My fiancee is a famous racer [ Enhypen Vergara Series #1]

Chapter 47: Real thing

------*----*-----

:song recommendation for this chapter Alway be my baby by David Cook

Yn's pov

Si khairo, basang-basa din sya sa ulan katulad ko. Naramdaman ko ang mga luha na nagbabanta ng lumabas mula sa aking mga mata.

"Napaka makasarili mo, bakit hindi mo sakin sinabi lahat?! Kung hindi sinabi ni Evan lahat saakin hindi ko din malalaman!" sinigawan ko sya pero tiningnan nya lang ako at hinahayaan nya lang ang kanyang sarili na mabasa sa ulan.

Hanggang sa hindi kona lang namalayan na kaagad ako tumakbo papalapit sa kanya, kaagad ko syang yinakap ng mahigpit at napaatras sya dahil sa pagyakap ko sa kanya. Heto ako umiiyak sa kanyang dibdib at yinayakap sya ng mahigpit sinisiguro na hindi sya makakaalis mula sakin.

Naramdaman ko na hinimas nya ang ulo ko at naramdaman ko rin ang kanyang mga labi na dumikit sa aking noo. He kissed me on my forehead.....

Marahan nyang hinawakan ang magkabilang pisngi ko para magawa akong patinginin sa kanyang mga mata at tiningnan nya ako sa aking mga mata.

"We can f-fix this, please don't leave" saad ko habang sunod-sunod ang pagpatak ng aking mga luha. Idinikit nya ang kanyang noo sa aking noo at napapikit sya.

"Hindi ako aalis, dito lang ako...... sayo" he replied to me and it made me smile.

"Totoo ba..... totoo ba na ikakasal ka kay Sandra?" tanong ko sa mahinang boses dahilan para unti-unti nyang imulat ang mga mata.

"Hindi ako pumayag at gusto kolang linawin na walang kami" he replied to me.

Tiningnan nya ako ng malalim sa aking mga maya at ayan na naman, napapaluha na naman ako.

"Pano nalaman ang tungkol saamin ni Sandra?" tanong nya sakin.

"Sinabi ni Evan sakin, pati narin yung dahilan kung bakit gusto mo akong lumayo sayo" I replied to him while the raindrops was traveling down on my face. He cuffed my cheeks when he noticed that I am starting to cry again.

"No, no no please don't cry" he gently said to me while holding my cheeks in a gentle way.

"K-kung hindi pala sinabi sakin ni Evan ang lahat hindi ko din malalaman" saad ko habang nagpipigil sa pag-iyak. Napangiti lang sya sakin at yun ang dahilan para makita ko ulit ang dimple nya.

"I love you Yn" napatigil ako dahil sa sinabi nya.

"I love you to the moon and back" he said to me full of sincerety.

Hanggang sa hindi kona lang namalayan na sya ang unang kumilos para pagdikitin ang mga labi namin at agad ko naman yun tinugunan. Napaluha ako dahil sa tuwa na aking nararamdaman, naghahalo ang patak ng luha ko at ang patak ng ulan sa aming dalawa. Malakas ang buhos ng ulan pero wala kaming pakialam.

I missed his cherry lips that taste like vanilla, his breath that smell like vanilla, I miss all of him, I missed it all. The last time we kissed was four years ago, and now we're kissing under the heavy rain.

He moved his hands on the back of my waist and pulled me onto him while we're kissing. Nakayuko sya para mapantayan ang tangkad ko pero napatingkayad naman ako para mapantayan ang tangkad nya.

Ngayon, sabay kami na bumitaw sa halik at pareho kami na habol ang hininga.

"Fifteen seconds na yun" bulong ko habang nasa dibdib nya ang maliliit ko na kamay. Napangiti lang sya sa sinabi ko.

"Kaya ko yung pahabain pa" bulong nya sa aking tenga at napatakip lang ako bibig saka ko sya pinalo ng mahina sa braso.

Hanggang sa unti-unti ko ng nararamdaman ang lamig ng ulan at bigla nalang ako napahatsing.