គ្រោះស្នេហ៍ ( ចប់ )

ភាគទី២៨ : នឹក

     

     « មិននឹងស្មានថាបងពស់ព្រលឹតសង្ហារយ៉ាងនេះសោះ អូ!ហូយ! ចឹងតេីបានជាបងស៊ូនូអួតសរសេីរមិនដាច់ពីមាត់សោះ » កម្លោះតូចជុងវ៉ុនវាចារបណ្ដេីរសរសេីរបណ្ដេីរ

      « បងទៅចេះកុហក់មកពីណា?? គាត់នៅខាងក្រៅសង្ហារជាងនេះទៅទៀត ហេីយថែមទាំងពូកែគ្រប់យ៉ាងតែម្ដង ចឹងហេីយទេីបបានជាបងហ៊ុននី របស់បងគាត់បាក់ចិត្តទៅលេីគាត់នោះ! » ស៊ូនូ

       « ដែលគាត់និយាយថាមុខដូចពស់ព្រលឹតនោះ មកពីគាត់ខឹងដែល បងethan ទៅដោយមិនបានលាគាត់សូម្បីមួយម៉ាត់ » ស៊ូនូទម្លាក់ទឹកមុខបន្ទិចពេលនិយាយដល់ឃ្លាមួយនេះចប់

       « គាត់ទៅណាមែនទេ?? » ជុងវ៉ុនសួរ

       « គាត់ប្រាប់ក្នុងសំបុត្រថាគាត់មានការងារសំខាន់ត្រូវទៅដោះស្រាយ! តែបងមិនដឹងនោះទេថាពេលណាទេីបគាត់ត្រឡប់មកវិញ តែសំខាន់ពួកយេីងនៅទីនេះព្យាយាមជួយមេីលថែបងស៊ុងហ៊ុនអោយបានល្អ ព្រោះផ្លូវចិត្តរបស់គាត់ពេលនេះមិននឹងនរដូចកាលពីមុនឡេីង! » អ្នកទាំងពីរជុងវ៉ុន~ស៊ូនូនៅតែបន្តនិយាយគ្នាជារឿយៗ ចំណែកស៊ូជីនឹងស៊ុងហ៊ុនអ្នកទាំងពីរដេីរញ៉ោះគ្នាពេញចម្ការ តែហោចណាស់ក៏ជួយសម្រួលអោយស៊ុងហ៊ុនភ្លេចឈប់គិតពីហុីសុឹងបានមួយរយ:ពេលបងដែល

        យប់***

     ជាច្រេីនម៉ោងកន្លងផុតទៅ បន្ទាប់ពីត្រឡប់ពីចម្ការរបស់លោកយាយផាកវិញហេីយ ស៊ុងហ៊ុនជាមួយស៊ូនូក៏លាលោកយាយផាក~ជុងវ៉ុន~ស៊ូជីត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ក្រោយពេលអាហារពេលល្ងាចរួចរាល់រាងតូចក៏សំដៅទៅបន្ទប់របស់ខ្លួនដោយសភាពស្ងៀមស្ងាត់ខុសរាល់ដង ទឹកមុខស្រពោនឥតរស្មីលេចឡេីងលេីមុខក្រមិចស្រស់ស្អាត អារម្មណ៍ដែលពិបាកបវិយាយ អារម្មណ៍ដែលពិបាកនិយាយប្រាប់គេអោយដឹងថាក្នុងបេះដូងតូចមួយនេះវាឈឺខ្លាំងប៉ុណ្ណា វាឈឺ វាឈឺស្ទេីរតែប្រេះបែកជាពីរទៅហេីយ ប៉ុន្តែមិនដឹងនិយាយអោយនណាស្ដាប់!

        ក្នុងបន្ទប់ដែរពោរពេញទៅដោយពន្លឺភ្លឺរិមៗ វាដូចអ្វីដែល sunghoon តែងតែប្រាប់ ethanថាគេចូលចិត្តទុកភ្លេីងភ្លឺរិមៗបែបនេះព្រោះមេីលទៅវា Romantic ណាស់ តែពេលនេះ?? គេ Romantic ជាមួយអ្នកណា?? ជាមួយកូនមែនទេ??