Last update for this week, happy weekend!
"Why instead of being happy you look worried Damian." Komento ko ng tabihan ko siya sa labas ng tinutuluyan naming kuwarto. We decided to stay here overnight on the beach house, oh wait hindi nga pala we dahil ako lang pala ang nag-decide nito.
Sumimangot naman ang binata kay Rowena, at talagang tinanong pa sa akin kung bakit. Inagaw niya dito ag hawak nitong towel at siya na ang nagpunas sa buhok nito para matuyo. Buti na lang at may extra siyang damit na dala at 'yon nga ang pinasuot niya dito. It's a color yellow and black long sleeve that almost reach her knees. Ang daya nga dahil parang hindi ito naligo maghapon sa dagat dahil hindi man lang umitim sa paglalangoy nila. " Your father will going to kill me tomorrow for sure, or baka ipabugbog niya ako sa mga tauhan niya dahil hindi kita inuwi." Sagot niya dito, paano ba naman imbes na umuwi sila ay heto nga ang nangyari. She decided to stay here overnight and want them to go home tomorrow morning. At natural sinabi niya na kailangan nilang umuwi dahil maghapon lang naman ang paalam nila sa ama nito. Ayaw niya din kasi masira ang tiwala nito sa kanya lalo pa at maayos naman ang pagpapaalam niya kaninang umaga sa alkalde.
"My father will not do that Damian, but maybe he will kick your ass." Biro ko sa kanya na lalo lamang niyang ikinasimangot. I want to stay here until tomorrow morning so that we can witness the sunrise together. Well my father will surely reprimand us but that will be tomorrow so I will think about it also if we go home na.
Isinampay ni Damian ang towel na pinunas niya sa buhok ng nobya sa hanger at inilagay sa likod ng pintuan ng kuwarto nila. Sa second floor ng isa sa mga beach house ang inokupa nila at kahit pasado alas otso pa lang ng gabi ay napakatahimik na. Hindi lang din naman sila ang mga guest na nag-overnight dito pero sadyang tahimik lang. Saka siya ulit tumabi kay Rowena matapos isara ang pintuan, buti nga at may restaurant ang napuntahan nilang resort kaya hindi na nila pinroblema kung saan pa ba kakain.
"I'm thinking what your father will going to say to me tomorrow, he will get mad not only to me but also to you." Ani ni Damian, baka kasi isipin ng ama nito ay itinakas niya na ang dalaga o kaya naman ay itinanan na. Kung bakit din kasi hindi niya nagawang pigilan ito kanina, hindi naman sa ayaw niyang makasama ito kaya lang hindi nga kasi sila nakapag-paalam ng maayos. Wala pa namang telepono dito dahil nagtanong na din sila kanina para nga sana tumawag na lang sa bahay ng mga Agcaoili pero 'yon nga wala silang nakita.
Hinawakan ko nga ang kamay niya, alam kong nag-aalala lang siya at gano'n din naman ako. Pero wala naman kaming gagawing masama ni Damian at maiintindihan naman siguro ni Papa ang tungkol dito. Beside I am not a minor anymore. "Don't think about it, wala naman tayong gagawing masama eh." Nakangiti kong sabi sa kanya.
Damian took a deep breathe, she was right. Wala naman silang gagawin na masama pero hindi pa din maalis ang kaba sa dibdib niya ang isipin na hindi sila nagpaalam ng maayos sa ama nito. Baka kasi sa susunod ay hindi na sila payagan na dalawa umalis.
"Let's go, magbo-bonfire tayo diba?" Sabi ko ng tumayo na ako, we plan it earlier. Nakakain naman na kami ng dinner at nakaligo na din naman kami kaya puwedeng-puwede na kami mag-bonfire nito.
Damian stared at her, she's like a kid. Isang masayang bata na nagawa ang gusto ngayon, and he don't want to ruin her happiness. Kaya naman tumayo na din siya sa kinakaupuan at inaya na ito na bumaba. At bahala na talaga bukas..
Siguro kung sakaling mapunta kami sa isang isla malamang mabubuhay talaga ako kung si Damian ang kasama ko. Paano ba naman wala pang limang minuto ay nagawa niya ng masindihan ang bonfire namin. At ginawa niya 'yon ng walang ginagamit na gas at lalong wala din kahirap-hirap.
"Happy?" He asked her after he sit beside her, bumili si Damian ng dalawang bote ng beer sa tindahan. The sari-sari store that you cannot see in America. Tuwang-tuwa ito ng masindahan niya ang mga kinolekta nilang kahoy kanina and her smile is so genuine and incomparable.
"Yes, first time kong mag-bonfire kaya masaya talaga ako." Sagot ko naman.
He smiled widely, she still naive on a lot of things. At alam niyang marami pa si Rowena gustong maranasan. "And your not yet tired? Sabihin mo sa akin kung inaantok ka na para makabalik na tayo do'n sa beach house."
I nodded to him, hindi ko maramdaman ang pagod kasi siguro dahil excited ako. My family used to go in beach when I was young but not here in Bataan. Mostly ay bandang Zambales o kaya Pangasinan ang pinupuntahan namin. At kahit nagda-dagat naman na kami noon ay ito talaga ang unang beses na nakapag-bonfire ako.
"Thank you for letting me to stay here." Pasasalamat ni Rowena sa nobyo, ayaw talaga ni Damian kanina dahil naiisip nga nito ang ama niya. Pero nandito na kasi sila eh, at sayang naman kung uuwi sila agad. Hindi kasi sulit 'yong maghapon na paglalangoy nila at pananatili dito kaya sabi niya ay bukas na lang sila ng umaga umuwi.
"Anything that will make you happy Rowena." Sagot ni Damian at saka hinalikan ito sa noo. He will do everything to make her happy, at hindi niya din sasayangin ang bawat araw na kasama niya ito.
#Maribelatentastories
