Geçmiş yıllarda yaşanan bir kaza sonucu bir aile parçalanmış, içlerinden bazıları vefat ederken bazıları da hasarlarla kazayı atlatmıştır. Fakat tek sorun, ailenin ebeveynlerin vefat etmesi ile tüm kardeşler farklı farklı yetimhanelere verilmiştir.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Güçlü bir hafıza, ağır bir cezadır."
🎶
• Göktuğ Kalkan •
Hayatta her zaman istediklerimiz olmaz. Bir konu hakkında en iyisini düşünür, hayal ederiz. Ama sonra bir anda kötü şeyler olur ve hayallerimiz bir çöp olarak görülür. Bir konu ortaya çıkar. Bu konunun iki gidişatı olur. Ya iyi ya da kötü. Biz her zaman iyisiyle hayal kurarız istemeden. Sonra gidişat iyice kötüye kaydığında, ne yapacağımızı bilemeyiz. Kalbimiz çarpar. 'Allahım, yardım et' deriz.
Kendimi, çaresizce bir yağmurun altında sırılsıklam olmuş bir hâlde hissediyorum. Elimden gelen tek şey beklemek. Ama artık ilk zaman olduğu kadar pozitif düşünemiyorum.
Ya kötü bir gelişme olursa?
Hayallerim ve hedeflerimi kendime bir merdiven yapmış haldeyim. O merdivenin en üstüne çıkmayı o kadar fazla hedefliyorum ki...
Ama biliyorum. Olacak. Kardeşlerimi toparlayabileceğim.
Daha fazla kara bulutların arasında kalıp beynimi yememek için kafamı iki yana sallayarak derin bir nefesi dışarıya doğru bıraktım. Dün, Oğuz ile kafede görüştüğüm gündü. Akşamına bir kardeşimin daha izini bulmuştum.
Aynı zamanda da Selim'in numarasına elimdeki belgeleri ve mobese kayıtlarını atmıştım. Büyük ihtimalle DNA testi çıkana kadar buluşamayacaktık çünkü abisi Oğuz biraz fazla inatçıydı bu konuya karşı. Bizzat ikisini de yanıma aldığım zaman üçüzlerden olan tek kız kardeşimiz İlkim ile görüşmeye gidecektim.
Daha fazla oturursam gün içinde yapmam gerekenleri yetiştiremeyebilirdim. Bu yüzden çalışma odasından çıkıp mutfağa ilerledim. Daha sabahın sekiziydi. Sekiz veya dokuz gibi açıyorlardı tamirhaneyi. Bu sayede yemeğimi yiyip İlkim'in dosyasını inceleyebilirdim.
Kısaca kendime bir omlet ve kahvaltılıklarla dolu bir masa hazırlayıp hızlı hamlelerle kahvaltımı ettim. Toplamasıdır bulaşıkları dizmesidir derken saat zaten buçuk geçmeye başlamıştı. Son olarakta kendime bir kahve yapıp salona geçtim.
Salonun krem rengi oturma takımının ortasındaki alçak sehpanın üzerinde duran mavi dosyanın önüne, üçlü koltuğun ortasına doğru oturdum. Kahveyi de dosyanın üst çaprazına bırakıp dosyanın kapağını açtım.
Öncelikle dosyanın sağ üst köşesindeki resme gitti gözlerim. Çok güzeldi. Normalde hiç kıskanç birisi değildim ama kardeşim bize fazla olay çıkartacak gibiydi.
Resminin yanındaki genel bilgilerini tek tek okumaya başladım.
Genel bilgiler dışında okul hayatını da incelemiştim. Oldukça başarılı birisiydi. Yüksek puanlı bir okulda okuyordu.
