Geçmiş yıllarda yaşanan bir kaza sonucu bir aile parçalanmış, içlerinden bazıları vefat ederken bazıları da hasarlarla kazayı atlatmıştır. Fakat tek sorun, ailenin ebeveynlerin vefat etmesi ile tüm kardeşler farklı farklı yetimhanelere verilmiştir.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kendiniz olun. Fazlasını olmaya çalışırsanız, bir hiç olursunuz." - William Shakespeare -
🎶 Tuğçe Yegül - Kara Kara Düşünme 🎶
• Kaan Yörük (kalkan) •
Fırtınalar. İçimde kopuyorlardı. Dışarıda yağan yağmur duygularımı yansıtıyordu. İçim hırçın, dışım durgun bir deniz.
Bir hışım çıktığım kafeden sonra ne yapacağımı şaşırmış, biraz ilerledikten sonra gördüğüm kayalıkların üzerine oturmuştum. Feyza'ya gidemezdim, dersleri vardı bugün. Başka da adam akıllı bir yakınım yoktu.
Bugün yalnızdım. Düşünceler havuzunda boğulan bir insandım.
Eskiden, yetimhaneye düştüğüm zamanlar geçmişim hakkında hiçbir bilgim yoktu. Hiçbir şeyi hatırlamıyordum. Başta gerçekleri öğrenmeden önce çok karmaşıktı hafıza kaybı geçirmemin nedeni. Hiçbir şekilde fikirleri birleştirip gerçeği öğrenemiyordum.
Yetimhane zamanlarında hafızamın gitmesi ile oldukça zorluk yaşamıştım. Akran zorbalığına uğramam yetmezmiş gibi çalışanlar tarafından da aşağılanmıştım.
O zamanlar sevdiğim bir çalışan vardı. Tüm çocuklara aşkla bakar, çok güzel ilgilenirdi. Nurgül abla... Ben 15 yaşıma geldiğimde kızının vefatıyla işten çıkmış, gitmişti.
Bir yıl boyunca vakit buldukça ziyarete gelse de, bir yılın ardından gelmeyi kesmişti. Başta o ergenlik zamanında onun bizden soğuduğunu düşünür salak saçma triplere girerdim. Sonrasında öğrendiğim ise Nurgül ablanın da vefat etmesiydi...
Onun gitmesinden sonra zaten soğuk olan çalışanlar ile tüm yetimhane olarak aramız açılmıştı. Çoğu zaman en ufak şeye ceza verirlerdi. Allahtan erkek ve kız yetimhaneleri farklıydı. Yaşadıklarımızı kızların da yaşamasını istemezdim.
Şimdi diyeceksiniz ki, bu yetimhanenin müdürü nerede?
Keşke bizde varlığını hissedebilseydik.
Her neyse... Bir şekilde hem ayda bir devletten gelen paraları biriktirip hem de okula ilgimi kaybetmemiş, liseyi bitirmiştim. 18 yaşında yetimhane müdürü bize tekmeyi bastığı için o zamana kadar hep paralarımı oda arkadaşlarımdan saklaya saklaya biriktirmiştim.
Yetimhaneden çıktıktan sonra tüm paralarla ilk önce ucuz bir konaklama yerinde kalitesi sıfır olan odada günlerimi geçirmiştim. Allahtan o zamana kadar devlet ve zengin insanlar tarafından verilen kıyafetlerim vardı da o tür şeylere para harcamamıştım.
