Last update for this week, happy weekend!
Isang Linggo hindi nagpunta si Rowena sa parke dahil nga gusto na niyang iwasan si Damian, lagi na din niyang sinasara ang bintana sa kuwarto niya sa takot na magpunta na naman ito sa bahay nila at bigla na lang niya itong makita sa loob ng kuwarto niya. This is the best thing she can do now, at hindi naman ito para sa kanya lang kung hindi para na din mismo kay Damian. Pero hindi niya sukat akalain na sa pangalawang Linggo na hindi niya ito nakikita, araw ng Lunes ay pupuntahan siya ng binata sa eskwelahan kung saan siya nagtuturo.
"Rowena!" Agad tumayo si Damian at hinabol ang dalaga, nakita siya nito dahil nagtama pa nga ang mga mata nila pero iniwasan naman siya nito at mabilis na naglakad sa ibang direksyon. At 'yon ang gusto niyang malaman, kung bakit siya iniiwasan ni Rowena samantalang ayos naman silang dalawa noong huli silang nagkita.
Hindi ko naman malaman kung babalik pa ba ako sa loob ng eskwelahan o saan pupunta dahil wala pa pala dito ang sasakyan na sumusundo sa akin. I will not ask anymore how Damian went here, dahil ilang beses niya nga pa lang nakita ang ID ko kung saan nakalagay ang paaralan kung saan ako nagtuturo.
"Hey hey!" Hinablot agad ng binata ang braso ni Rowena ng maabutan niya ito, ang makita itong iwasan siya ay alam niya ng may dahilan pero ang tanong niya ay kung ano at bakit.
Huminto na ako at bumuntong hininga muna ng malalim, alas kuwatro na ng hapon base sa rilo na suot ko. Naamoy ko ang pamilyar na amoy niya, ang maoy na ilang araw ko ng hinahanap saka ko siya tiningala at tiningnan.
"Why?" 'Yon na lamang ang nasabi ni Damian ng magtagpo ang mga mata nilang dalawa.
Sa burol na nasa likod ng eskwelahan silang dalawa nagpunta, dito kung saan kita nila ang malawak na palayan sa ibaba. Hapon na at hindi na rin naman mainit kaya tamang-tama lang ang panahon ngayong hapon. Rowena didn't talk, sinundan lang siya ng binata na para bang ayaw na siya nitong mawaglit sa paningin nito.
"Tell me now, why you're avoiding me Rowena?" Nakasuksok ang kamay sa bulsa na tanong ng binata sa kaharap.
He's worried to me, that's what I sense. Hindi ko akalain na pupuntahan niya ako kanina sa school pero tingnan mo nga naman at kahit ano pa yatang iwas ang gawin ko ay maghaharap at maghaharap pa din kaming dalawa. "Ano ba kasing ginagawa mo kanina sa school? Bakit mo ba ako hinahanap?" I want to know why, and want an answer from him.
Pagak na natawa si Damian at napalingon pa nga sa paligid pero sila lang naman ang tao doon. "What I'm doing? Because I kept waiting you for the whole week Rowena, I always went to park just to see you but you were not there. Since Monday last week until Friday I went there every afternoon just to see you. And even yesterday I was there too. Pero wala ka, hindi kita nakita doon." He burst, dahil may karapatan naman siguro siyang magalit kahit pa sabihing wala naman silang relasyon diba? Gusto niyang malaman kung bakit ba nito ginagawa sa kanya ang ganito, until he held her hand and looked at her on her eyes. "I was so damn worried about you, dahil iniisip ko na baka napano ka na o baka nagkasakit ka dahil hindi ka nagpupunta do'n sa park. I also went to your house but the window on your room was closed and there's a lot of security of your father roaming there so I can't get in. But thank God I remembered where the school you teach so nagtanong-tanong ako hanggang sa puntahan na nga kita kanina."
Parehong malamig ang mga kamay namin pero isa lang ang sigurado 'yon ang hinihintay niya pala talaga ako sa parke sa loob ng Subic tuwing hapon. At ito na nga ag kinakatakot ko kaya nga iniwasan ko na siya. Sinadya ko talagang hindi magpunta sa parke kung saan kami laging nagkikita dahil ayoko ng magkaroon ng ugnayan pa sa kanya.
