"Damian.." I was more speechless seeing the diamond ring he's holding, tinulungan niya pa nga ako makaupo dito sa kama. Pero parang hindi pa din ako makapaniwala sa nangyayari dahil alam ko ang ibig sabihin nito. Gusto niya akong pakasalan, pero papaano? Kung bilang na lang ang araw ko dito sa mundo?
"From the bottom of my heart, I'm glad we met Rowena. I never imagined I will meet a woman like you, and because of you, you teaches me how to be patience. Tinuruan mo ako na hindi lahat ng gustuhin mo ay makukuha mo agad at kung minsan kailangan mo pang maghintay ng tamang panahon para mapa-sa'yo 'yon. Being with you make me feel loved and cared for, you showed me what it's like to be a good man for his woman. You showed me how to be mature and how to communicate my feelings. At sa lahat ng babaeng nakilala ko ay ikaw lang ang masasabi kong pinaka-bukod tangi." Natawa pa ng kaunti si Damian dahil hndi nga gano'n katuwid ang pagsasalita niya ng tagalog. "But seeing you like this make my heart broken, not only this time but when you said to me you are sick and your disease is not curable anymore. I even asked God why you? I mean there's a lot of bad person around but why he gave this sickness to you."
Inabot ko ang kamay niya at pinisil 'yon. His voice cracked and I know he's trying his best not to cry infront of me. And I never thought he can be emotional like this infront of me.
"You believe in fairytales so I want to be your knight in shining armor Rowena, in the short span of time I realized life is really short. But choosing you was one of the decision I will ever do, I love you.. And if only I can sacrifice my life for you I will definitely do that. At the end of the day I want to come home with the person I love and that is you. I want to tell how my day went and I want you also to share to me how' your day too. You are the person I want to share my happiness, sadness, frustration and success with. So I'm asking you now, will you be my wife Rowena? Will you be with me until we grow old together? Will you marry me my Darling?"
I smiled to him, 'yong ngiti na naghahati ang saya at lungkot. Siguro kung wala akong sakit at inalok niya ako ngayon ng kasal ay tiyak na matutuwa ako. Hindi naman na din ako bata at nasa tamang edad na din naman ako para magkaroon ng asawa. Pero alam ko sa sarili ko na hindi tama ito at siguro sa aming dalawa ay siya ang mas masasaktan dahil siya ang maiiwan. I held his face and caressed it, hinawakan naman niya ang kamay ko na nakahawak din do'n at parang nag-usap lang ang mga mata namin ng ilang segundo.
"I still remembered the first time we met Damian, how I ignored you and snob you. But who will thought we will end having a relationship? But we gave it a try, and you gave me joy everytime I'm with you. And of course I love you." Nag-cracked na din ang boses ko pero pinigilan kong huwag munang umiyak ulit. "I love you firstly because I can be myself when you are around, you make me feel safe too, I love everytime were hanging out together. Kahit alam ko kung minsan naiinip ka dahil kahit magkasama tayo ay pagbabasa pa din ng libro ang inaatupag ko. But you're so patience towards to me, napakahaba ng pasensiya mo sa akin at nagpapasalamat ako dahil hindi ka nga talaga tumigil kahit ilang beses ko ng sinabi na huwag mo na akong ligawan pa. I feel butterflies in my stomach when I'm with you, and basically I can't stop smiling when I think about that." Naalala ko pa sinabi niya sa akin na hindi naman siya 'yong klase ng tao a pala-simba pero dahil sa akin ay nakasanayan niya ng magsimba kasama ako tuwing Linggo. He always made time for me and I really really appreciate it. Alam kong busy din siyang tao pero lagi talaga siyang naglalaan ng oras para sa akin at 'yon pa lang ay alam kong nasa tamang lalaki na nga talaga ako.
"You are the most compassionate person and kind hearted I've ever met, and honestly that's one my dream too.." Doon ko na hindi napigilang wag mapaiyak habang iniisip na ano mang oras ay puwede akong mawala. "I dream to be with you Damian, sometimes I imagined I'm your wife and were living together for good. Na ikaw 'yong unang taong makikita ko pagkagising ko sa umaga at ikaw din ang makikita ko bago ako matulog." Pinunasan ko ang luhang pumatak sa pisngi niya, dahil hindi na lang pala ako ang umiiyak kung hindi pati siya. "And I know you have lots of plan with me too, but I-I can't be with you Damian. Dahil maski ako ay nararamdaman ko na ano mang oras ay m-mamamatay na ako."
"Don't say that Rowena, come on, don't say that Darling." Saway ng binata sa sinabi nito, dahil sa totoo lang ay 'yon din talaga ang kinakatakot niyang mangyari. At kapag naririnig niyang magsalita ito ng ganito ay parang ayaw niya din umalis pa sa tabi nito at gusto niya na lang makasama ang kasintahan.
"But that's the reality, this is what will happen Damian and I'm so sorry for bringing you on this kind of situation. Even if we cant be together in the end I'm still glad that you became part of my life."
Hinalikan ni Damian si Rowena sa noo nito, halik na puno ng pagmamahal. Dahil hindi talaga siya handa sa ano mang mangyayari sa nobya. "Hindi ka mamamatay tandaan mo 'yan. Your still young and we still have lots of years to be together. We will get marry and we will build our own family. I want to see our mini me's, I will let you choose where you want to live. Kung gusto mo ba na sa Amerika tumira kasama ako o kahit dito pa sa Pilipinas. Gusto kong bumuo ng pamilya na ikaw ang kasama ko at gusto kong tumanda na ikaw ang nasa tabi ko."
"Pero alam natin na hindi mangyayari 'yang sinasabi mo." Muling tumulo ang luha ko at nahila ko siya at saka niyakap. Gusto ko sanang ipakita sa kanya na hindi ako nasasaktan sa nangayari sa akin pero hindi ko pala kaya. Hindi ko pala kaya na hindi umiyak sa harap niya at ipakita kung ano ba ang talagang nararamdaman ko ngayon. "I-I am scared Damian, I-I'm so scared thinking I'm going to die anytime." Sabi ko habang yakap-yakap siy. "Saying goodbye to you feels like I'm killing inside, but there are no goodbyes for us, wherever you are always think how much I love you."
Hinila ni Damian ang nobya at saka pinunasan ang pisngi nito na puro luha. Ayaw niya na makita itong ganito dahil siya din ay nasasaktan.
"I thought before I already accept the fact that I'm dying, but having you in my life make me realized that I want to live more. Gusto ko na makasama pa kita dahil hindi sapat 'yong mga araw at sandali na magkasama tayo. At sana, sana nga hindi pa ako mawala dahil gusto ko din na magpakasal sa 'yo. And of course I want to marry you, ikaw lang ang gugustuhin kong pakasalan Damian, ikaw lang."
He gave her a pecked kissed before he wiped her tears, saka niya sinuot ang singsing na hawak niya sa daliri nito. Dahil gaya ni Rowena ay wala din siyang ibang babaeng gustong iharap sa dambana kung hindi ito lang.
#Maribelatentastories
