Geçmiş yıllarda yaşanan bir kaza sonucu bir aile parçalanmış, içlerinden bazıları vefat ederken bazıları da hasarlarla kazayı atlatmıştır. Fakat tek sorun, ailenin ebeveynlerin vefat etmesi ile tüm kardeşler farklı farklı yetimhanelere verilmiştir.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ben sonu kendime başlangıç yaptım." Tezer Özlü
🎶
• Oğuz Kasım (Kalkan) •
"Sen bu hafta işe gelme Oğuz. Git dinlen, düşün, doğru kararlar vermeye bak. Hem yarın DNA testi yaptırmaya gidecekmişsiniz." Yusuf abiden gelen bu teklif açıkçası çok iyiydi. Bu konuları düşünmekten adam gibi çalışamayacaktım zaten. Bu yüzden kafamı olumlu anlamda salladım.
"Sağol abi. İzninle ben eve geçeyim o zaman." son defa vedalaşıp tamirhaneden çıktım ve gün içinde sürekli gidip geldiğim yolları ilerlemeye başladım.
Sakin sakin yürürken yanından geçeceğim ara sokaktan yükselen ağlama ve yardım sesleriyle duraksadım. Bu ses bir kız sesiydi. Aklıma gelen türlü seneryolar ile koşarak sesin olduğu alana geldim.
Karşımdaki manzara kaşlarımın iyicene çatılmasına neden olmuştu. İki tane sarhoş it tarafından sıkıştırılmış genç kızı görünce sinirli bir soluk bıraktım dışarıya doğru.
"Noluyor lan burada!?" üçününde dikkati dağılmış, bana doğru dönmüşlerdi. İki sarhoştan biraz daha zargana olan birkaç adım ileri, bana doğru geldi. "Sen kimsin lan?" dili dönmediği için bazı harfleri yutuyordu.
"Kim olduğumu bilmeseniz de olur. Siz önce ne yaptığınızı bir söyleyin. Ne oluyor burada?" uzun uzun konuşmam kafasını karıştırmış olmalı ki afallamıştı. Bu sefer geride kalan adam ileri gelip elini kolunu sallamaya başladı.
"Boş konuşma da git işine. Senlik bir şey yok." bu, diğerinden daha ayık olmalıydı. Hiçbir hatası olmadan konuşmuştu.
Ben ikisini oyalarken arkadaki kız sessiz adımlarla oradan kurtulmuş, adamların yanına geldiği gibi de koşarak arkama geçmişti. Onun oradan kurtulmasıyla ileri atılıp öndeki zarganaya yumruğu çaktım.
Daha diğeri ne olduğunu anlamadan saldırdığım adama bir-iki yumruğu da atarak ileriye doğru ittim. Kendiliğinden dengesini kaybedip düştüğünde de burnundan şelale gibi akan kanları görmüştük.
İkinci ve biraz daha orta kilolu olan adam da sinirlenmiş olmalı ki hırsla üzerime doğru koşmaya başladı. Ondan önce kafamı arkaya çevirip kıza bakmak istemiştim ki yüzüme yediğim yumruk dengemi hafif bozmuştu.
Kız duvar dibine çökmüş, ellerini de kulaklarına bastırarak sanki bu dünyadan soyutlanmış gibi ileri geri sallanıyordu.
