Geçmiş yıllarda yaşanan bir kaza sonucu bir aile parçalanmış, içlerinden bazıları vefat ederken bazıları da hasarlarla kazayı atlatmıştır. Fakat tek sorun, ailenin ebeveynlerin vefat etmesi ile tüm kardeşler farklı farklı yetimhanelere verilmiştir.
...
Üst üste tıklanan kapıyla derin bir nefes alıp oturduğum koltuktan kalktım. Sonuçta korkunun ecele faydası yoktu.
Ne olur ne olmaz diyerek koridora çıkan kapının yanında duran eski komodinden küçük bir kelebek çıkarttım. Kapıdaki kişi bir kadın olabileceği için kelebeği cebime koyup yine ağır adımlarla kapıya ilerledim.
Kapıyı açtığımda karşımda Yusuf abi endişeyle sağdan sola, soldan sağa doğru gidip geliyordu. Kapıyı açmamla olduğu yerde durup hışımla bana doğru döndü. "İyi misin?! O adam sana bir şey mi yaptı? Neden bir anda koşup gittin?" hızlı hızlı konuşmasını elimi kaldırarak durdurdum.
"Sakin ol abi, bir şey yok. Sadece öğrenmemem gereken bazı gerçekleri öğrendim. Bu gece biraz yalnız kalıp düşünsem olur mu? Yarın işte anlatırım olanları."
Yazar burada kısaca 'rahat bırakın lan beni' demek istedi.
Reis anladı.
"Peki. Aman dikkat et koçum. İyi geceler." Yusuf abiyi de gönderdikten sonra tekrardan kapıyı kapatıp süs niyetine duran, birisi parmağıyla dürtse açılacak kapıyı korumaya çalışan kilidi taktım.
İçeri geçip tekrardan koltuğa yattım ve kollarımı da başımın altında birleştirip düşünmeye başladım.
Düşünelim, tartışalım.
Her zaman bir konu hakkında düşünürken yaptığım gibi kendime sorular sorarak düşüncelerimi dinlemeye başladım.
Bir aileye gerek var mı?
19 yaşıma kadar binbir türlü zorbalık ve eziyet yaşadım. Bir fobim ve bazı ufak çaplı korkularım oluştu. Yetimhane köşelerinde çalışanlardan bile duyduğum laflar, bana öğretilen geçmiş... En kötüsü de bahsedilen olay da 8 yaşında olmama rağmen bir ailem olduğunu hatırlayamayacak eziyetlerden geçmiş olmam.
Peki, aile ne demek? Aile bir bireyin kendisi gibi hissettiği, güven sevgi gibi temel duyguları öğrendiği yer demekti. Birisinin yanında olduğunu, seni koruyup kollayıp destek olacağını göstermekti aile.
Madem benim ailem vardı. Ben acı çekerken onlar neredeydi? Madem benim abilerim vardı. Ben ezildiğimde nerdelerdi?
Şimdi büyüdüm. Artık kendimi koruyabiliyorum. Bir sevgiye ihtiyacım yok. Ne gerek vardı aileye?
