"Anong ibig mong sabihin?"Nauutal na tanong ni Damian at muling hinawakan sa braso ang dalaga ng akma sana itong aalis. He don't want to absorb what she said but he heard it clearly. Malinaw niyang narinig ang sinabi nito na may sakit ito. Pero ang sabihin nito na malapit na itong mamatay ang siyang hindi niya maintindihan.
"Don't act that you didn't heard what I've said to you Damian, alam mo na ngayon kung anong dahilan ko kaya pinapatigil na kita sa panliligaw mo sa akin. So please stop bothering me. Mas mabuti pang ituon mo na lang ang oras mo sa iba kaysa sa akin." Sabi ko sa kanya at pinunasan ang luha ko sa pisngi. I don't have any choice but to tell him the truth, dahil 'yon lang ang magiging paraan para tigilan niya na ako.
"No no no, l-let's talk Rowena." Hindi pa din binibitawan ang kamay nito na sabi ni Damian dito, he understand what she said to him but it seems like he don't want to believe that. Parang ayaw niyang maniwala sa sinasabi nito sa kanya. She looks healthy, at masungit man ito minsan sa kanya ay alam niyang masayahin itong tao kaya papaanong mangyayari na may sakit pala ito? Isa pa nagtatrabaho pa nga ito diba? She's still teaching so how come she's sick? "A-Anong ibig mong sabihin? You're sick?" Pag-uulit niya, he want to know. Dahil hindi niya talaga maintindihan ang nangyayari.
Tiningnan ko siya mata sa mata. "I told you I have stage 5 chronic kidney disease and I'm dying Damian, I'm dying!" Hindi ko malaman tuloy kung tama ba na sinabi ko sa kanya ang tungkol sa sakit ko pero kasi 'yon naman talaga ang totoo. Hindi ako puwedeng makipag-relasyon dahil alam kong masasaktan ko lang siya. He can't fall to me because I don't want to leave him with a heavy heart. Na maski sa harapan ng pamilya ko ay pinipilit kong maging masaya kapag kaharap ko sila dahil ayokong maging pabigat sa kahit na sino. Kaya nga habang maaga ay lagi kong sinasabi sa mga lalaking lumalapit sa akin na hindi ako nagpapaligaw dahil ayokong makasakit ng tao. Having a relationship with someone is not for me and I already accepted that.
"I don't want you to waste your time to me, marami pa diyang ibang babae at marami ka pang puwedeng magustuhan. At h-hindi 'yong katulad ko na m-mamamatay na." Ayokong maging hopeless siya na isang araw ay sasagutin ko siya, hindi ko siya puwedeng paasahin sa isang bagay na hindi ko naman kayang panindigan at isang bagay na masasaktan lang siya sa huli.
"No! It can't be, I mean.." Napabuntong hininga ng malalim si Damian at saka tiningnan ng maigi si Rowena. He cupped her face too, parang hindi siya makapaniwala na may sakit ito. At hindi lang basta may sakit kung hindi mamamatay pa, she just told him that she's dying and he can't understand that. Bakit ito pa? Sa dinami-dami ng tao ay ito pa talaga ang may sakit. Samantalang hindi niya man lang naisip na may sakit pala ito dahil nga mukha naman itong ayos tuwing nakikita niya at nakakasama niya. "Baka may pag-asa pa, I can go with you with other doctor, with other especialist. Maybe there's a way to cure your disease." Parang gusto niya itong bigyan ng pag-asa na gagaling pa ito dahil hindi niya matanggap na ang babaeng nagugustuhan niya ay mamamatay na.
I held his hand, ang laki ng kamay niya kumpara sa akin. At parang kapag hinawakan niya ang kamay mo ay pakiramdam mo protektado ka. But no one can protect me, even my family can't do anything about that. Na kahit mero'n kaming pera ay wala namang magagawa 'yon at hindi ako matutulungan na gumaling pa o mabuhay pa ng mahaba. It was too late when I found that I have this disease dahil wala din naman akong naramdaman na kakaiba sa katawan ko. I already accept the fact I'm already dying. At tanggap ko na 'yon, so all I want now is to live my life to the fullest. Na maging masaya na lang ako at magpasalamat sa araw na dumadating at umaga na nagigising ako dahil may taning na ang buhay ko. "This is the reason why I said to you before you can court me. Dahil may sakit ako Damian, at sandali na lang ang buhay ko."
"No it can't be, wag mong sabihin 'yan, hindi puwede! Hindi ako papayag! Ilang doktor na ba ang nakausap mo? You can't be sick Rowena, hindi ka p-puwedeng mawala." Parang maiiyak na sabi ni Damian, he just met her. At kahit kakakilala niya lang dito ay masasabi niyang gusto niya na talaga ito. Tapos ganito ang malalaman niya? "We have a doctor inside of our base and I will ask him about your disease. He can help you, just believe you're going to be okay."
"Marami ng doktor ang tumingin sa akin, hindi lang dito sa Olonggapo kung hindi 'yong magagaling din na doktor sa Manila. But they said all the same, my disease is not curable anymore because it's already on the end stage. And I understand and accepted already that I have a few hours, day or months to live. At ayokong masaktan ang isang katulad mong makulit na sundalo dahil mawawala na ako." Pilit pa akong ngumiti para pagaanin ang nararamdaman ko at siya mismo dahil nakikita ko sa mga mata niya ang takot at pag-aalala and I knew this is so genuine.
"And you think I'm not hurting from this? Na sa tingin mo titigil ako na makita ka dahil sa mga nalaman ko at sinabi mo ngayon sa akin? I can't still believe what your saying to me, t-that you were sick and you still keep pushing me away."
"Because this is the right thing to do Damian, you can find other woman. At madali ka lang makakahanap dahil mabait kang tao. So again don't waste your time to me."
"No way, I don't care if you were sick. I still want to be with you Rowena and you can't stop me." Desididong sabi ni Damian at hinila na ang dalaga at niyakap ito ng mahigpit.
#Maribelatentastories
