‹ រឹងមាំសម្បេីមណាស់ន៌ ថ្ងៃមុនឃេីញលួចយំនឹកគេសោះ › លោកស្រីរីនងាកមុខមកម្ខាងមុននិយាយដោយសម្ដីតិចៗស្ដាប់សឹងមិនបាន
‹ អុឹមមិនអីទេ សម្រាកទៅណា ឆាប់បានជាឆាប់បានត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ម៉ាក់មិនចូលចិត្តមន្ទីរពេទ្យនេះទេ › គាត់ពោលចប់ទេីបទាញខ្នេីយអោយស៊ុងហ៊ុនតម្រេតខ្លួនគេង ប៉ុន្តែមិចនឹងគេងលក់ទៅបេីរាងតូចពេលនេះមានដៃគូដៃកង់និយាយគ្នាហេីយ
‹ អឺ! ពួកឯងទាំងពីរទៅផ្ទះសិនទៅ ចាំស្អែកចាំមកលេងកូនហ៊ុនអ៊ុំទៀត! › លោកស្រីរីននេះដឹងច្បាស់ណាស់ថាស៊ុងហ៊ុននឹងមិនព្រមគេងបេីសិននៅមានគ្នានិយាយ ចឹងជម្រេីសមានតែដេញ ជុងវ៉ុន ហេីយស៊ូជីទៅសិន
‹ ម៉ាក់~ › សំឡេងបង្អូសវែងអន្លាយលឺពីក្រោយខ្នងហាក់អង្វរដល់រូបអ្នកម្ដាយដេីម្បីកុំអោយដេញជុងវ៉ុនជាមួយស៊ូជីចេញ។ លោកស្រីរីនងាកទៅកូនប្រុសវិញទេីបឃេីញថារាងតូចទឹកភ្នែករលីងរលោងបាត់ទៅហេីយ
‹ មិនអីទេ ជុងវ៉ុន ស៊ូជី ក្មួយទាំងពីរនៅទីនេះហេីយមិនបាច់ទៅណានោះទេ › លោកស្រីរីនក៏គាត់មិនចង់ដេញអ្នកទាំង2ប៉ុន្មានដែលប៉ុន្តែគាត់ចង់អោយកូនគាត់សម្រាកយកកម្លាំងខ្លះ
‹ ខ្ញុំស្រឡាញ់ម៉ាក់អ៊ុំជាងគេ! › ដំណេីរដែលបម្រុងដេីរចេញទៅហេីយក៏ត្រឡប់រត់មកអោបលោកស្រីរីនព្រមទាំងផ្ដល់ស្នាមថេីបថេីរៗតិចៗដោយមិនភ្លេចបន្លឺសំនៀងចង់យកចិត្តមនុស្សចាស់ផង
‹ ខ្ញុំដឹងថាឯងពូកែយកចិត្ត › លោកស្រីខ្ទាត់ថ្ងាស់ស៊ូជីតិចៗជាមួយស្នាមញញឹមរបៀបមនុស្សកំពុងអស់សំណេីច
‹ ក្មួយស្រីអ៊ុំតែប៉ុណ្ណឹង › សូជីពោលចប់ទេីបបង្វែរចំណាប់អារម្មណ៍ទៅកាន់មិត្តសម្លាញ់របស់ខ្លួនវិញ ឃេីញថាគេហាក់មានទឹកមុខកំពុងច្រណែនពេញទ្រូង ម៉ាក់គេណា៌មិចមកយកចិត្តម៉ាក់គេកណ្ដាលមុខកូនគេចឹង?? ចឹងៗអីមិនអោយសម្លក់ទេីបចំឡែក
‹ អ៊ុំ! ស៊ុងហ៊ុនកេីតអី?? នែ៎កុំប្រាប់ថាច្រណែនសូម្បីយេីងអោបលោកអ៊ុំុណា៌ › សូជី
YOU ARE READING
គ្រោះស្នេហ៍ ( ចប់ )
Action« បងធ្វេីគ្រប់យ៉ាងគ្រាន់តែចង់ការពារអូន បងសុខចិត្តអោយអូនស្អប់បង ក៏បងគ្មានថ្ងៃអោយអូនមានគ្រោះថ្នាក់ដែរ » ethna
