင်တစ်​ယောက် ရေခွက်ကို ကိုင်ထားဆဲ ဖြစ်ကြောင်း တွေ့​နေရသည်။ ကြမ်းတမ်း​နေ​သော လက်​ချောင်းများက ဖန်ခွက်အနားကို စည်းချက်ကျကျ တ​တောက်​တောက် ခေါက်နေသဖြင့် ရေမျက်နှာပြင်ကို စက်ဝိုင်းပုံစံ လှည့်ပတ်သွား​​စေ၏။ ယင်းက သူ၏ လက်ရှိ နှလုံးခုန်သံနှင့် တိုက်ဆိုင်​နေခဲ့သည်။