"It's not yet obvious for you? I don't want to see you Damian that's why I don't go there anymore." Balewalang sabi ko sa kanya at hinila na ang kamay ko na hawak niya.
Pero hindi nakuntento ang binata sa sagot na nakuha niya mula dito, hindi siya basta papayag na gano'n na lang matatapos ang lahat. Ni hindi pa nga sila nagkakaroon ng relasyon na dalawa tapos ito na agad? "I don't believe it Rowena, come on don't lie at me."
"Ano pa ba ang hindi mo maintindihan sa sinabi ko? I already told you before that I don't want to have a relationship with you or even to anyone. I'm not for that you get it? Kaya wag mo na akong kulitin pa Damian dahil sinasabi ko na sa 'yo na wala kang mapapala sa akin."
"I don't believe you, that's not what I see in your eyes Rowena and I knew you have reason behind of this. I like you, and I will not run after you if this is only lust. Gusto kita at handa naman akong suyuin ka kung 'yon ang gusto mo." Ani ni Damian, siya ang tipo ng tao na hindi basta pinanghihinaan ng loob o sumusuko lalo pa at wala namang konkretong dahilan. Sa bawat araw na hindi niya ito nakikita ay mas lalo lamang siyang napapaisip at naghahangad na makita ito lalo, at tuwing sasapit ang gabi ay tinitingnan niya ang mga larawan nilang dalawa. Kaya naman sa susunod na araw ay aabangan na naman niya ito sa parke pero hindi naman na ito doon nagpupunta.
"Hindi pa ba sapat na sabihin ko sa 'yo na hindi nga kita gusto? I don't want you to court me because I don't like you so please Damian stop bothering me." Sabi ko ulit dahil madali lang naman sigurong intindihin ang mga sinabi ko hindi ba?
Muli lang hinawakan ng binata ang kamay ni Rowena. E ano kung hindi siya gusto nito? Handa naman siyang maghintay at manuyo isa pa malakas ang hinala niya na hindi na lamang ito ang dahilan ng dalaga. "I am willing to wait, hindi kita mamadaliin. I will pursue you if that's what you want, or kung gusto mo magpapaalam pa ako sa Papa mo na liligawan kita basta huwag mo lang akong itaboy."
Ganito niya ba ako kagusto para ipag-paalam pa kay Papa? I held his face and looked at him. I am not the woman for him, masasayang lang ang kung ano mang ipinapakita niya sa akin kung hahayaan ko lang magkaroon kaming dalawa ng ugnayan. He's nice, sa lahat ng sinabi niya at pag-uusap namin ngayon ay naintindihan ko na mabuti siyang tao. Pero hindi kami puwede, hindi.
"You were a good man Damian, you are still young and you can meet other woman. But I can't accept you in my life, so please understand and respect my decision." Ayokong umiyak dahil oras na mangyari 'yon ay makikita niya na kung gaano ako kahina. At ayoko din umiyak at maintindihan niya na nagkakaroon na siya ng puwang sa puso ko dahil hindi pa din kami puwedeng dalawa.
Damian looked like he failed into something, tinalikuran na siya ng dalaga pero dahil matigas ang ulo ay hinabol niya pa din ito. He stood up infront of her dahil hinarang niya na ito. "Why? Just give me a valid reason why you're doing this? At baka sakaling maintindihan ko kung bakit ganito ka sa akin." Huling tanong niya dito dahil siguradong hindi talaga siya matitigil sa kakaisip kung bakit pinapatigil nito ang panliligaw niya. She don't have a boyfriend and she's not married also so his question is why she's doing this to him.
Doon naman na parang sumambulat ang kung anong nararamdaman ni Rowena dahil tumulo na ang luha sa kanyang mga mata. Damian is so persistent to know why she's doing all of this.
"You want to know why I'm doing this? Why I want to avoid you? Because I-I-'m dying Damian, I have few months to live. I-I have stage 5 chronic kidney disease. And I don't want to leave people around me with heavy heart at isa ka na do'n." Pag-amin ko sa kanya lalo pa at alam kong hindi siya titigil hangga't hindi niya nalalaman ang totoo kong dahilan.
At parang hindi naman na-absorb ng binata ang sinabi sa kanya ni Rowena, he looked plastered while looking at her with disbelieve on his face.
#Maribelatentastories
